Uzasadnienie wyroku administracyjnego musi wyczerpująco wyjaśniać podstawę prawną. Brak tego elementu uzasadnienia, uniemożliwiający instancyjną kontrolę wyroku, jest wystarczającą przesłanką do jego uchylenia i ponownego rozpatrzenia sprawy.

Nie można uznać, że w sprawie organ regulacyjny bezpodstawnie odmówił wydania zaświadczenia o milczącym załatwieniu sprawy, gdyż 45-dniowy termin na rozstrzygnięcie został zachowany z wyłączeniem okresów dochodzeń wskazanych w art. 35 § 5 k.p.a.

Cofnięcie pozwolenia na broń palną do celów łowieckich na podstawie art. 18 ust. 5 pkt 2 u.b.a. wobec nienależytego wywiązania się przez posiadacza z obowiązku poddania się badaniom lekarskim potwierdza zasadność decyzji organu w sytuacji niewykazania błędów proceduralnych i spełnienia wymogów formalnych skargi kasacyjnej.

W razie dochodzenia przez konsumenta od banku zwrotu świadczenia spełnionego na podstawie nieważnej umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej, bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c. Umowa kredytu nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., gdyż świadczenia stron – wypłata kapitału kredytu przez bank oraz jego zwrot

W razie nieważności umowy kredytu denominowanego z powodu klauzul abuzywnych, konsumentowi przysługuje samodzielne roszczenie o zwrot wszystkich spłaconych rat jako nienależnego świadczenia, niezależnie od roszczenia banku o zwrot wypłaconego kapitału. Teoria salda nie znajduje zastosowania do roszczeń konsumenta, gdyż teoria dwóch kondykcji zapewnia skuteczniejszą ochronę konsumenta i realizuje cel

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przepis krajowy ustanawiający dwuletni termin dla korekty VAT w ramach ulgi za złe długi zostaje pominięty, jeśli jego zastosowanie narusza zasadę skuteczności prawa unijnego, potwierdzoną wyrokiem TSUE w sprawie C-335/19. Wadliwa implementacja dyrektywy UE przez ustawodawcę krajowego nie może stać na przeszkodzie w realizacji uprawnień podatnika.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zgodne z prawem pozostawienie odwołania bez rozpatrzenia, gdy brak formalny, jakim jest brak pełnomocnictwa, nie został usunięty zgodnie z art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej. Wadliwe dopełnienie formalności prawnych obciąża stronę.

Złożenie pełnomocnictwa jest obowiązkowe przy wnoszeniu odwołania w postępowaniu administracyjnym; brak jego dołączenia uzasadnia pozostawienie odwołania bez rozpatrzenia.

Skarga kasacyjna jest dopuszczalna tylko w granicach wskazanych zarzutów; brak usunięcia formalnych braków odwołania skutkuje jego pozostawieniem bez rozpoznania zgodnie z art. 169 § 1 i 4 Ordynacji podatkowej.

Podwyższenie kapitału zakładowego przez jednostki gospodarki uspołecznionej, które na dzień 1 lipca 1984 r. było zwolnione z opodatkowania, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych po akcesji Polski do UE na podstawie Dyrektywy 69/335/EWG.

Termin płatności podatku od czynności cywilnoprawnych pobieranego przez płatnika jest datą pobrania podatku, nie zaś datą jego przekazania przez płatnika do urzędu skarbowego, co determinuje bieg terminu przedawnienia zobowiązania.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając decyzję WSA oraz ZUS w kwestii odmowy umorzenia należności z tytułu składek jako zgodne z prawem, stwierdzając brak istotnych uchybień procesowych lub materialnoprawnych, które mogłyby wpłynąć na zmianę rozstrzygnięcia.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną G.S., uznając za prawidłowe pozostawienie w ewidencji punktów karnych przypisanych za wykroczenia drogowe, w świetle braku podstaw do ich wykreślenia wobec niezaistnienia zatarcia ukarania (art. 46 k.w.).

Uchylając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, Naczelny Sąd Administracyjny nakazuje reanalizę zgodności z prawem pierwotnej decyzji administracyjnej poprzez poprawne zastosowanie i wyjaśnienie norm proceduralnych oraz materialnoprawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż kwestionowane postanowienie Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego było zgodne z prawem, a skarga kasacyjna E.P. nie znajduje uzasadnienia w zarzutach dotyczących niewłaściwego oznaczenia osoby zobowiązanej do rozbiórki oraz wad proceduralnych.

Art. 100d u.p.o.u. ma zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, zawieszając bieg terminów administracyjnych. Bezczynność organu nie mogła być stwierdzona z powodu niewłaściwej interpretacji tego przepisu przez Sąd I instancji.

Epidemia COVID-19 oraz problemy zdrowotne, które nie są wystarczająco udokumentowane jako uniemożliwiające dochowanie terminu, nie uzasadniają przywrócenia terminu do zgłoszenia nabycia spadku.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczeń, świadczenie pielęgnacyjne nie może być przyznane przed ustaniem uprawnienia do specjalnego zasiłku opiekuńczego, a zrzeczenie się uprawnienia musi być definitywne, nie warunkowe.

NSA przychylił się do stanowiska organu rentowego i WSA, uznając, że skarżąca nie spełniła ustawowych przesłanek do umorzenia zadłużenia publicznoprawnego. Funkcje ZUS i różnicowanie zobowiązań publicznych i prywatnych wykluczają uprzywilejowanie tych drugich przy umorzeniu należności publicznoprawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną A.L., podtrzymując tym samym solidarną odpowiedzialność podatkową skarżącej za zaległości podatkowe spółki, uznając, że skarga nie zawiera zarzutów skutecznie podważających ustalenia faktyczne oraz prawne dokonane przez organy i sąd pierwszej instancji.

Wnioski dowodowe nie mogą być uwzględnione, gdy dotyczą okoliczności nieistotnych dla oceny rozliczenia podatkowego z danego roku; ewentualne przyporządkowanie dowodów do innych okresów podatkowych wymaga dokładnej analizy akt sprawy.

Postanowienia uchwały Rady Miasta Mińsk Mazowiecki z dnia 26 marca 2018 r., dotyczące trybu rozliczania dotacji dla jednostek oświatowych, są zgodne z prawem. Terminy i wymagania związane z rozliczeniem dotacji mieszczą się w delegacji ustawowej i wykonawczej rady gminy.

Decyzja organów podatkowych dotycząca odmowy zaliczenia wydatków na badania rynku i opłaty licencyjne do kosztów uzyskania przychodów była zasadna, sąd I instancji musi zweryfikować przydatność dowodów w kontekście umowy i podjętych działań.

Rażące naruszenie obowiązków informacyjnych poprzez nieujawnienie istotnych niepewności finansowych uprawnia KNF do nałożenia kary na członka zarządu spółki publicznej. Decyzja o karze pozostaje w zgodności z wymogami prawnymi i uzasadniona jest wcześniejszym ukaraniem emitenta.