Interpretacja indywidualna z dnia 19.05.2020, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.103.2020.2.JK3, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.103.2020.2.JK3
skutki podatkowe wypłaty odszkodowania
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2020 r. (data wpływu 31 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2020 r. (data nadania 6 kwietnia 2020 r., data wpływu 15 kwietnia 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 24 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.103.2020.1.JK3 (data nadania 25 marca 2020 r., data doręczenia 30 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania.
Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 24 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.103.2020.1.JK3 (data nadania 25 marca 2020 r., data doręczenia 30 marca 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.
Pismem z dnia 2 kwietnia 2020 r. (data nadania 6 kwietnia 2020 r., data wpływu 15 kwietnia 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.
We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca zatrudniał pracownika (dalej jako: Pracownik lub Poszkodowany) na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w systemie zadaniowego czasu pracy. W ramach wykonywanej pracy nie stosowano ewidencji czasu pracy. Wynagrodzenie wypłacane Pracownikowi co do zasady było wynagrodzeniem minimalnym w ciągu całego roku, ale w czasie sezonu letniego Pracodawca zwiększał wysokość wypłacanego świadczenia z uwagi na zwiększoną liczbę obowiązków oraz ewentualną pracę w godzinach nadliczbowych. Była to forma ryczałtu za pracę w godzinach nadliczbowych, chociaż nie zostało to wprost tak nazwane. Ponadto, oprócz zwiększonego wynagrodzenia w trakcie sezonu letniego, Pracodawca dokonał dodatkowej wypłaty świadczenia na rzecz Pracownika, które również miało zrekompensować mu pracę w godzinach nadliczbowych. Mimo to Pracownik wytoczył przeciwko Pracodawcy powództwo do Sądu Pracy o zapłatę wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Pozew obejmował okres, za które Pracownik już otrzymał wspomniany pieniężny ekwiwalent wynagrodzenia za świadczenie pracy w godzinach nadliczbowych.
W toku postępowania sądowego strony zwarły umowę: Rozwiązanie Umowy o Pracę za Porozumieniem Stron (dalej jako: Porozumienie) stanowiącą porozumienie o rozwiązaniu stosunku pracy w oparciu o art. 30 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy [(tj. Dz.U.2019 poz. 1040 z późn.zm) dalej jako: Kodeks pracy]. W Porozumieniu tym Pracodawca zwolnił Pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, zaś Pracownik oświadczył, że Porozumienie wyczerpuje wszelkie jego dotychczasowe roszczenia wobec pracodawcy wynikające ze stosunku pracy - w tym roszczenie do jakiegokolwiek wynagrodzenia lub dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Dodatkowo zawarto także zgodne oświadczenie stron stanowiące, że na dzień zawarcia Porozumienia strony wywiązały się w stosunku do siebie z wszelkich zobowiązań wynikających ze stosunku pracy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
