Wyrok NSA z dnia 19 września 2019 r., sygn. II OSK 2156/18
Ochrona środowiska
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie sędzia NSA Zdzisław Kostka sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2235/17 w sprawie ze skargi P. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...]czerwca 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy określenia środowiskowych uwarunkowań dla realizacji przedsięwzięcia oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 18 grudnia 2017 r., sygn. IV SA/Wa 2235/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: Sąd I instancji), po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. (dalej: SKO w S.) z [...] czerwca 2017 r., nr [...], w przedmiocie odmowy określenia środowiskowych uwarunkowań dla realizacji przedsięwzięcia, oddalił skargę.
W motywach rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 353 ze zm., dalej: ustawa, u.u.i.ś.).
Zdaniem Sądu I instancji, nie ma racji skarżący zarzucając naruszenie art. 66 ust. 1 pkt 5 i 6 u.u.i.ś. w zw. z przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2011/92/UE z 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko. Stanowisko skarżącego o braku uzasadnienia dla żądania realizacji przez inwestora, wynikających ze wskazanych przepisów prawa krajowego obowiązków, jest nieuprawnione. W ocenie Sądu I instancji, skarżący nie ma racji twierdząc, że wymóg przedstawienia jedynie zarysu zasadniczych alternatywnych rozwiązań nie zobowiązuje go do przedstawienia tak dokładnego opisu wariantowania, jak w sposób nieuprawniony oczekuje tego od niego organ na podstawie przepisów prawa krajowego. Sąd I instancji uważa, że stanowisko to jest nieuprawnione, bowiem skarżący nie zauważa, że choć wskazany przepis zakłada przez użycie sformułowania "co najmniej" niezbędne minimum w zakresie przedstawienia informacji o alternatywnych rozwiązaniach, to jednak nie wyłącza zasadności spełnienia obowiązku w szerszym zakresie. Podstawą do rozszerzenia zakresu obowiązków przy implementacji przepisów dyrektywy do prawa krajowego jest pkt 3 preambuły. Zawarto w nim ustalenie, że zasady oceny skutków środowiskowych powinny być zharmonizowane, szczególnie w odniesieniu do przedsięwzięć, które powinny podlegać ocenie, podstawowych obowiązków wykonawców oraz do zawartości oceny. Państwa członkowskie mogą ustanowić bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące ochrony środowiska.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
