Wyrok NSA z dnia 4 marca 2020 r., sygn. II GSK 4013/17
Transport
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Protokolant Anna Ważbińska-Dudzińska po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2020 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T.D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 lipca 2017 r. sygn. akt III SA/Kr 495/17 w sprawie ze skargi T.D. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężna za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T.D. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 13 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/Kr 495/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę T.D. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] lutego 2017 r. w przedmiocie kary pieniężnej.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
W wyniku kontroli autobusu marki Mercedes Benz o numerze rejestracyjnym [...], którym kierował T.D. (dalej "skarżący"), przeprowadzonej [...] grudnia 2016 r. ustalono, że przedsiębiorca ten we własnym imieniu wykonywał krajowy transport drogowy osób w ramach linii regularnej [...], na podstawie zezwolenia nr [...] i stanowiącego jego załącznik rozkładu jazdy. Skarżący zakończył wykonywanie przewozu osób na wymienionej linii na przystanku autobusowym A. (przedostatnim przystanku) zamiast na przystanku B.. Również na przystanku A. przedsiębiorca rozpoczął wykonywanie kursu z [...] do [...]. Podczas realizowania kursu do D. przedsiębiorca zatrzymał się na przystanku C., na którym wysadził pasażera. Wyjaśnił, że nie wiedział, że przystanek ten nie został ujęty w rozkładzie jazdy
Decyzją z [...] stycznia 2017 r. Małopolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości 3000 zł na podstawie art. 92a ust. 1, 6, 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 1907 ze zm.; dalej "u.t.d.") i zał. nr 3 Ip. 2.2.3. do tej ustawy.
Organ wskazał, że skarżący wykonywał przewóz regularny z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu, tj. ustalonej trasy przejazdu lub wyznaczonych przystanków. Zdaniem organu, samowolne skrócenie trasy przewozu stanowi naruszenie art. 4 ust. 8a i art. 20 ust. 1 u.t.d.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
