Wyrok SN z dnia 12 kwietnia 2022 r., sygn. II PSKP 86/21
1. Cechą relewantną, według której powinna być oceniana sytuacja prawna adresatów art. 921 § 1 k.p., jest zmiana statusu prawnego z aktywnego zawodowo pracownika na status osoby korzystającej wyłącznie ze świadczenia z ubezpieczenia społecznego/zaopatrzenia emerytalnego.
2. Żołnierz zawodowy nie jest pracownikiem, a odprawa przewidziana w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych nie jest świadczeniem ze stosunku pracy, do którego prawo zostało ustanowione w art. 921 § 1 k.p. W konsekwencji otrzymanie odprawy przysługującej z tytułu zwolnienia ze służby wojskowej, niezależnie od charakteru tego świadczenia, nie wyłącza - na podstawie art. 921 § 2 k.p. - prawa do odprawy emerytalnej przysługującej pracownikowi z tytułu ustania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę i związanej z tym utraty statusu pracownika.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Iwulski (przewodniczący)
SSN Krzysztof Rączka
SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Z. Ś. przeciwko Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. o odprawę emerytalną, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 kwietnia 2022 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 19 listopada 2019 r., sygn. akt III APa [...],
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w [...] do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2018 r. Sąd Okręgowy w W. zasądził od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. na rzecz Z. Ś. kwotę 82.299 zł wraz z odsetkami od 23 lutego 2016 r. do dnia zapłaty tytułem odprawy emerytalnej i orzekł o kosztach postępowania.
Sąd Apelacyjny w [...], wyrokiem z dnia 19 listopada 2019 r., zmienił zaskarżony przez stronę pozwaną wyrok Sądu Okręgowego i oddalił powództwo, rozstrzygając także o kosztach postępowania za obie instancje.
W sprawie ustalono, że Z. Ś. był zatrudniony w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. w okresie od 1 lutego 2002 r. do 17 listopada 2011 r., następnie w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w okresie od 18 listopada 2011 r. do 7 września 2012 r., następnie w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji w okresie od 8 września 2012 r. do 15 listopada 2015 r. i ponownie w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji od 16 listopada 2015 r. do 22 lutego 2016 r. Ostatnio powód zajmował stanowisko dyrektora Departamentu do spraw Usuwania Skutków Klęsk Żywiołowych i Zarzadzania Kryzysowego. Stosunek pracy powoda ustał w dniu 22 lutego 2016 r. w wyniku wygaśnięcia - na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z 30 grudnia 2015 r. o zmianie ustawy o służbie cywilnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r., poz. 34).
Powód od 1 lutego 2002 r., w okresie zatrudnienia w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, pobierał emeryturę wojskową. Przed zatrudnieniem w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji powód był żołnierzem zawodowym i pełnił służbę w okresie od 16 września 1976 r. do 31 stycznia 2002 r. Łączny okres służby i pracy powoda wynosi ponad 39 lat. Nigdy wcześniej powód nie otrzymał odprawy emerytalnej. Pozwany pracodawca też nie wypłacił powodowi odprawy emerytalnej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
