Wyrok SN z dnia 27 maja 2021 r., sygn. II PSKP 33/21
Skuteczne podjęcie pracy na stanowisku wymagającym powołania „bez formalnego powierzenia tego stanowiska aktem powołania” należy traktować jako dorozumiane zawarcie umowy o pracę, której przedmiotem jest pełnienie obowiązków związanych ze stanowiskiem „normalnie” obsadzanym na podstawie aktu powołania.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maciej Pacuda (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Halina Kiryło
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie z powództwa R. O. przeciwko Miejsko - Gminnemu Centrum Kultury i Sportu w C. o odszkodowanie i wynagrodzenie za okres wypowiedzenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 maja 2021 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 7 marca 2019 r., sygn. akt V Pa (...),
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w B. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w B. wyrokiem z dnia 26 czerwca 2015 r. zasądził od pozwanego Miejsko-Gminnego Centrum Kultury i Sportu w C. na rzecz powoda R. O. kwoty po 15.501 zł tytułem odszkodowania za wadliwe rozwiązanie z nim stosunku pracy i wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.
Sąd Okręgowy w B. wyrokiem z dnia 26 listopada 2015 r., wydanym na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego od wyroku Sądu pierwszej instancji, oddalił tę apelację. Na skutek skargi kasacyjnej pozwanego Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2017 r., I PK 91/16, uchylił jednak wyrok Sądu drugiej instancji i sprawę przekazał mu do ponownego rozpoznania. Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 23 lutego 2018 r. uchylił natomiast wyrok Sądu pierwszej instancji i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania.
Sąd Rejonowy w toku ponownego rozpoznania sprawy za okoliczność bezsporną uznał powołanie powoda w dniu 1 stycznia 2009 r. na czas nieokreślony, na stanowisko dyrektora Miejsko-Gminnego Centrum Kultury w C..
Sąd pierwszej instancji ustalił ponadto, że w dniu objęcia przez powoda stanowiska dyrektora obowiązywała ustawa z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (dalej jako ustawa z 1991 r.). W art. 15 tej ustawy była przewidziana forma zatrudniania dyrektorów instytucji kultury - na podstawie powołania na czas określony lub nieokreślony. Powołana ustawa została znowelizowana ustawą z dnia 31 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz niektórych innych ustaw (dalej jako ustawa zmieniająca). W art. 14 ustawy zmieniającej określono zaś, że wchodzi ona w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, czyli w dniu 1 stycznia 2012 r. Ustawa zmieniająca w części wprowadzającej zmiany do ustawy z 1991 r. – co podkreślił Sąd Najwyższy, rozpoznając skargę kasacyjna pozwanego – dokonała istotnych zmian w powoływaniu dyrektorów instytucji kultury. Przed zmianą dyrektor był powoływany na czas określony lub nieokreślony. Od dnia 1 stycznia 2012 r. powołanie jest zaś możliwe tylko na czas określony (od trzech do siedmiu lat). Według przepisów przejściowych doszło do dostosowania kwestii zasad powołania (tylko na czas określony) do zastanej (w chwili wejścia w życie ustawy zmieniającej) rzeczywistości, w której część dyrektorów instytucji kultury pozostawała zatrudniona na podstawie powołania na czas nieokreślony.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
