Pobór wód przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne, przeznaczony do realizacji zadań własnych gmin w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę, wymaga zastosowania obniżonych stawek opłat zgodnie z art. 274 pkt 4 Prawa wodnego, mimo ich hurtowej sprzedaży innym gminom.

Oddalenie skargi kasacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Faktycznie prowadzona działalność gospodarcza, a nie zarejestrowany kod PKD, ma decydujące znaczenie przy ocenie sposobności zastosowania ulg w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne w sytuacjach kryzysowych, jak pandemia COVID-19.

Adwokaci, jako osoby wykonujące zawód zaufania publicznego, są zobowiązani do udostępniania informacji publicznej. Bezczynność Okręgowej Rady Adwokackiej w udostępnieniu takich danych nie może być usprawiedliwiona brakiem interesu prawnego wnioskodawcy. Wyrok NSA potwierdza obowiązek udostępnienia informacji publicznej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż informacje dotyczące aktywności zawodowej adwokata, z wyłączeniem danych osobistych, stanowią informację publiczną, a bezczynność organu nie była rażąca, co uzasadniało oddalenie skargi kasacyjnej.

Odmowa przeprowadzenia wywiadu środowiskowego w miejscu zamieszkania zainteresowanego, nieuzasadniona obiektywnymi przeszkodami związanymi z przeciwdziałaniem COVID-19, może prowadzić do odmowy przyznania świadczenia z pomocy społecznej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że unieważnienie zgłoszenia celnego było zgodne z prawem, zważywszy na brak skutecznego wykazania wywozu towarów poza obszar celny UE; skarga kasacyjna została oddalona z powodu braku uzasadnionych podstaw.

Uchylenie decyzji Prezesa NFZ wskutek naruszenia zasad postępowania administracyjnego; konieczność ponownego wyjaśnienia daty zaprzestania działalności oraz weryfikacji formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obowiązku ubezpieczeniowego skarżącego.

Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dotyczącego nakazu usunięcia odpadów została oddalona jako niezasadna. NSA stwierdził, że brak było podstaw prawnych do uwzględnienia skargi z uwagi na brak wykazania błędów interpretacyjnych lub proceduralnych przez sąd pierwszej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w ramach ulg związanych z COVID-19, organ powinien uwzględniać faktycznie prowadzoną działalność gospodarczą, a nie jedynie kod PKD w rejestrze, co wymaga prowadzenia postępowania wyjaśniającego zgodnie z k.p.a.

Przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie udostępnienia dokumentacji medycznej przez podmiot leczniczy stanowi naruszenie praw pacjenta, a sąd administracyjny jest uprawniony do skontrolowania takiej bierności, niezależnie od braku wcześniejszego wniesienia ponaglenia.

Ustalając nieważność uchwały w zakresie 1R/PG i 2R/PG, sąd stwierdził, że zmiana przeznaczenia gruntów rolnych na cele inne niż rolnicze wymaga zgody ministra. Brak takiej zgody stanowi istotne naruszenie prawa, uzasadniające unieważnienie uchwały.

Zgoda stron do zmiany decyzji administracyjnej w trybie art. 155 k.p.a. musi być wyrażona w sposób wyraźny przez wszystkie strony pierwotnego postępowania. Brak tej zgody stanowi rażące naruszenie prawa.

Nowa zabudowa na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, nawet o charakterze rekreacyjnym, jest niezgodna z Planem zarządzania ryzykiem powodziowym i uzasadnia odmowę udzielenia pozwolenia wodnoprawnego, mając na względzie zapobieganie zwiększaniu ryzyka powodziowego i ochronę interesu publicznego.

Brak alternatywnych rozwiązań dla realizacji inwestycji i nadrzędny interes publiczny uzasadniają odstępstwo od zakazów ochrony przyrody.

W przypadku świadczenia usług wodnych w ramach realizacji zadań własnych gmin, wysokość stawek opłat zmiennych za pobór wód podziemnych powinna być ustalana w oparciu o cel ich wykorzystania - realizacja zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę pitną uprawnia do obniżenia stawek opłat.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że organizowanie gier na automatach bez koncesji stanowi naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych, a dotychczasowe ustalenia dowodowe w sposób wystarczający potwierdzają zasadność nałożonej kary pieniężnej.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zostaje uchylony w zakresie stwierdzenia bezczynności Wojewody, z uwagi na niewyznaczenie terminu rozpoznania przez NSA warunkującego ocenę przewlekłości lub bezczynności w orzekanej sprawie.

Cofnięcie pozwolenia zintegrowanego bez odszkodowania następuje przy spełnieniu przesłanek określonych w art. 195 ust. 1 pkt 1 p.o.ś. zgodnie z uznaniem organu, przy czym błędy proceduralne nie zawsze wpływają na zasadność cofnięcia.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, uchwalony w granicach władztwa planistycznego gminy, może zawierać legalne definicje pojęć, o ile zgodne są one z obowiązującym prawem w chwili jego uchwalania oraz nie naruszają zasad tworzenia przepisów prawnych.

Decyzja administracyjna stwierdzająca nieważność decyzji z 2000 roku została wadliwie uzasadniona; pomimo wejścia w życie nowych przepisów regulujących prekluzję czasową, organ nadzorczy zaniechał rzetelnej oceny przesłanek nieważności.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając w granicach skargi kasacyjnej, utrzymuje w mocy wyrok Sądu I instancji, tym samym oddalając skargę kasacyjną, uznaje, że urządzanie gier na automatach bez koncesji stanowi naruszenie prawa, uzasadniające nałożenie kary pieniężnej.

Za czynności analityczno-dokumentacyjne, jako elementy nadzoru sanitarnego, pobierana jest opłata w wysokości kosztów ich wykonania, na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Nie jest obligatoryjne, by czynności miały charakter "ponadstandardowy".

Rozdrabnianie odpadów wielkogabarytowych, jako proces przetwarzania, uzasadnia zmianę klasyfikacji odpadów w katalogu odpadów zgodnie z art. 4 ustawy o odpadach. Proces ten wymaga właściwego zezwolenia, a brak jego uzyskania może skutkować potwierdzeniem słuszności zarządzeń pokontrolnych.

Postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym cechowało się nieważnością z uwagi na pozbawienie stron prawa do obrony przez brak możliwości ich udziału, co wymaga ponownego rozpoznania sprawy przez sąd I instancji.