Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 16 maja 1991 r., sygn. I PZP 3/91
Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości w sprawie z powództwa Mieczysława R. przeciwko Zakładom Porcelitu Stołowego w T. o wypłatę odprawy po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez skład trzech sędziów Sądu Najwyższego postanowieniem z dnia 30 stycznia 1991 r. I PR 389/90 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:
„W którym momencie staje się skuteczne odwołanie dyrektora przedsiębiorstwa państwowego uchwałą rady pracowniczej, jeśli organ założycielski złożył od takiej uchwały sprzeciw?”
podjął następującą uchwałę:
Odwołanie dyrektora przedsiębiorstwa państwowego przez radę pracowniczą staje się skuteczne z chwilą doręczenia dyrektorowi decyzji (uchwały) odwołującej go ze stanowiska, po wyczerpaniu przez organ założycielski środków prawnych przewidzianych w art. 38 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r. nr 18, poz. 80) lub po upływie terminów do ich złożenia.
Uzasadnienie
Przedstawione składowi siedmiu sędziów Sądu Najwyższego zagadnienie prawne powstało w następującym stanie faktycznym sprawy:
Powód Mieczysław R. był dyrektorem Zakładów Porcelitu Stołowego w T. W dniu 6.II.1990 r. Rada Pracownicza pozwanych Zakładów podjęła uchwałę o odwołaniu go ze stanowiska dyrektora Uchwała ta została doręczona powodowi 21.II.1990 r. W dniu 6.III.1990 r. Wojewoda w O. złożył od niej sprzeciw, który Rada Pracownicza odrzuciła uchwałą z 7.III.1990 r. W dniu 28.III.1990 r. Wojewoda w O. zawiadomił powoda o odwołaniu go ze stanowiska.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
