Wyrok NSA z dnia 24 listopada 2020 r., sygn. II GSK 614/18
Transport
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia NSA Dorota Dąbek (spr.) Sędzia del. WSA Grzegorz Wałejko po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 796/17 w sprawie ze skargi D.P.I. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, objętym skargą kasacyjną wyrokiem z 29 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 796/17, po rozpoznaniu skargi D.P.I. uchylił decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oraz orzekł o kosztach postępowania.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
W wyniku przeprowadzonej w dniu 1 czerwca 2016 r. kontroli drogowej kierowanego przez D.P.I. (dalej: skarżący) zespołu pojazdów, na który składał się samochód marki Renault o nr rej. [...] wraz z przyczepą marki WIOLA o nr rej. [...], którym przewożono dwa samochody osobowe z Niemiec do miejscowości R. ustalono, że kierujący pojazdem nie posiada zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego rzeczy, licencji na wykonywanie transportu drogowego rzeczy ani zaświadczenia o przewozie drogowym na potrzeby własne, a kontrolowany pojazd - którego waga wyniosła 5,5 t - nie jest wyposażony w tachograf. W chwili zatrzymania skarżący stwierdził, że wykonuje przewóz na rzecz przedsiębiorcy M.D., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą: [A.], R.. W toku postępowania administracyjnego skarżący odwołał te zeznania i stwierdził, że przewóz drogowy nie został mu zlecony przez M.D., a przewożone w dniu kontroli samochody osobowe należały do skarżącego. Z zeznań przesłuchanych w sprawie świadków: M.L., J.W. i J.W. wynikało, że nabyli oni samochody bezpośrednio od skarżącego. M.D. oświadczył, że użyczył skarżącemu, na podstawie ustnej umowy, zespół pojazdów, którym ten kierował w dniu kontroli.
Decyzją z [...] kwietnia 2017 r. Pomorski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego (dalej: organ pierwszej instancji), działając na podstawie art. 93 ust. 1 w zw. z art. 92a ust. 2 oraz lp. 1.1 i lp. 6.1.1 załącznika nr 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1907 ze zm.; dalej cyt. jako: u.t.d.), nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości 10 000 zł za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub bez wymaganej licencji - co zgodnie z lp. 1.1 załącznika nr 3 do u.t.d. podlega karze pieniężnej w wysokości 8000 zł - pojazdem, o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t niewyposażonym w urządzenie rejestrujące lub cyfrowe urządzenie rejestrujące, co zgodnie z lp. 6.1.1 zał. nr 3 do u.t.d. podlega karze pieniężnej w wysokości 3000 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
