Interpretacja indywidualna z dnia 25 marca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.1020.2024.2.AKU

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

• nieprawidłowe – w zakresie powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu w związku z umorzeniem przez bank kwoty kredytu hipotecznego;
• prawidłowe – w zakresie braku powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu w związku z otrzymaniem dodatkowej kwoty z tytułu zawarcia ugody z bankiem.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty nadpłaty otrzymanej z tytułu zawarcia ugody z bankiem. Uzupełniła go Pani pismem z 7 lutego 2025 r. (data wpływu 8 lutego 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Państwo A. i B. małżonkowie C. są polskimi rezydentami podatkowymi, w rozumieniu art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnicy pozostają we wspólności majątkowej małżeńskiej. Pan B.C. jest przedsiębiorcą, podatnikiem VAT czynnym, prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą …. Wnioskodawczyni, Pani A.B. nie prowadzi własnej działalności gospodarczej. W dniu 8 sierpnia 2024 r. doszło do podpisania pomiędzy Państwem A. i B. C. (zwanymi dalej Kredytobiorcą) a przedstawicielami Banku ... dokumentu zatytułowanego „Ugoda do umowy nr …”. Dokument podpisano ponieważ, od dnia 19 czerwca 2008 r. Bank i Kredytobiorcę łączyła Umowa kredytu hipotecznego indeksowanego/denominowanego do franka szwajcarskiego (CHF).

Nieruchomość, której zakup był finansowany środkami pochodzącymi z kredytu hipotecznego, jest wykorzystywana w prowadzonej przez Pana B.C. działalności gospodarczej. W treści Ugody z dnia 8 sierpnia 2024 r. wskazano, że Kredytobiorca jest świadomy, że ma prawo do podniesienia przeciwko Bankowi roszczeń w związku z zawarciem, wykonywaniem lub treścią Umowy i stoi na stanowisku, iż w szczególności może dochodzić roszczeń o uznanie postanowień Umowy, w tym dotyczących zasad ustalania kursu waluty, klauzuli ryzyka walutowego i zasad denominacji lub indeksacji, za niewiążące na podstawie art. 385 § 1 i nast. Kodeksu cywilnego lub stwierdzenie nieważności Umowy lub o zapłatę z ww. tytułów. Dodatkowo, co wskazano w treści Ugody, Kredytobiorca stoi na stanowisku i jest świadomy, że podniesienie któregokolwiek z wymienionych w Ugodzie roszczeń mogłoby skutkować pozytywnym dla Kredytobiorcy orzeczeniem sądowym. Zdaniem Banku, z kolei, Umowa kredytowa jest ważna i Bank nie uznaje za zasadne roszczeń o uznanie postanowień Umowy kredytowej za niewiążące na podstawie art. 385 § 1 i nast. Kodeksu cywilnego. Podpisując Ugodę zamiarem Banku i Kredytobiorcy było polubowne rozstrzygnięcie sporu dotyczącego ważności Umowy lub niedozwolonego charakteru jej postanowień, a tym samym uchylenie niepewności co do roszczeń wynikających z Umowy, poprzez przyjęte w Ugodzie rozwiązania.