Szef Krajowej Administracji Skarbowej jest zobowiązany udzielić informacji z Jednolitych Plików Kontrolnych na żądanie organu egzekucyjnego zgodnie z art. 36 § 1b ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, co nie narusza tajemnicy skarbowej.

Przetwarzanie danych osobowych w celach zabezpieczenia się przed hipotetycznymi roszczeniami nie uzasadnia zastosowania art. 6 ust. 1 lit. f RODO. Działania takie muszą odnosić się do rzeczywistego zainteresowania prawnie uzasadnionego wynikającego z istniejących, a nie ewentualnych, roszczeń.

Bezczynność organu administracji publicznej, mimo zachodzenia jej przesłanek, nie zawsze kwalifikuje się jako rażące naruszenie prawa, wynikające z braku wydania postanowienia. Organ musi wykazać brak działań sprzecznych z prawem, co uchyla możliwość zasądzenia roszczeń na tej podstawie.

Przetwarzanie danych osobowych w celach oceny zdolności kredytowej przez bank jest dopuszczalne wyłącznie do momentu zawarcia umowy kredytowej. Brak zawarcia umowy skutkuje koniecznością usunięcia danych, jeśli osoba, której dane dotyczą, wyrazi takie żądanie. Dalsze przechowywanie danych nie jest uzasadnione prawnie.

Nie można skutecznie zarzucać naruszenia prawa procesowego z powodu pominięcia spadkobierców w postępowaniu administracyjnym, gdy ustalenie stron nastąpiło na podstawie oświadczeń, a zarzut dotyczy innego podmiotu niż skarżący. Skarga kasacyjna oddalona.

Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, wydana na rzecz szkoły i uczniowskiego klubu sportowego, nie stanowi rażącego naruszenia prawa, nawet jeżeli przedsięwzięcie związane jest z dodatkowymi celami podmiotów prywatnych.

Art. 115a ustawy o Policji, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, powinien być interpretowany zgodnie z wymogami konstytucyjnymi i stosowany retrospektywnie dla okresów sprzed 6 listopada 2018 r., co uzasadnia przyznanie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop zgodnie z mnożnikiem 1/21. Skargę kasacyjną Komendanta Wojewódzkiego Policji oddalono.

Decyzje organów administracyjnych dotyczące wygaśnięcia stosunku służbowego muszą opierać się na pełnej i wiarygodnej analizie materiału dowodowego, z uwzględnieniem kwalifikacji, przebiegu służby i dotychczasowego miejsca zamieszkania funkcjonariusza. Organy administracji publicznej winny dochować należytej staranności w gromadzeniu i ocenie dowodów, a wybiórcze ich traktowanie narusza zasady praworządności

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że odmowa Zarządu Województwa Małopolskiego uwzględnienia protestu skarżącej została dokonana z naruszeniem zasad rzetelności i przejrzystości oceny wniosków, co miało istotny wpływ na wynik sprawy; skarga kasacyjna została oddalona.

Na postanowienie uzgodnieniowe dotyczące warunków środowiskowych nie przysługuje zażalenie; jego zaskarżenie jest możliwe wyłącznie w postępowaniu odwoławczym od decyzji głównej, co zgodne jest z prawem unijnym i krajowym.

NSA uznał, że brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla budowy obwodnicy Tyczyna był zasadny, ponieważ nieskutecznie podważono kompletność i wartości dowodowe zgromadzonego materiału. Skargę kasacyjną oddalono.

Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o odpadach nakłada obowiązek uzupełnienia zezwoleń na odpady w terminie, a jego niedochowanie skutkuje ich wygaśnięciem, co nie może być zastąpione wnioskiem o nowe pozwolenie zintegrowane.

Naruszenie art. 10 § 1 k.p.a. przez organ administracji publicznej, polegające na pozornym umożliwieniu strony do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów przed wydaniem decyzji, może skutkować uchyleniem zaskarżonej decyzji przez sąd administracyjny.

Decyzja o odmowie stwierdzenia nieważności dekretowego wywłaszczenia jest prawidłowa, gdyż brak charakterystycznych wad prawnych w decyzji nie uchybia przesłankom z art. 156 § 1 k.p.a.

Wprowadzenie limitów czasowych na stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnych z rażącym naruszeniem prawa, zgodnie z ustawą zmieniającą KPA z 2021 r., jest zgodne z Konstytucją RP oraz europejskimi standardami prawnymi.

Zdolność przedsiębiorstwa do zatrudnienia, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. B ustawy nacjonalizacyjnej, dotyczy potencjalnej zdolności zatrudnienia pracowników, a nie ich faktycznego stanu zatrudnienia w dacie wejścia w życie ustawy nacjonalizacyjnej z dnia 5 lutego 1946 r.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że decyzja administracyjna o zwrocie nieruchomości i ustanowieniu zabezpieczenia finansowego, mimo częściowo błędnej interpretacji, spełnia wymogi prawne; zarzuty proceduralne skargi kasacyjnej są nieskuteczne.

Wpis w CEIDG może być dowodem podjęcia działalności gospodarczej, ale nie jest rozstrzygający. Organ administracyjny musi przeprowadzić wyczerpujące postępowanie dowodowe w celu ustalenia faktycznego jej prowadzenia. W przypadku braku takiego prowadzenia organ powinien ponownie przeanalizować dowody.

Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej z racji jej rażącego naruszenia prawa wymaga wykazania oczywistej sprzeczności decyzji z przepisem będącym jej podstawą prawną. Rażące naruszenie prawa oznacza oczywistą sprzeczność treści decyzji z jej podstawą prawną, co uzasadnia jej nieważność.

Nie istnieje obowiązek przeprowadzenia pełnej oceny oddziaływania na środowisko dla inwestycji drogowej o ograniczonym charakterze, gdy opinie organów współdziałających nie wykazują potrzeby jej przeprowadzenia.

Wpis podmiotu do rejestru wykluczonych uniemożliwia przyznanie dofinansowania, nawet gdy wpis ten nastąpił po złożeniu wniosku, a przed jego rozpatrzeniem. Zmiana okoliczności faktycznych może unieważniać wcześniejsze oceny prawne orzeczeń, wymagając rozpatrzenia w aktualnym kontekście prawnym.

Działania beneficjenta prowadzące do naruszenia zasad uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców uzasadniają nałożenie korekty finansowej na podstawie umowy o dofinansowanie oraz obowiązujących przepisów i wytycznych.

Nieruchomość pozostająca w dniu 27 maja 1990 r. we władaniu przedsiębiorstwa państwowego, bez udokumentowanego prawa zarządu, staje się z mocy prawa własnością gminy zgodnie z ustawą komunalizacyjną.

Czynności polegające na sporządzeniu protokołów oględzin i szacowania ostatecznego szkód łowieckich jako czynności z zakresu administracji publicznej podlegają kognicji sądów administracyjnych, co uzasadnia dopuszczalność skargi na bezczynność w tym zakresie.