Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2019 r., sygn. II OSK 33/18
Ochrona środowiska
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski /spr./ Protokolant asystent sędziego Tomasz Bogdan Godlewski po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 1068/17 w sprawie ze skargi Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w S. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w S. na rzecz Głównego Inspektora Ochrony Środowiska kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 15 września 2017 r., sygn. IV SA/Wa 1068/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: Sąd I instancji), po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2017 r. sprawy ze skargi Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w S. (dalej: ZGKiM w S.) na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej: GIOŚ) z [...] lutego 2017 r., nr [...], w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, oddalił skargę.
W motywach rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że bezzasadny jest zarzut naruszenia przepisów postępowania (art. 10 § 1 k.p.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a.). W niniejszej sprawie nie można mówić o sytuacji, w której strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu. Zdaniem Sądu I instancji, z akt sprawy wynika, że skarżący nie tylko nie został pozbawiony prawa do udziału w postępowaniu, ale brał w tym postępowaniu czynny udział, zarówno przed organem I, jak i II instancji. Skarżącemu doręczono zawiadomienie o wszczęciu postępowania (k. 4 akt administracyjnych). W rozprawie administracyjnej przeprowadzonej w dniu [...] grudnia 2015 r. (k. 5 akt administracyjnych) brało udział dwóch pełnomocników skarżącego, tj. A. S. (upoważniony przez dyrektora ZGKiM w S.) oraz J. G. (działający z dalszego pełnomocnictwa radcy prawnego P. P.), a GIOŚ w piśmie z [...] grudnia 2016 r. (k. 11 akt administracyjnych) zawiadomił skarżącego o zakończeniu zabierania dowodów i materiałów. Z akt sprawy wynika, że decyzja organu I instancji została doręczona na adres skarżącego (Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w S., [...] S., ul. [...]), a nie adres kancelarii radcy prawnego P. P. (k. 7 akt administracyjnych). Sąd I instancji zwrócił uwagę, że skarżący był w postępowaniu reprezentowany przez dwóch pełnomocników - obok radcy prawnego P. P. działał bowiem niezależnie A. S., upoważniony na druku firmowym skarżącego zakładu. Z akt sprawy nie wynika, aby strona wskazała, na adres którego z dwóch pełnomocników ma być dokonane doręczenie. W takim przypadku wyboru dokonuje organ. Według Sądu I instancji, doręczenie dokonane na adres skarżącego, wskazany w pełnomocnictwie dla A. S., było zgodne z art. 40 § 2 k.p.a.
Przechodząc do oceny zarzutu naruszenia prawa materialnego, Sąd I instancji stwierdził, że jest on również bezzasadny. Zdaniem Sądu I instancji, w sprawie nie budzi wątpliwości, że skarżący nie wykonał wymaganej pozwoleniem wodnoprawnym liczby pomiarów jakości ścieków (tj. zamiast 12 w ciągu pierwszego roku obowiązywania pozwolenia, skarżący wykonał tylko 6 pomiarów). Sąd I instancji wskazał, że ustawodawca nie uzależnia zastosowania tej sankcyjnej normy od winy podmiotu korzystającego ze środowiska. Według Sądu I instancji, w niniejszej sprawie nie zachodzi przypadek obiektywnej i niezawinionej niemożności wykonania pomiarów. Dla zastosowania art. 305a ust. 1 pkt 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 672 ze zm., dalej: p.o.ś.) nie ma również znaczenia, czy skład ścieków faktycznie przekraczał określone w pozwoleniu wodnoprawnym normy jakościowe. Odpowiedzialność na podstawie tego przepisu ma charakter formalny, związany z naruszeniem warunków pozwolenia w odniesieniu do liczby wymaganych pomiarów. Taki jest właśnie charakter odpowiedzialności na gruncie art. 305a p.o.ś., tj. niezależny od faktycznego przekroczenia dopuszczalnych norm jakości ścieków.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
