Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że brak prawidłowego ustalenia stron postępowania przez organ I instancji nie wymaga uchylenia decyzji odwoławczej przez organ II instancji, jeśli uchybienie to nie wpływa na zasadność merytoryczną decyzji.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie odnosi się do sposobu obliczania wysokości ekwiwalentu, a jedynie do zasad jego ustalania, nie wyłączając stosowania art. 115a ustawy o Policji w aktualnym brzmieniu względem stanów faktycznych sprzed nowelizacji.

Art. 9 ust. 1 ustawy o wsparciu służb dotyczy zasad ustalania ekwiwalentu za urlop według norm prawnych z ustaw o Policji. Organy nie mogą odmówić stosowania przepisów ustawy bez orzeczenia Trybunału o ich niezgodności z Konstytucją. Skarga kasacyjna została oddalona (art. 184 p.p.s.a.).

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody dla stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu po 1 października 2020 r., w odniesieniu do stanów faktycznych sprzed tej daty, przy uwzględnieniu zasady ekwiwalentności świadczeń i konstytucyjnych norm prawa do urlopu.

Skarga kasacyjna I.Z. została oddalona z powodu niespełnienia wymogów formalnych dotyczących precyzyjnego określenia i uzasadnienia zarzutów, co uniemożliwiło ich merytoryczną ocenę przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że organy administracyjne błędnie oceniły przesłanki umorzenia kosztów egzekucyjnych. Wyrok WSA, uwzględniający skargę podatnika, jest zasadny ze względu na naruszenie prawa procesowego przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej.

Naczelny Sąd Administracyjny zatwierdził ocenę WSA oraz organów administracyjnych, że W. Sp. z o.o. sztucznie stworzyła warunki do uzyskania nienależnych płatności, co skutkuje brakiem możliwości przyznania takich świadczeń zgodnie z przepisami prawa unijnego oraz krajowego.

Umorzenie postępowania upadłościowego dłużnika skutkuje zniesieniem obowiązku spłaty zaległych zobowiązań powstałych przed ogłoszeniem upadłości, co winno być uwzględnione przez organy egzekucyjne przy ustalaniu zakresu istnienia tych zobowiązań w toku postępowania egzekucyjnego.

NSA utrzymał w mocy wyrok WSA, stwierdzając, że brak dostarczenia przez skarżącego dowodów dokumentujących tytuł własności uzasadnia odmowę przyznania rekompensaty za nieruchomości pozostawione poza RP.

Decyzje o odpowiedzialności podatkowej osób trzecich muszą być doręczane na faktyczny adres zamieszkania, a nie formalny adres rejestracji działalności. W przypadku błędnego doręczenia adres ten nie uruchamia terminu zaskarżenia.

Dofinansowanie przyznane z FGŚP na podstawie art. 15g i 15gg ustawy o Covid-19, związane z działalnością w SSE, kwalifikuje się jako dochód zwolniony od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., jeżeli istnieje ścisły związek z działalnością strefową.

Dla uznania doręczenia upomnienia w trybie art. 44 k.p.a. za skuteczne, wystarczające jest jego skierowanie na adres zameldowania znany organowi z rejestru abonentów RTV, bez konieczności aktualizowania przez abonenta danych.

Obowiązek podatkowy z tytułu podatku od nieruchomości ciąży na właścicielach nieruchomości, jeśli nie wskażą, że innemu podmiotowi służyłby status posiadacza samoistnego, wyprzedzający ten obowiązek.

Nabycie nieruchomości rolnej jest związane z obowiązkiem prowadzenia gospodarstwa rolnego przez pięć lat (art. 2b ust. 1-3 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego). Wyjątki od tej zasady wymagają wykazania ważnego interesu nabywcy lub interesu publicznego. W tej sprawie, skarga kasacyjna została oddalona z uwagi na brak wystarczających dowodów na takie wyjątki.

Dla wymagalności roszczenia konsumenta o zwrot świadczeń spełnionych na podstawie umowy kredytu zawierającej klauzule abuzywne nie jest konieczne uprzednie złożenie przez konsumenta oświadczenia o świadomości konsekwencji uznania umowy za niewiążącą. Wola niepodlegania niedozwolonym postanowieniom może być wyrażona w sposób dorozumiany, w tym przez wniesienie pozwu o zwrot nienależnych świadczeń. Świadczenia

Umowa kredytu bankowego nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., gdyż świadczenie banku (wypłata kapitału kredytu) i świadczenie kredytobiorcy (zwrot kapitału z odsetkami) nie są swoimi odpowiednikami – nie pozostają w stosunku wymiany. W konsekwencji bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c. w przypadku dochodzenia przez konsumenta

Decyzja stwierdzająca przejście działki do zasobu Skarbu Państwa na podstawie art. 218 Prawa wodnego ma charakter deklaratoryjny i nie narusza przysługującego prawa użytkowania wieczystego.

Decyzja o wpisie gruntu do zasobu Skarbu Państwa zgodnie z art. 218 ust. 1 i 2 Prawa wodnego nie narusza praw użytkownika wieczystego. Są to działania deklaratoryjne i porządkowe, niewpływające na istniejące uprawnienia użytkowania wieczystego.

Grunty pokryte śródlądowymi wodami płynącymi stanowią zasób Skarbu Państwa, z przejściem do zasobu nie wpływającym na istniejące użytkowanie wieczyste. Wydanie decyzji jest porządkowe i nie narusza praw użytkowania.

Odmowa przyznania pomocy finansowej producentowi rolnemu jest zgodna z prawem, gdy zakupione zboże jest następnie sprzedawane na rynku, niezależnie od przeznaczenia zakupu, jeśli nie spełniono wymogów określonych w obowiązującym prawodawstwie. Skarga kasacyjna oddalona.

NSA stwierdził, że sądy administracyjne mają kompetencje do rozstrzygania kwestii przedawnienia składek, co jest kluczowe dla oceny umorzenia należności przez ZUS.

Artykuł 115a ustawy o Policji, w związku z osądzeniem sądu I instancji, nie stoi w sprzeczności z art. 9 ust. 1 nowelizacji z 2020 roku, przez co stosowanie zmienionych przepisów jest wymagane w przypadku ustalania podstaw ekwiwalentu za niewykorzystany urlop policyjny.

Wyrównanie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy musi opierać się na obowiązujących przepisach prawa z uwzględnieniem ich domniemania konstytucyjności, a organ administracji publicznej nie może samowolnie pomijać norm ustawowych bez właściwego rozstrzygnięcia Trybunału Konstytucyjnego.

Sąd uznał interpretację regulacji dotyczącej ekwiwalentu za niewykorzystany urlop na rzecz policjantów, odrzucając skargę kasacyjną i potwierdzając zgodność wyroku z prawem, mimo błędów w uzasadnieniu.