Automaty do gier, które zawierają element losowości, podlegają regulacjom ustawy o grach hazardowych i wymagają stosownych zezwoleń. Skargę kasacyjną oddalono, podtrzymując decyzję o nałożeniu kary pieniężnej na podstawie ustawy.

Wspólnicy spółki cywilnej prowadzącej zarządzanie nieruchomościami są zobowiązani indywidualnie do zawarcia umowy ubezpieczenia OC; polisa wystawiona na spółkę cywilną, nieposiadającą statusu przedsiębiorcy, nie wypełnia tego obowiązku.

NSA oddalił skargę kasacyjną T. Sp. z o.o., uznając, że urządzenie gier losowych na automatach bez wymaganej koncesji podlega karom, co jest zgodne z ustawą o grach hazardowych. Sąd potwierdził dopuszczalność dowodu z eksperymentu jako skutecznego narzędzia ustalenia charakteru gier.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że gry na automatach, w które angażowała się spółka T. Sp. z o.o., zawierały element losowości wymagający stosownej koncesji. Skarga kasacyjna nie znalazła uzasadnienia, a wyrok nakładający karę pieniężną, utrzymuje się w mocy.

Decyzja odmowy udzielenia zezwolenia na wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający została utrzymana, gdyż Spółka H. nie gwarantuje wystarczającej wiarygodności finansowej i organizacyjnej, co stwarza ryzyko zagrożenia dla ważnego interesu publicznego.

Automaty do gier użytkowane przez T. Sp. z o.o. spełniają warunki ustawowe gier hazardowych; kary nałożone za brak koncesji są zgodne z prawem, a materiały dowodowe wystarczają do ich uzasadnienia.

Grający na automatach o elementach losowości bez wymaganej koncesji podlega karze pieniężnej zgodnie z art. 89 u.g.h. Ocenę losowego charakteru gry ustala się na podstawie dowodów urzędowych, a nie prywatnych. Użycie środków dowodowych niezgodnych z przepisami nie wpływa na wynik sprawy.

Na podstawie art. 194 ust. 5 ustawy o odpadach organ obligatoryjnie wymierza administracyjną karę pieniężną za gospodarowanie odpadami niezgodnie z posiadanym zezwoleniem, co ma na celu prewencyjne zapobieganie naruszeniom. Odstąpienie od kary nie jest możliwe mimo braku negatywnych skutków dla środowiska.

Wiata na opakowania nie spełnia definicji budynku w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., gdyż niewystarczająco wydziela przestrzeń za pomocą przegród budowlanych. Siatki ogrodzeniowe łatwe do demontażu nie spełniają wymogu trwałego oddzielania przestrzeni.

Śmierć obwinionego stanowi przeszkodę procesową, obligującą do umorzenia postępowania, a wydanie wyroku merytorycznego w takiej sytuacji narusza przepisy prawa procesowego, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą na korzyść zmarłego.

Wyrok uchylający zaskarżony wyrok zaoczny i umarzający postępowanie w sprawie zakończonej prawomocnym orzeczeniem, w której nastąpiło naruszenie zasady res iudicata, co skutkowało wyeliminowaniem orzeczenia naruszającego zakaz podwójnego sądzenia za ten sam czyn.

W postępowaniu odwoławczym niedopuszczalne jest wprowadzenie zmiany orzeczenia przekraczającej zaskarżenie wniesione na korzyść oskarżonego oraz naruszającej zasadę reformationis in peius. Ponadto, obowiązuje wymóg orzeczenia kary łącznej w przypadku tego samego rodzaju przestępstw, celem zapewnienia jednolitości wymiaru sprawiedliwości.

W przypadku lokalizacji przyłącza kanalizacji deszczowej w pasie drogowym organy muszą właściwie interpretować przepisy miejscowego prawa w powiązaniu z przepisami o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę, by odmowa nie bazowała na błędnej wykładni prawnej przepisów odrębnych.

Zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop mogą obejmować nowe brzmienie art. 115a ustawy o Policji, nawet dla stanów faktycznych sprzed jego zmiany, co wynika z nieprzeszkadzającego zastosowania art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w takim zakresie.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyklucza stosowania przepisu art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, przy ustalaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, także dla stanów faktycznych sprzed 1 października 2020 r.

Wydłużenie terminów na załatwienie spraw z udziałem cudzoziemców, w myśl art. 100d specustawy ukraińskiej, po 30 czerwca 2024 r. narusza zasadę proporcjonalności wynikającą z norm konstytucyjnych i unijnych, co skutkuje brakiem ich zastosowania w przypadku braku nadzwyczajnych okoliczności.

Brak możliwości stosowania do policjantów zwolnionych przed dniem 6 listopada 2018 r. zasady obliczania ekwiwalentu zgodnie z przepisami uznanymi za niekonstytucyjne w wyroku TK, skutkuje naruszeniem konstytucyjnej zasady ekwiwalentności, potwierdzając poprawność wyroku WSA w celu przywrócenia zgodności z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP.

NSA uznaje nieważność orzeczenia w sprawie z powodu uprzedniego prawomocnego rozstrzygnięcia tożsamo sprawy przez sąd, skutkując uchyleniem i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA.

Art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. nie stoi na przeszkodzie stosowaniu art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu z 1 października 2020 r. do stanów faktycznych sprzed tej daty. NSA uznał wymóg stosowania przepisów powszechnie obowiązujących zgodnie z zasadą legalizmu.

Zmiana decyzji ostatecznej w trybie art. 155 k.p.a. wymaga, by nowe okoliczności nie zmieniały pierwotnego stanu faktycznego. Nowo zgłoszona zgoda małżonka na uwzględnienie normy mieszkaniowej stanowi modyfikację tego stanu, co wyklucza zastosowanie art. 155 k.p.a.

Art. 9 ustawy nowelizującej nie może stanowić przeszkody do zastosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020 r., zaś ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop należy ustalić stosując przelicznik 1/21 miesięcznego uposażenia.

Złożenie wniosku o wykup mieszkania służbowego nie rozpoczyna postępowania administracyjnego bez spełnienia wymogów formalnych. Prawo do takich mieszkań jest szczególne i nie obejmuje automatycznego dziedziczenia po śmierci uprawnionego funkcjonariusza.

Organ administracyjny może pełnić równocześnie funkcje organu uzgadniającego oraz strony w postępowaniu administracyjnym, gdy posiada interes prawny wynikający z reprezentacji Skarbu Państwa jako właściciela sąsiadujących nieruchomości.

Umorzenie postępowania w sprawie przetwarzania danych osobowych jest zasadne, gdy zdarzenia miały miejsce i zakończyły się przed 25 maja 2018 r., a więc przed datą obowiązywania RODO, co uniemożliwia zastosowanie tych przepisów.