Nie jest dopuszczalne wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji już zrealizowanej, chyba że wynika to z postępowania legalizacyjnego lub naprawczego. Wydanie takiej decyzji bez przesłanek prawnych stanowi rażące naruszenie przepisów.

Sprzeciw organu wobec zgłoszenia zamiaru usunięcia drzew jest uzasadniony, gdy drzewa rosną na terenie przeznaczonym na zieleń w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, pełniąc istotne funkcje przyrodnicze. Uzyskanie zgody na wcześniejsze wycinki nie warunkuje każdorazowej akceptacji kolejnych zgłoszeń.

Brak tytułu prawnego do zarządu nieruchomością przez PKP w dniu 27 maja 1990 r. stanowił podstawę uznania nieruchomości za mienie komunalizowane na rzecz gminy, zgodnie z ustawą z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym.

Skarga kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego podlega oddaleniu z uwagi na prawidłowość wykładni i zastosowania przepisów prawa środowiskowego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, uznającego, że rozpatrywane przedsięwzięcie wymagało decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Niepewność pomiarowa w wynikach z badan laboratoryjnych odprowadzanych ścieków, wykazywana przez podmiot przeprowadzający badania, powinna być uwzględniana na korzyść podmiotu odprowadzającego ścieki, gdy przepisy nakładają na niego sankcje finansowe.

Sąd oddalił skargę kasacyjną, uznając, że zaniechanie czynnego udziału strony w postępowaniu administracyjnym nie wpłynęło istotnie na rozstrzygnięcie, a interes publiczny wymagał szybkiego załatwienia sprawy.

Przymiot właściciela nieruchomości sąsiedniej do bycia stroną w postępowaniu o pozwolenie na budowę przysługuje jedynie wówczas, gdy planowana inwestycja ogranicza prawo do zagospodarowania tej nieruchomości, co musi wynikać z konkretnych unormowań prawnych i zostać faktycznie wykazane.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, potwierdził zasadność rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, wykazał prawidłowość procedur i oznaczeń stosowanych przez organy administracji oraz wskazał na formalne deficyty skargi kasacyjnej.

Jeśli wyrok TK uzna przepis za niekonstytucyjny, decyzje wydane na tej podstawie mogą podlegać wznowieniu pod warunkiem prawidłowego rozpatrzenia przesłanek wznowieniowych przez organ podatkowy.

Wniosek o wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej wymaga udowodnienia, że nowe okoliczności faktyczne lub dowody nie były znane organowi podatkowemu w chwili wydania decyzji i są istotne dla sprawy. Brak spełnienia tych warunków prowadzi do oddalenia skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając prawidłowość orzeczeń w zakresie odmowy uwzględnienia wniosku o wyłączenie informacji z uwagi na uchybienie ustawowemu terminowi, dokonując wykładni przepisów jako materialnoprawnych.

Przedsięwzięcie polegające na eksploatacji zakładu do odzysku energii z odpadów medycznych i weterynaryjnych winno być kwalifikowane jako spalarnia odpadów, co wyklucza jego lokalizację w terenach produkcyjnych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że negatywna ocena projektu przez Zarząd Województwa Świętokrzyskiego była prawidłowa i zgodna z przepisami, uwzględniając zasady rzetelności, przejrzystości i bezstronności w ocenie wniosków o dofinansowanie.

Zagospodarowanie przestrzenne nadane uchwałą, zgodnie z uwarunkowaniami technicznymi i prawnymi, nie stanowi nadużycia władztwa planistycznego, o ile jest usankcjonowane istniejącymi ograniczeniami przestrzennymi oraz interesem publicznym.

Uzasadnienie wyroku sądu administracyjnego powinno w pełni wyjaśniać podstawę prawną rozstrzygnięcia, z uwzględnieniem przepisów prawa materialnego i proceduralnego; brak dostatecznego uzasadnienia stanowi podstawę do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza zasadność nałożenia kary pieniężnej na O. T. F. I. S.A. za naruszenie art. 45a ust. 4a i art. 48 ust. 2a ustawy o funduszach inwestycyjnych, utrzymując, że zobowiązania Towarzystwa obejmowały rzetelny nadzór nad zarządzaniem funduszami i należytą staranność.

Zaliczanie wpłat na podstawie decyzji administracyjnych uchylonych i wstrzymanych jest nieskuteczne, gdyż niweczy ochronny efekt tych orzeczeń sądowych, co narusza interesy podatnika gwarantowane prawem.

W sytuacji niejednoznaczności przepisów, organy administracyjne nie mogą samodzielnie uznawać przepisów za niekonstytucyjne bez wyroku Trybunału Konstytucyjnego, a obowiązkiem sądu administracyjnego jest ich stosowanie, zachowując zasadę domniemania konstytucyjności prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wymeldowanie osoby z nieruchomości, z której faktycznie nie korzysta, jest zgodne z prawem, a zarzuty proceduralne wobec decyzji organów nie mają wpływu na ich prawidłowość.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości infrastruktury kolejowej, przewidziane w art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) u.p.o.l., nie stanowi selektywnej pomocy publicznej, wobec czego jest zgodne z art. 107 ust. 1 TFUE i może być stosowane bez notyfikacji do Komisji Europejskiej.

Wniesienie sprzeciwu wobec czynności kontrolnych wymaga faktycznego rozpoczęcia kontroli, tj. okazania legitymacji służbowych oraz upoważnienia, czego w niniejszej sprawie brakowało. Umorzenie postępowania wszczętego sprzeciwem bezprzedmiotowym jest zasadne.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że uchwała Rady Miasta Pruszcz Gdański z dnia 14 maja 2020 r., przyznająca fragmentowi działki przeznaczenie rolne, nie przekracza władztwa planistycznego gminy i jest zgodna z prawem oraz interesem publicznym, co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

W sprawie dotyczącej umorzenia postępowania odwoławczego wobec braku przymiotu strony przez inwestycję budowlaną, NSA uchylił wyrok WSA i decyzję administracyjną, wskazując na konieczność pełnego rozstrzygnięcia przymiotu strony, zgodnie z przepisami proceduralnymi postępowania administracyjnego.

Decyzja o wymeldowaniu A.D. z miejsca pobytu stałego, oparta na stwierdzeniu dobrowolnego opuszczenia lokalu i braku przymusu zewnętrznego, została prawidłowo utrzymana, służąc zachowaniu zgodności ewidencyjnej z rzeczywistymi okolicznościami zamieszkiwania.