Jak ustalić podstawę wymiaru zasiłków po zmianie wymiaru czasu pracy

Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłków ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy. W przypadku pracownika stanowi ją przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 lub pełnych miesięcy kalendarzowych (przy krótszym okresie zatrudnienia) poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 36 ust. 1, ust. 2 ustawy zasiłkowej).

Przepisy przewidują jednak pewne odstępstwa od tej reguły. W razie zmiany umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru świadczeń chorobowych stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w miesiącach ją poprzedzających (art. 40 ustawy zasiłkowej oraz pkt 293 komentarza ZUS do ustawy). W pozostałych przypadkach nie zawsze wystąpi konieczność ponownego ustalenia podstawy wymiaru.

Zmiana wymiaru etatu w miesiącach poprzedzających niezdolność do pracy

W sytuacji gdy zmiana wymiaru etatu nastąpiła w miesiącach przyjmowanych do podstawy wymiaru świadczenia, a więc z okresu 12 miesięcy poprzedzających miesiąc wystąpienia niezdolności pracownika do pracy, podstawę wymiaru stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe po tej zmianie.