Wyrok NSA z dnia 12 listopada 2019 r., sygn. II OSK 3179/17
Ochrona środowiska
Dnia 12 listopada 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 maja 2017 r. sygn. akt II SA/Lu 89/17 w sprawie ze skarg G. S. oraz B. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od G. S. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 30 maja 2017 r., sygn. II SA/Lu 89/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie (dalej: Sąd I instancji), po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2017 r. sprawy ze skarg G. S. oraz B. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. (dalej: SKO w B., Kolegium, organ odwoławczy) z [...] listopada 2016 r., nr [...], w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia, oddalił skargi.
W motywach rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że przedstawiony przez inwestora raport zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 66 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 353 ze zm., dalej: u.u.i.ś.). Skarżący nie przedstawili żadnego dowodu merytorycznie podważającego ustalenia raportu. Sąd I instancji podzielił ocenę SKO w B., że przedłożony raport został sporządzony prawidłowo i odniósł się do wszystkich potencjalnych zagrożeń związanych z realizacją przedsięwzięcia. Zdaniem Sądu I instancji, bezzasadny jest zarzut dotyczący nieprzeprowadzenia przez organ dodatkowego dowodu z opinii biegłego. Sąd I instancji podkreślił, że całość przedsięwzięcia została zaplanowana zgodnie z zasadami określonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy K., przyjętym uchwałą nr XIV/72/2003 Rady Gminy Kąkolewnica Wschodnia z 18 grudnia 2003 r. (Dz. Urz. Woj. Lubel. z 2004 r. Nr 43, poz. 890 ze zm.).
W skardze kasacyjnej G. S. (dalej: skarżący kasacyjnie) zaskarżył wyrok Sądu I instancji w całości.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
