Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego była nieprawidłowa. Organ ten powinien zakończyć postępowanie merytorycznie, samodzielnie uzupełniając materiał dowodowy, zamiast przekazywać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Przeznaczenie gruntów rolnych klasy I-III na cele nierolnicze w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego bez wymaganej zgody ministra stanowi istotne naruszenie trybu i zasad sporządzania planu, powodujące jego nieważność w zaskarżonej części.

Sąd stwierdza, że wstrzymanie robót budowlanych uzasadnione jest brakiem wymaganej decyzji o pozwoleniu na budowę, niezależnie od ustalenia konkretnej daty wykonania budynku oraz rzekomych błędów proceduralnych, które nie wpływały na wynik sprawy.

Sąd Najwyższy wskazał, że orzeczenie środka kompensacyjnego w postępowaniu karnym, w sytuacji gdy to samo roszczenie było już prawomocnie orzekane w postępowaniu cywilnym, narusza zasadę zakazu kumulacji tytułów egzekucyjnych, określoną w art. 415 § 1 zd. 2 k.p.k.

W razie niewystarczającego uzasadnienia decyzji sądu administracyjnego, kwestia istnienia interesu społecznego jako przesłanki dopuszczenia do postępowania wymaga ponownego zbadania przez sąd I instancji.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na niewystarczający materiał dowodowy uzasadniający prawo do rekompensaty za pozostawione nieruchomości poza granicami RP, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 8 lipca 2005 r., o realizacji prawa do rekompensaty.

Członek zarządu spółki odpowiada solidarnie za zaległości w płaceniu zaliczek na podatek dochodowy, jeśli spółka utraciła zdolność do wykonywania zobowiązań, a wniosek o upadłość nie został złożony mimo istniejącego ku temu obowiązku. Posiadanie jedynego wierzyciela nie wyłącza tej odpowiedzialności.

Umowy dotyczące przeprowadzenia wykładów, seminariów czy innych zajęć edukacyjnych, z uwagi na ich dydaktyczny charakter, kwalifikują się jako umowy o świadczenie usług, a nie jako umowy o dzieło, nawet jeśli zawierają elementy autorskiej twórczości.

Sąd orzeka, że umowy o przygotowanie i wygłoszenie wykładów zawarte między S. a I. S. stanowią umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło. W związku z tym I. S. podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Decyzje organów polskich związków sportowych w sprawie przyznawania licencji sportowych są aktami sui generis, niepodlegającymi przepisom k.p.a. w zakresie umorzenia postępowania z uwagi na bezprzedmiotowość.

Osoba składająca oświadczenie o posiadaniu prawa do świadczeń zdrowotnych, działająca w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że jest ubezpieczona, nie jest zobowiązana do zwrotu kosztów udzielonych świadczeń opieki zdrowotnej.

Obowiązek poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym jest wymagalny na mocy przepisów prawa, a brak zaświadczenia o przeciwwskazaniach zdrowotnych do szczepień nie zwalnia z tego obowiązku. Zarzuty proceduralne dotyczące doręczenia upomnień nie wpływają na jego wymagalność.

Zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej według art. 65 pkt 3 ustawy Prawo o adwokaturze wymagają nostryfikacji, jeżeli brak jest umowy międzynarodowej stwierdzającej równoważność dyplomu z polskim odpowiednikiem.

Odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie zwolnienia biegłego sądowego z funkcji wymaga szczegółowego i należycie uzasadnionego wykazania braku interesu społecznego. Brak właściwej analizy i wyjaśnienia okoliczności stanowi naruszenie zasad postępowania.

Ciężar wykazania przesłanek egzoneracyjnych określonych w art. 116 § 1 O.p., w tym braku winy w niezłożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie, spoczywa na członku zarządu; organ podatkowy nie ma obowiązku udowadniać braku tych przesłanek.

W sprawie ustalenia warunków zabudowy, jeżeli znani są potencjalni spadkobiercy zmarłej strony, nie istnieje przesłanka zawieszenia postępowania administracyjnego na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 KPA; wydanie decyzji nie zależy od rozstrzygnięcia spadkowego przez sąd cywilny.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną w sprawie braku spełnienia warunków przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, uznając, że ciężar dowodu spoczywa na stronie ubiegającej się o płatność, która nie wykazała spełnienia wymaganych norm.

Decyzja Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdza prawo organizacji społecznej do uczestnictwa w postępowaniu administracyjnym jako strony, jeżeli działa w interesie społecznym, co wyjaśnił Wojewódzki Sąd Administracyjny, uchylając decyzję umarzającą postępowanie.

Podmiot prowadzący działalność oświatową, wyłączoną z definicji działalności gospodarczej, nie może być pozbawiony dostępu do świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, kiedy w praktyce prowadzi działalność zarobkową zgodnie z art. 15g ust. 1 ustawy COVID-19, co wymaga formalnej i merytorycznej oceny przez organ administracyjny.

Dla celów zwolnienia z opłacania składek na ubezpieczenia, organ i sąd prawidłowo przyjęli, że decydujące jest rzeczywiste prowadzenie działalności objętej właściwym kodem PKD, a nie wpis w rejestrze REGON. Skarga kasacyjna oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że organy administracji publicznej prawidłowo dokonały oceny stanu faktycznego oraz spełnienia kryteriów formalnych przy cofnięciu uznania organizacji producentów. Skarga kasacyjna nie została uwzględniona, wobec braku naruszeń prawa materialnego ani proceduralnego.

Stwierdzenie rażącego naruszenia przepisów o rejestracji pojazdu importowanego wymaga wykazania, iż naruszenie prawa wywołuje skutki społeczno-gospodarcze, niezgodne z zasadami państwa prawa. Oczywiste naruszenie nie zawsze jest tożsame z rażącym.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że naruszenie art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. przez Starostę Wałeckiego miało charakter oczywisty, lecz nie rażący, wykluczając stwierdzenie nieważności decyzji rejestracyjnej pojazdu na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Art. 92a ust. 10 u.t.d. nie wyłącza możliwości nałożenia kary za stwierdzone naruszenia wynikające z różnych przepisów załączników nr 3 i nr 4, chyba że jedno naruszenie obejmuje drugie. Nałożenie kar za różne podstawy prawne jest dopuszczalne, gdy naruszenia te są różne.