Wyrok SN z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. III PSKP 9/22
W przypadku wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy pracownika objętego szczególną ochroną trwałości stosunku pracy, niezgodność wypowiedzenia z wymogami prawnymi dotyczącymi zgody związku zawodowego oraz brak podstaw do uzasadnienia zmiany warunków pracy wyłącznie na braku kwalifikacji pracownika, których wymóg utracił moc obowiązującą przed zakończeniem procesu, nie mogą stanowić przeszkody do przywrócenia pracownika do pracy na poprzednich warunkach.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z powództwa W. C.
przeciwko "B." Spółce Akcyjnej w B.
o przywrócenie do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 stycznia 2024 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie
z dnia 26 listopada 2020 r., sygn. akt VIII Pa 249/19,
uchyla zaskarżony wyrok w punkcie I w części dotyczącej apelacji powoda oraz w punkcie II i sprawę w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w Lublinie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wyrokiem z 26 lipca 2019 r. zasądził od „B.” Spółki Akcyjnej w B. na rzecz W. C. kwotę 35.898,87 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie zmieniające warunki pracy i płacy (pkt I); oddalił powództwo o przywrócenie do pracy(pkt II); umorzył postępowanie w części dotyczącej ustalenia nieistnienia uprawnienia (pkt III); zasądził od pozwanego na rzecz powoda W. kwotę 6.133 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt IV); oddalił wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów procesu (pkt V) oraz nadał wyrokowi w pkt I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 11.966,29 zł (pkt VI).
Sąd pierwszej instancji ustalił, że W. C. był zatrudniony w „B.” Spółce Akcyjnej w B. w okresie od 28 grudnia 1982 r. do 31 sierpnia 2018 r. na podstawie umowy o pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy, przy czym w okresie od 1 lipca 2006 r. do 31 stycznia 2018 r. jako kierownik Służby Strzałowej pod ziemią.
Do 2017 r. w pozwanej spółce sprawami techniki strzałowej zajmowała się komórka organizacyjna w postaci Służby Strzałowej, którą kierował powód. Jak się jednak okazało, sytuacja taka była niezgodna z przepisami ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze (jednolity tekst: Dz.U. z 2020 r., poz. 1064; dalej jako Prawo geologiczne i górnicze), zgodnie z którymi w podziemnych zakładach górniczych sprawami związanymi z techniką strzałową powinna zajmować się określona komórka organizacyjna, a mianowicie dział techniki strzałowej, którym z kolei kierować powinien kierownik działu techniki strzałowej, oraz z przepisami rozporządzenia Ministra Energii z dnia 9 listopada 2016 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących przechowywania i używania środków strzałowych i sprzętu strzałowego w ruchu zakładu górniczego (Dz.U. z 2017 r., poz. 321). W świetle tych regulacji, dla prowadzenia spraw związanych z kierowaniem gospodarką środkami strzałowymi i sprzętem strzałowym oraz nadzorem nad nią, a także z nadzorem nad wykonywaniem robót strzałowych w zakładzie górniczym wymagane stało się obsadzenie stanowiska kierownika działu techniki strzałowej przez osobę o wymaganych kwalifikacjach, upoważnioną przez kierownika ruchu zakładu górniczego. Stosownie do interpretacji tych zapisów przez Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego, utworzenie stanowiska kierownika działu techniki strzałowej stało się obligatoryjne dla wszystkich odkrywkowych zakładów górniczych i należało umieścić je w strukturze organizacyjnej zakładu górniczego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
