Nieruchomość pozostająca w dniu 27 maja 1990 r. we władaniu przedsiębiorstwa państwowego, bez udokumentowanego prawa zarządu, staje się z mocy prawa własnością gminy zgodnie z ustawą komunalizacyjną.

Czynności polegające na sporządzeniu protokołów oględzin i szacowania ostatecznego szkód łowieckich jako czynności z zakresu administracji publicznej podlegają kognicji sądów administracyjnych, co uzasadnia dopuszczalność skargi na bezczynność w tym zakresie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż oddala skargę kasacyjną złożoną na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, potwierdzając prawidłowość działania organu administracyjnego oraz sądu I instancji w postępowaniu dotyczącym umorzenia należności z funduszu stypendialnego.

Skarga kasacyjna M. Sp. z o.o. na wyrok WSA w Bydgoszczy nie znajduje usprawiedliwionych podstaw, ponieważ zarówno ocena prawidłowości stosowania przepisów prawa materialnego, jak i proceduralnego przez sąd I instancji uznana została za prawidłową przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Skarga kasacyjna Gminy D. o wznowienie postępowania nie znajduje uzasadnienia w świetle obowiązujących przepisów, w szczególności art. 273 § 2 p.p.s.a., gdyż nie wykazano istnienia nowych okoliczności faktycznych lub dowodowych mających wpływ na pierwotny wynik sprawy.

Do przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego wymagane jest posiadanie tytułu prawnego do nieruchomości z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa na dzień 31 maja roku złożenia wniosku. Bez tego tytułu wnioskodawcy nie przysługuje wsparcie finansowe.

Decyzja o odmowie umorzenia zaległych składek ubezpieczeniowych osobie niepełnosprawnej, bez pełnego uwzględnienia jej sytuacji zdrowotnej i zdolności zarobkowej, narusza przepisy postępowania administracyjnego i wymaga ponownego rozpoznania.

Nowe dowody mogą uzasadniać wznowienie postępowania administracyjnego, gdy w zestawieniu z całokształtem materiału dowodowego istnieje prawdopodobieństwo odmiennego rozstrzygnięcia. Organy muszą ponownie ocenić istotność dowodów.

W sprawie oceny wystąpienia choroby zawodowej zespół cieśni nadgarstka, orzeczenia lekarskie stanowią wiążące dowody i brak podstaw prawnych do ich podważenia, o ile zostały wydane zgodnie z przepisami. Sposób powołania sędziów nie może stanowić przyczyny nieważności postępowania sądowego.

Organ odwoławczy zobowiązany jest do rzetelnego rozpatrzenia wszelkich zebranych dowodów oraz stanowiska strony, zanim wyda decyzję. Pominięcie tych elementów może skutkować uchyleniem decyzji z uwagi na naruszenie procedur administracyjnych.

Zarządzenie pokontrolne organu administracji publicznej musi uwzględniać zastrzeżenia kontrolowanego podmiotu zgłoszone w trybie art. 340 ust. 3 u.p.w.; wydanie zarządzenia bez tej analizy stanowi naruszenie prawa, uzasadniające jego uchylenie.

Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy złożony po upływie ustawowego terminu skutkuje niedopuszczalnością jego merytorycznego rozpoznania; w braku pełnomocnictwa decyzje doręczane są bezpośrednio stronie.

NSA uznał, że w świetle toczącego się postępowania dekretowego i braku jego ostatecznego rozstrzygnięcia, organ administracyjny nie posiada wystarczających podstaw do wydania zaświadczenia o stanie prawnym budynku na podstawie istniejących dokumentów.

Ograniczenia czasowe, w tym 30-letnia granica eliminacji decyzji administracyjnych, są konstytucyjnie zgodne, zapewniając trwałość porządku prawnego oraz ochronę praw jednostki.

Brak wiedzy osoby uprawnionej o śmierci dłużnika alimentacyjnego wyklucza uznanie świadczeń z funduszu alimentacyjnego za nienależnie pobrane, co oznacza brak podstaw do ich automatycznego zwrotu z odsetkami.

Decyzja administracyjna o nakazaniu wykonania urządzeń zapobiegających szkodom musi być oparta na pełnym i jednoznacznym materiale dowodowym, uwzględniającym właściwą identyfikację przyczyn zmian stosunków wodnych.

Skarga kasacyjna dotycząca administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie drzew bez zgody właściciela gruntu została oddalona ze względu na nieudokumentowane zarzuty proceduralne i materialne, niewykazujące istotnego wpływu na wyrok.

Brak uzasadnienia uchwały ustanawiającej zasady lokalizacji punktów sprzedaży alkoholu oraz ich znikoma odległość od obiektów chronionych narusza ustawę o wychowaniu w trzeźwości i zasady poprawnej legislacji, co uzasadnia stwierdzenie jej nieważności.

Sąd administracyjny naruszył art. 33 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych uznając, że przekazanie zerowego stanu danych do systemu SIO nie spełnia przesłanek do przyznania dotacji. Podtrzymano jednak wcześniejszą decyzję, oddalając skargę kasacyjną.

Odpowiedzialność podatkowa byłego członka zarządu wobec zobowiązań podatkowych spółki winna być badana pod kątem prawidłowości doręczenia i zawieszenia terminu przedawnienia, a konieczne jest zapewnienie możliwości skutecznego podważenia ustaleń faktów dokonanych w decyzji wymiarowej spółki.

W postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności osoby trzeciej punktem wyjścia jest postępowanie wymiarowe, gdyż bez wydania decyzji podatkowej albo złożenia deklaracji podatkowej nie ma podstaw do orzekania o odpowiedzialności osoby trzeciej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną w sprawie niewykonania wyroku przez Prezydenta m.st. Warszawy, uznając zasadność zawieszenia postępowania administracyjnego jako wykluczającą możliwość skutecznego zarzutu niewykonania wyroku w tym okresie.

Status pojazdu jako odpadu determinowany jest chwilą jego nabycia oraz zakwalifikowaniem przez poprzedniego właściciela, niezależnie od późniejszych prób jego naprawy lub rejestracji w państwie przywozu.

Z realizacji robót budowlanych na ulicy G. wynika, że były to prace przebudowy drogi, a nie jej budowa, co nie uzasadnia nałożenia opłaty adiacenckiej na podstawie art. 145 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Złożone dowody potwierdzają, że nie stworzyły warunków do korzystania z wybudowanej drogi.