Wyrok SN z dnia 6 lutego 2024 r., sygn. I PSKP 26/22
1. Pominięcie bez uzasadnienia dowodu przez sąd odwoławczy nie może stanowić podstawy skargi kasacyjnej, jeżeli zaskarżone orzeczenie pozwala na jego kontrolę kasacyjną, a skarga kasacyjna w zakresie naruszenia prawa materialnego winna jednoznacznie wskazywać na podstawę prawną żądanego świadczenia.
2. W przypadku dyskryminacji o charakterze ciągłym, zasądzone już wcześniej odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu zamyka drogę do dochodzenia kolejnych roszczeń z tego samego tytułu, nawet jeśli skutki dyskryminacyjne utrzymywały się po wydaniu tego wyroku.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
SSN Halina Kiryło
SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. S.
przeciwko P. w C.
o zadośćuczynienie z tytułu dyskryminacji i o zobowiązanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 6 lutego 2024 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach
z dnia 22 kwietnia 2021 r., sygn. akt III APa 32/20,
oddala skargę kasacyjną.
UZASADNIENIE
W wyroku z dnia 22 kwietnia 2021 r., sygn. akt III APa 32/20, Sąd Apelacyjny w Katowicach – w sprawie z powództwa M. S. przeciwko P. w C. – oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w C. z dnia 17 lutego 2020 r., sygn. akt IV P 20/18, w którym Sąd Okręgowy oddalił powództwo o zadośćuczynienie z tytułu dyskryminacji i o zobowiązanie.
Sąd drugiej instancji podzielił i przyjął za własne ustalenia podstawy faktycznej wyroku Sądu pierwszej instancji, podzielił także argumentację prawną zaskarżonego wyroku. W sprawie ustalono między innymi, że M. S. był zatrudniony w P. w C. od 1 kwietnia 1973 r., ostatnio na stanowisku profesora zwyczajnego w Instytucie [...] Wydziału [...]. Stosunek pracy łączący strony rozwiązał się na skutek oświadczenia powoda z 5 października 2015 r. o rozwiązaniu stosunku pracy bez zachowania okresu wypowiedzenia, w trybie określonym w art. 55 § 11 k.p. w zw. z art. 94 pkt 2b i art. 113 k.p.
Powód wytoczył kilka powództw przeciwko pozwanemu. W pozwie z 12 lutego 2009 r. M. S. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej P. w C. kwoty 50.000 zł tytułem odszkodowania za dyskryminowanie go w okresie od maja 2008 r. do dnia złożenia pozwu. Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt IV.1.P 2/09, Sąd Okręgowy w C. zasądził od pozwanej na rzecz M. S. kwotę 10.000 zł i oddalił powództwo w pozostałej części. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Okręgowy wskazał, że zasądzając od pozwanej na rzecz powoda odszkodowanie w wysokości 10.000 zł wziął pod uwagę ciężar gatunkowy działań molestujących organów pozwanej (Rady Wydziału [...] i Senatu) wobec powoda. Uchwała Rady Wydziału nr […] była bardzo dobitna w swojej treści, zawierała najcięższe zarzuty, jakie można postawić nauczycielowi akademickiemu. Czynności powoda, wykonywane w ramach niezawisłego działania Komisji Dyscyplinarnej, zostały bowiem w tej uchwale uznane „za niegodne nauczyciela akademickiego”. Nadto Sąd ten podkreślił, że Prodziekan Wydziału [...], mimo braku takiej dotychczasowej praktyki, w dniu 30 czerwca 2008 r. wystosował do wszystkich członków Rady Wydziału pismo stanowiące informację o przebiegu posiedzenia Senatu w dniu 25 czerwca 2008 r., doręczając każdej z tych osób m.in. kserokopię uchwał nr […] i […]. Sąd wskazał, że czym innym jest świadomość podjęcia uchwały określonej treści, a czym innym posiadanie egzemplarza uchwały. Z uwagi na fakt, iż działanie Prodziekana miało charakter precedensowy, Sąd uznał, że było nakierowane na dalsze molestowanie powoda. Apelacje wniesione od powyższego wyroku przez obie strony procesu zostały oddalone wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 30 czerwca 2010 r., sygn. akt III APa 17/10.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
