Wyrok NSA z dnia 23 października 2019 r., sygn. II OSK 3070/17
Ochrona środowiska
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) Protokolant: starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 23 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 2198/16 w sprawie ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 22 czerwca 2017 r., sygn. IV SA/Wa 2198/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: Sąd I instancji), po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi [...] spółka z o.o. w W. (dalej: Spółka, skarżąca, skarżąca kasacyjnie) na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (dalej: organ II instancji) z [...] czerwca 2016 r., nr [...], w przedmiocie środowiskowego uwarunkowania dla przedsięwzięcia, oddalił skargę.
W motywach rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska we W. naruszył art. 7, 77 § 1 oraz 107 § 3 k.p.a., które to uchybienia nie mogły zostać naprawione w toku postępowania przed Generalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska. Analiza zgromadzonego w trakcie postępowania przed Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska we W. materiału dowodowego wykazała, że zawierał on wiele braków istotnych dla prawidłowej oceny wpływu projektowanej farmy wiatrowej na poszczególne komponenty środowiska, w tym przede wszystkim na chiropterofaunę. Ich uzupełnienie na etapie postępowania przed Generalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska przekroczyłoby ramy, na jakie pozwala art. 136 k.p.a.
Zdaniem Sądu I instancji, zastosowanie środków minimalizujących negatywne oddziaływanie turbin, oznaczonych symbolami G4, G5 i G16, na nietoperze nie było środkiem zapewniającym pełną ochronę. Sąd I instancji stwierdził, że szerokie uzupełnienie materiału dowodowego na etapie postępowania przed Generalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska stanowiłoby naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania, wynikającej z art. 15 k.p.a. Według Sądu I instancji, dopuszczono do realizacji przedsięwzięcie, które może prowadzić do znaczącego negatywnego wpływu na przedmioty ochrony obszaru specjalnej ochrony ptaków.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
