Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2023 r., sygn. II OSK 68/20
Dla przyjęcia trwałego związania z gruntem nie ma znaczenia okoliczność posiadania przez obiekt fundamentów, czy też wielkość zagłębienia w gruncie. Trwale związane z gruntem są bowiem również budowle posadowione na powierzchni gruntu, jednakże w sposób uniemożliwiający ich przemieszczanie. A zatem cecha "trwałego związania z gruntem" sprowadza się do posadowienia obiektu na tyle trwale, by zapewnić mu stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym, mogącym go zniszczyć lub spowodować przesunięcie czy przemieszczenie w inne miejsce. Na tej podstawie można więc sformułować konkluzję, że o trwałym związaniu obiektu budowlanego z gruntem przesądzają przede wszystkim jego cechy konstrukcyjne, wskazujące, że nie jest on przeznaczony do przenoszenia.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Zofia Flasińska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant starszy asystent sędziego Inesa Wyrębkowska po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Towarzystwa A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 października 2019 r. sygn. akt II SA/Gd 245/19 w sprawie ze skargi Towarzystwa A. z siedzibą w W. na decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 6 lutego 2019 r. nr WOP.7721.19.2019.AM w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 16 października
2019 r., sygn. akt II SA/Gd 245/19 oddalił skargę Towarzystwa A. z siedzibą w W. na decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 6 lutego 2019 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki budynku konstrukcji stalowej, o powierzchni zabudowy 5,0 m x 3,0 m, pełniącego funkcję sanitariatów, położonego na działce nr [...] w K., Leśnictwo [...], oznaczonego nr 7 na mapie będącej załącznikiem do ww. decyzji organu I instancji.
W ocenie Sądu pierwszej instancji organy prawidłowo nakazały Towarzystwu rozbiórkę przedmiotowego budynku, albowiem budowa, zrealizowana bez uzyskania pozwolenia na budowę, nie jest zgodna z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (uchwała Rady Miejskiej w Krynicy Morskiej z dnia 28 kwietnia 2009 r. nr XXVII/203/2009 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części obrębu geodezyjnego Krynica Morska dla części północnej miasta). Nie została wobec tego spełniona podstawowa przesłanka legalizacji samowoli budowlanej. Sąd wskazał, że nieruchomość znajduje się na terenie oznaczonym w planie symbolem 1ZLu (tj. terenie leśnym z dopuszczeniem sezonowego użytkowania usługowego), na którym dopuszczono jedynie wznoszenie tymczasowych obiektów budowlanych. Powołując się na zapisy planu, a także treść art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. 2018, poz. 1202 ze zm.), Sąd przyznał rację organom, że przedmiotowy budynek nie może być zaliczony do tej kategorii ze względu na osadzenie na płycie betonowej pełniącej funkcję fundamentu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
