Wyrok NSA z dnia 2 października 2019 r., sygn. II OSK 2738/17
Ochrona środowiska
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Sędziowie Sędzia NSA Robert Sawuła Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Olga Jasionek po rozpoznaniu w dniu 2 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej R. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 lipca 2017 r. sygn. akt IV SA/Po 322/17 w sprawie ze skargi R. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 20 lipca 2017 r., sygn. IV SA/Po 322/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: Sąd I instancji), po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2017 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. (dalej: SKO w P.) z [...] stycznia 2017 r., nr [...], w przedmiocie braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, oddalił skargę.
W motywach rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że organ wydał przedmiotową decyzję mając na uwadze rodzaj i charakterystykę przedsięwzięcia oraz jego usytuowanie, z uwzględnieniem możliwego zagrożenia dla środowiska, w szczególności przy istniejącym użytkowaniu terenu, zdolności samooczyszczania się środowiska i odnawiania się zasobów naturalnych, walorów przyrodniczych i krajobrazowych oraz uwarunkowań miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz rodzaj i skalę możliwego oddziaływania.
Zdaniem Sądu I instancji, organ dokonał powyższej oceny na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, w tym karty informacyjnej przedsięwzięcia przedstawionej przez inwestora i sporządzonej przez specjalistów - biegłych w zakresie sporządzania ocen oddziaływania na środowisko ochrony przyrody oraz opinii wyspecjalizowanych jednostek: Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w P. (dalej: RDOŚ w P.) i Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P. (dalej: PPIS w P.).
W ocenie Sądu I instancji, równoważny poziom dźwięku w punktach pomiarowych, wytypowanych na granicy najbliższych terenów podlegających ochronie akustycznej (teren zabudowy mieszkaniowo-usługowej, teren jednorodzinnej zabudowy mieszkaniowej), zgodnie z symulacją propagacji dźwięku w środowisku przedstawioną dla najmniej korzystnego wariantu obliczeniowego (tj. maksymalnego obciążenia zakładu przy jednoczesnej pracy wszystkich zinwentaryzowanych źródeł emisji hałasu), będzie się kształtować na poziomie 37 + 47,1 dB w porze dziennej w odniesieniu do terenów jednorodzinnej zabudowy mieszkaniowej oraz na poziomie 39,3 + 45 dB w porze dziennej w odniesieniu do terenów zabudowy mieszkaniowo - usługowej, wobec czego eksploatacja projektowanego zamierzenia inwestycyjnego nie spowoduje przekroczenia obowiązujących normatywów akustycznych (izofona 50dB dla terenów jednorodzinnej zabudowy mieszkaniowej i izofona 55 dB dla terenów zabudowy mieszkaniowo-usługowej) określonych w tabeli nr 1 załącznika do rozporządzenia Ministra Środowiska z 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2014r., poz. 112).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
