Wyrok SN z dnia 27 stycznia 2021 r., sygn. II PSKP 1/21
Pracownik, z którym pracodawca rozwiązał stosunek pracy za wypowiedzeniem, przywrócony następnie do pracy wyrokiem sądu pracy, może skutecznie domagać się na podstawie art. 415 k.c. w związku z art. 300 k.p. uzupełniającego odszkodowania ponad przyznane mu wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przewidziane w art. 47 k.p., z tym że przesłanką odpowiedzialności odszkodowawczej pracodawcy będzie wyłącznie szkoda wyrządzona szczególnie nagannym działaniem pracodawcy polegającym na zamierzonym (umyślnym) naruszeniu przez niego norm określających przesłanki rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący)
SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)
SSN Romualda Spyt
w sprawie z powództwa J. Ż. przeciwko J. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 stycznia 2021 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 30 sierpnia 2018 r., sygn. akt V Pa (...),
1) oddala skargę kasacyjną,
2) zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. wyrokiem z dnia 20 lutego 2018 r. oddalił powództwo wniesione przez J. Ż. o przeciwko pozwanej J. Sp. z o.o. w W. o zasądzenie kwoty 49.828,20 zł tytułem odszkodowania w związku z niezgodnym z prawem wypowiedzeniem umowy o pracę oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania w sprawie.
Sąd Rejonowy ustalił, że powódka w dniu 1 października 2007 r. rozpoczęła pracę u pozwanej jako medyczny przedstawiciel handlowy, na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Powódka obsługiwała region północno-wschodni, zajmowała się promowaniem i rekomendowaniem do sprzedaży leków pod nazwą: (...), znajdujących zastosowanie w leczeniu psychiatrycznym. Pozwana w dniu 17 sierpnia 2011 r. wypowiedziała powódce umowę o pracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia i ze skutkiem rozwiązującym na dzień 30 listopada 2011 r. Jako przyczynę wypowiedzenia pozwana wskazała reorganizację zatrudnienia. Zmiany reorganizacyjne polegały na likwidacji ogółem 3 stanowisk przedstawicielskich w firmie, w tym 1 w regionie północno-wschodnim. Sąd Rejonowy w B. wyrokiem z dnia 30 marca 2012 r. przywrócił jednak powódkę do pracy u pozwanej na poprzednich warunkach zatrudnienia. Następnie Sąd Okręgowy w B. wyrokiem z dnia 27 września 2012 r. oddalił apelację wniesioną przez pozwaną od wyroku Sądu pierwszej instancji. Powódka, tocząc spór sądowy z pozwaną, w okresie od grudnia 2011 r. do października 2012 r. nie pozostawała w zatrudnieniu u innego pracodawcy i nie zarobkowała w tym czasie. Po wygranym procesie i zgłoszeniu gotowości do podjęcia pracy, powódka powróciła od października 2012 r. na stanowisko przedstawiciela medycznego u pozwanej i otrzymała gratyfikację za czas pozostawania bez pracy w wysokości 1-miesięcznego wynagrodzenia. W dniu 30 października 2012 r. pozwana ponownie wypowiedziała powódce umowę o pracę ze skutkiem rozwiązującym na dzień 31 stycznia 2013 r., z powołaniem się na przyczynę w postaci zmian w strukturze organizacyjnej, skutkujących likwidacją stanowiska pracy na obsługiwanym przez powódkę terytorium. Tym razem w treści wypowiedzenia znalazło się odniesienie do zastosowanych przez pracodawcę kryteriów wytypowania pracownika do zwolnienia. Powódka również od tego wypowiedzenia odwołała się do sądu i ponownie wygrała proces. Najpierw Sąd Rejonowy w B. wyrokiem z dnia 12 grudnia 2013 r. przywrócił powódkę do pracy u pozwanej, a następnie Sąd Okręgowy w B. wyrokiem z dnia 10 marca 2016 r. utrzymał w mocy to rozstrzygnięcie. Powódka po wygranym po raz drugi procesie podjęła pracę i kontynuuje zatrudnienie u pozwanej.
Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że dochodzone w niniejszej sprawie roszczenie odszkodowawcze jest wywodzone z faktu rozwiązania z powódką umowy o pracę, do którego doszło w dniu 30 listopada 2011 r. Przy tym osnową powództwa jest twierdzenie o bezprawnym rozwiązaniu stosunku pracy jako źródle szkody uzasadniającej dochodzenie kompensaty w postaci odszkodowania za utracone zarobki. Uściślając, powódka dochodziła częściowego wyrównania zarobków (dochodów) utraconych za okres od rozwiązania umowy (30 listopada 2011 r.) do ponownego zatrudnienia u pozwanej (1 października 2012 r.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
