Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2024 r., sygn. II OSK 869/21
Stosownie do art. 29 ust. 2 pkt 15 ustawy prawo budowlane, zwolnienie z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę robót budowlanych polegających na instalowaniu urządzeń telekomunikacyjnych na istniejących obiektach budowlanych nie ma zastosowania w przypadku, gdy przedmiotowe roboty budowlane stanowią techniczno-użytkową całość, jaką jest stacja bazowa telefonii komórkowej, co czyni je budowlą a nie samym montażem urządzeń.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie: sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) sędzia del. WSA Piotr Broda Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 grudnia 2020 r. sygn. akt IV SA/Po 1224/20 w sprawie ze skargi T. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia 28 maja 2020 r. nr WOA.7721.80.2020 w przedmiocie nakazu rozbiórki oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2020 r., sygn. akt IV SA/Po 1224/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę T. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowalnego, zwanego dalej "WINB", z dnia 28 maja 2020 r., nr WOA.7721.80.2020.MO, którą utrzymano w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, zwanego dalej "PINB", dla powiatu poznańskiego z dnia 26 lutego 2020 r., znak: PINB/WOA/430/57/2017/7522, nakazującą inwestorowi T. S.A. z siedzibą w W., na podstawie art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 ze zm.), zwanej dalej "P.b", rozbiórkę stacji bazowej telefonii komórkowej na działce nr ewid. [...] położonej w L..
Sąd wskazał, że organ I instancji wypełnił wskazania WSA w Poznaniu zawarte w wyroku z dnia 27 lutego 2018 r., sygn. akt IV SA/Po 107/18, w zakresie wynikającym z etapu postępowania legalizacyjnego, następnie organy obu instancji prawidłowo ustaliły stan faktyczny w sprawie, a mianowicie, że z uwagi zakres przedmiotowej inwestycji (zamontowano urządzenia stacji bazowej telefonii komórkowej składającej się z anten sektorowych zamontowanych w dwóch tubach, plus elementy pomocnicze, tj. moduły RRU i dipleksy na stojaku w konstrukcji stalowej oraz antenę radioliniową na maszcie, ramy z urządzeniami odbiorczo-nadawczymi oraz szafy zasilające. W tubie przy drabinie wejściowej na dach zamontowano jedną antenę, w drugiej tubie znajdują się dwie anteny, w sumie w skład stacji wchodzą trzy anteny sektorowe; maksymalna wysokość zamontowanych urządzeń na dachu budynku nie przekracza 2,85 m), jej realizacja jako budowli (art. 3 pkt 3 P.b.) wymagała uprzedniego uzyskania pozwolenia na budowę (por. wyroki NSA: z 11 lipca 2019 r., II OSK 2242/17; z 20 marca 2019 r., II OSK 1161/17; z 26 kwietnia 2016 r., II OSK 1999/14; z 11 kwietnia 2013 r., II OSK 2400/11; z 4 lutego 2014 r., II OSK 1793/13; z 21 stycznia 2016 r., II OSK 1224/14). Oceniono, że nie są to roboty polegające na "instalowaniu" w rozumieniu art. 29 ust. 2 pkt 15 P.b. (por. wyrok NSA z 21 stycznia 2016 r., II OSK 1224/14). Ponadto ustawą z dnia 30 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw, nie przesądzono, aby co do zasady budowa (rozbudowa) stacji bazowej była możliwa bez pozwolenia na budowę. W dalszym ciągu przepis ten dotyczy problematyki "instalowania na obiektach budowlanych" (por. wyrok NSA z 26 czerwca 2020 r., II OSK 3991/19). Ponadto stację bazową telefonii komórkowej na gruncie przepisów Prawa budowlanego należy traktować jako obiekt budowlany z wszelkimi tego konsekwencjami, składający się z szeregu urządzeń technicznych, będących instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (art. 3 pkt 1 P.b.). W orzecznictwie sądowym najczęściej przyjmuje się, że stacja bazowa telefonii komórkowej jest budowlą stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami wymagającą pozwolenia na budowę (wyroki NSA: z 11 kwietnia 2013 r., II OSK 2400/11; z 4 lutego 2014 r., II OSK 1793/13; z 21 stycznia 2016 r., II OSK 1224/14 i z 15 lutego 2017 r., II OSK 596/17 oraz II OSK 613/17). Do budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 P.b. zostały zaliczone także "urządzenia techniczne" oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (por. wyrok NSA z 15 grudnia 2017 r., II OSK 596/17). Budowa (art. 3 pkt 6 P.b.) inwestycji bez pozwolenia, o jakim mowa w art. 28 ust. 1 P.b., wymagało zaś wdrożenia postępowania legalizacyjnego, w trakcie którego zostało wydane postanowienie o wstrzymaniu robót budowlanych i wzywające inwestora do wykonania określonych obowiązków, o jakich mowa w art. 48 ust. 3 P.b. Ich niewykonanie obligowało zaś organ nadzoru budowlanego do wydania nakazu rozbiórki. Do stacji bazowej telefonii komórkowej nie ma zatem zastosowania przepis art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b P.b. Ponadto Sąd wskazał, że w pojęciu "emisji" zdefiniowanym w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2019 r. poz. 1396 ze zm.) mieści się również wprowadzanie bezpośrednio lub pośrednio, w wyniku działalności człowieka, do powietrza pola elektromagnetycznego. Stacja bazowa telefonii komórkowej w świetle powyższych uwarunkowań prawnych jest niewątpliwie zamierzeniem budowlanym (przedsięwzięciem) zaliczanym do budowli w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, natomiast w świetle przepisów Prawa ochrony środowiska jako instalacja stanowi zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie emitujących do powietrza pole elektromagnetyczne. Niewątpliwie także wykonane przez inwestora prace polegające na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej mogły spowodować wprowadzenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich, powstanie emisji pola elektromagnetycznego (co zresztą wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego – Kwalifikacji przedsięwzięcia). Zasadnym jest zatem objęcie takiej inwestycji wymogiem uzyskania pozwolenia na budowę, co będzie wiązało się z koniecznością złożenia i zatwierdzenia odpowiedniego projektu budowlanego. W opinii Sądu, zarówno uzasadnienie decyzji organu I instancji, jak i zaskarżonej decyzji, w sposób wystarczający i w oparciu o art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a. wyjaśniają ustalony stan faktyczny oraz zastosowane przepisy prawa materialnego i procesowego. Sąd nie dopatrzył się także innych uchybień procesowych, w szczególności naruszenia art. 11, art. 10 czy art. 8 K.p.a. skutkujących uchyleniem zaskarżonej decyzji, czy poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
