Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, potwierdził legalność i prawidłowość działania Wojewody Dolnośląskiego oraz decyzję Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, wskazując na brak podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i stwierdzając właściwe zastosowanie przepisów proceduralnych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że okres zawieszenia biegu terminów dla legalizacji pobytu cudzoziemców, przewidziany w ustawie o pomocy obywatelom Ukrainy, wyklucza możliwość zakwalifikowania działań organu jako bezczynność, co uniemożliwia wniesienie skargi na bezczynność.

Obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej na rzecz Poczty Polskiej S.A. przez posiadacza zarejestrowanego odbiornika RTV wynika z samej ustawy abonamentowej i trwa do czasu formalnego wyrejestrowania odbiornika, niezależnie od faktycznego korzystania z urządzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził brak obowiązków płatnika po stronie spółki N. S.A. odnośnie szkoleń dla współpracowników prowadzących działalność gospodarczą; kwestia przychodu ze szkoleń dotyczy samoopodatkowania w źródle działalności gospodarczej współpracowników.

W przypadku wystąpienia przez wnioskodawcę o płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przy pozorowaniu działalności rolniczej, organ prawidłowo odmawia przyznania wsparcia, uznając stworzenie sztucznych warunków do osiągnięcia korzyści finansowych.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, uznając, że uzasadnienie decyzji organu podatkowego spełniało wymogi prawne, umożliwiając jej merytoryczną kontrolę sądową, zatem ponowne rozpoznanie skargi przez WSA jest zasadne.

Obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej za zarejestrowany odbiornik RTV trwa do czasu przedstawienia dowodu jego wyrejestrowania; zmiana miejsca zamieszkania czy przeniesienie prawa własności nie znoszą tego obowiązku.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że skarżąca wytworzyła sztuczne warunki do uzyskania płatności dla ONW, pozorując działalność rolniczą, co jest sprzeczne z art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Unieważnienie zgłoszenia celnego wywozowego jest zasadne w przypadku nieprzedstawienia wiarygodnych, poświadczonych dowodów na wywóz towarów poza obszar celny UE, w terminie 150 dni od daty zwolnienia towarów do procedury wywozu.

Negatywna opinia organu specjalistycznego, wskazująca na zagrożenie interesu gospodarczego, wystarcza do odmowy udzielenia pozwolenia na działalność w polskich obszarach morskich zgodnie z art. 23 ust. 3 pkt 2 u.o.m.

Mając na względzie art. 23 i 26 ustawy o obszarach morskich, odmawia się wydania pozwolenia na inwestycję, jeżeli organ opiniujący stwierdzi choćby jedno zagrożenie dla interesu gospodarki narodowej.

Właściciele nieruchomości, które nie znajdują się w obszarze oddziaływania planowanej inwestycji, nie posiadają interesu prawnego uprawniającego do wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Ocena projektu wniosku o dofinansowanie przez Agencję Rozwoju Regionalnego S.A., w zakresie posiadania niezbędnych pozwoleń, może podlegać kontroli sądowej, gdy ocena ta jest uznana za przeprowadzoną w sposób naruszający prawo i zasady regulaminowe.

Dokumenty dotyczące organizacji ruchu drogowego, w tym umowy zlecenia oraz projekty, stanowią informację publiczną i podlegają udostępnieniu jako dokumenty urzędowe. Brak ich udostępnienia kwalifikuje się jako bezczynność organu, lecz nie zawsze jako rażące naruszenie prawa.

Skarżący nie posiadają przymiotu strony w postępowaniu nieważnościowym decyzji o pozwoleniu na budowę, gdyż nie wykazali interesu prawnego na podstawie art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego, co uzasadniało oddalenie ich skargi kasacyjnej.

NSA wskazuje, że do stwierdzenia samowoli budowlanej niezbędne jest precyzyjne ustalenie daty zakończenia budowy; niewłaściwe ustalenie tej daty stanowi naruszenie przepisów postępowania, co uzasadnia uchylenie wyroku i decyzji organów niższych instancji.

Odmowa uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy nie może być uzależniona od istniejących parametrów zjazdu; kwestia ta powinna być rozstrzygana w odrębnym postępowaniu administracyjnym, a nie podczas uzgodnienia w sprawie warunków zabudowy.

Na terenie objętym planem miejscowym z 2004 r., niejednoznacznie uchylonym przez plan z 2017 r., postępowanie o warunki zabudowy jest bezprzedmiotowe. Planistyczna determinacja następuje na podstawie obowiązującego planu, wykluczając decyzję o warunkach zabudowy.

Skarga kasacyjna Dyrektora Izby Administracji Skarbowej zasadna. Wymagalność zobowiązania podatkowego istnieje, a zgłoszone zarzuty w postępowaniu egzekucyjnym według u.p.e.a. nie zostały wykazane. Uchyla się wyrok WSA, oddalając skargę w całości.

Organ podatkowy jest uprawniony do przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki VAT do czasu zakończenia weryfikacji, o ile uzasadnione jest to istniejącymi wątpliwościami odnośnie do zasadności zwrotu wynikającymi z kontroli celno-skarbowej. Zasada ta działa w granicach materialnoprawnych obowiązków dochowania terminu doręczenia decyzji podatkowych.

NSA uchyla wyrok WSA w Rzeszowie oraz decyzję DIAS z powodu braków w postępowaniu dowodowym, skutkujących niewłaściwym rozpoznaniem zdolności produkcyjnych S.B. oraz posiadania maszyn przez M.B.

Sąd administracyjny bada zasadność skargi na uchwałę organu podatkowego w aspekcie legalności decyzji o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia. Bada, czy instrumentalność wszczęcia postępowania była uzasadniona na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, nie bazując na powierzchownej analizie uzasadnień organów.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że nie było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który prawidłowo uznał zastosowanie środków egzekucyjnych za zgodne z prawem, wykluczając przy tym naruszenie zasad postępowania egzekucyjnego.

Członek zarządu stowarzyszenia ponosi odpowiedzialność podatkową za zaległości podatkowe stowarzyszenia, jeżeli organy podatkowe wykażą przesłanki z art. 116 Ordynacji podatkowej, a członek zarządu nie zdoła skutecznie wykazać istnienia przesłanek egzoneracyjnych.