Wyrok SN z dnia 24 sierpnia 2023 r., sygn. II PSKP 18/23

Konsekwencją przyjęcia, że powódka dochodzi odszkodowania, a nie wynagrodzenia za pracę jest odrzucenie poglądu, że roszczenie o odszkodowanie przedawnia się odrębnie w stosunku do każdej wyliczonej przez powódkę miesięcznej różnicy między wynagrodzeniem, które powinna była otrzymać, gdyby pracodawca nie naruszył zasady równego traktowania w zatrudnieniu, a wynagrodzeniem, które faktycznie otrzymała, od dnia wymagalności roszczenia o wynagrodzenie za poszczególne miesiące. Okresowy charakter świadczeń z tytułu wynagrodzenia nie przenosi się wprost na roszczenie o odszkodowanie. Nie ma zatem wpływu na ustalenie początku biegu terminu przedawnienia.

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Piotr Prusinowski (przewodniczący, sprawozdawca)

‎SSN Józef Iwulski

‎SSN Halina Kiryło

w sprawie z powództwa D. M.
‎przeciwko Okręgowemu Inspektoratowi Pracy w B.
‎o odszkodowanie,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 sierpnia 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu
‎z dnia 6 października 2021 r., sygn. akt IV Pa 13/21,

I. oddala skargę kasacyjną;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powódki tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego kwotę 1.350 zł (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) z ustawowymi odsetkami za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia zobowiązanemu orzeczenia do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 29 grudnia 2020 r. Sąd Rejonowy w Toruniu utrzymał w mocy wyrok zaoczny z dnia 23 maja 2019 r. w pkt. I, II oraz co do rygoru natychmiastowej wykonalności w zakresie zmienionym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 5 czerwca 2019 r.; uchylił wyrok zaoczny w pkt. IV, a opłatą od pozwy obciążył Skarb Państwa.

Rozpoznając podniesiony w sprawie zarzut przedawnienia roszczenia za okres do 31 grudnia 2015 r., Sąd Rejonowy przyjął, że we wniosku o zawezwanie do próby ugodowej został wskazany rodzaj roszczenia i jego wysokość. Sąd ocenił, że wezwanie do próby ugodowej było zdecydowanie za mało precyzyjne, lecz nie w sposób, który pozwoliłby uznać roszczenie za przedawnione. Sąd miał na uwadze, że w zawezwaniu do próby ugodowej powódka porównała się do najwyższego wynagrodzenia inspektora pracy. Był zawsze tylko jeden starszy inspektor z najwyższym wynagrodzeniem, co wiadomo pozwanemu. Kwota wskazana w zawezwaniu do próby ugodowej dotyczyła trzech lat wstecz, co wynika z porównania różnicy wynagrodzeń powódki i pracowników pozwanego o najwyższym wynagrodzeniu. Sąd Rejonowy podkreślił, że ten sposób rozumowania znalazł odzwierciedlenie w pozwie, gdzie dokonano rachunkowego obliczenia różnic w wynagrodzeniu za okres od września 2014 r. W konsekwencji, Sąd Rejonowy nie uwzględnił zarzutu przedawnienia i ocenił, że sprawa winna być rozpoznana merytorycznie w zakresie całości zgłoszonego żądania. Po rozważeniu szeregu argumentów, Sąd pierwszej instancji ostatecznie uznał, że roszczenie powódki było uzasadnione. O odszkodowaniu orzekł na mocy art. 11 k.p., art. 471 k.c. w zw. z art. 300 k.p.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się