Brak spełnienia przez W.K. przesłanek określonych w art. 15 ust. 6 ustawy o płatnościach nie uzasadnia przyznania płatności cukrowej. Beneficjent ponosi odpowiedzialność za prawidłowość danych we wniosku i jest zobowiązany do zwrotu nienależnie pobranej płatności.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzję, uznając, iż decyzja organu została wydana bez wyczerpującego rozważenia sytuacji majątkowej i rodzinnej skarżącego, co naruszyło przepisy o umorzeniu należności składkowych.

Decyzja administracyjna o stwierdzeniu choroby zawodowej, oparta na wysokim prawdopodobieństwie wynikającym z narażenia zawodowego, jest zgodna z prawem, jeśli brak jest dowodów na przyczyny pozazawodowe. Stwierdzona choroba zawodowa może być uzasadniona nawet bez pomiarów z okresu zatrudnienia, jeśli istnieją dowody na narażenie na czynniki szkodliwe.

NSA podtrzymał decyzję odmowną w zakresie przyznania płatności rolnośrodowiskowej, wskazując, iż brak realizacji zobowiązania rolnośrodowiskowego, poparty dowodami na sztuczne stworzenie warunków do uzyskania płatności, uzasadnia odmowę jej przyznania.

W postępowaniu o nadanie tytułu profesora recenzenci muszą reprezentować tę samą dziedzinę nauki co dyskryminowana we wniosku dyscyplina, co gwarantuje prawidłową ocenę dorobku naukowego. Wadliwa wykładnia ww. przepisu przez sąd pierwszej instancji skutkuje uchyleniem wyroku.

Definicja "marnowania żywności" zawarta w ustawie o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności odnosi się wyłącznie do żywności, która w chwili wycofania z dystrybucji spełnia wszystkie wymogi prawa żywnościowego; tym samym jej rozszerzanie na żywność będącą odpadem jest niedopuszczalne.

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji w przedmiocie oddalenia skargi na postanowienie umorzenia postępowania przez GIOŚ w sprawie nielegalnego przemieszczania odpadów przez A. sp. z o.o., wynikające z prawidłowości oceny dowodów przez organy administracyjne.

Niedotrzymanie terminu płatności trzech kolejnych rat powoduje wygaśnięcie z mocy prawa decyzji o rozłożeniu zaległości podatkowej na raty, co skutkuje możliwością przystąpienia do egzekucji zaistniałego zobowiązania podatkowego.

Obowiązki przedsiębiorcy w zakresie bezpieczeństwa przewozów drogowych, w tym zapewnienia kierowcom odpowiednich badań, są niezależne od podstawowej formy zatrudnienia kierowcy, o ile wykonuje on zadania przewozowe na rzecz przedsiębiorstwa.

Skarga kasacyjna X. Sp. z o.o. nie została uwzględniona, gdyż przedsiębiorca powinien był znać i stosować się do przepisów krajowych dotyczących okresowych badań technicznych pojazdów, a informacje o niestosowaniu unijnych przepisów były dostępne publicznie.

Jeżeli podmiot, który nie uczestniczył w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, wnosi odwołanie, organ powinien w pierwszej kolejności zbadać jego terminowość przed oceną przesłanek podmiotowych. Zaniedbanie tej kolejności skutkuje wadliwością orzeczenia o niedopuszczalności odwołania.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza granice instancyjne kontroli sądowej skarg kasacyjnych i podkreśla obowiązek skarżącego do precyzyjnego uzasadnienia zarzutów, wskazując na niewystarczająco uzasadnione zarzuty formułowane w skardze przez Województwo Lubelskie.

Złożenie ponownego wniosku dotyczącego choroby zawodowej, której przypadek został już prawomocnie rozstrzygnięty, stanowi przesłankę do odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego z uwagi na zasadę res iudicata, co wyklucza powtórne postępowanie w tej samej sprawie.

Decyzja o pozwoleniu na budowę chodnika w trybie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. nie stanowi rażącego naruszenia prawa, gdy szerokość chodnika jest jedynie nieznacznie mniejsza od wymaganej, ani gdy inwestor złożył akceptowalne oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nakaz rozbiórki samowolnie zbudowanego obiektu jest zgodny z prawem, a kwestie cywilnoprawne dotyczące zasiedzenia działek są niezależne od procesu legalizacji budowy.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził naruszenie prawa przez organ oraz Sąd I instancji w zakresie weryfikacji recenzji naukowych, i przyjętej wykładni przesłanek z art. 227 ust. 1 pkt 1 P.s.w.n. Uchylając wyrok WSA, NSA nakazał ponowne rozpoznanie sprawy, uwzględniając spójność decyzji z recenzjami.

Utrata uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 3 k.p. odnosi się wyłącznie do sformalizowanych wymagań kwalifikacyjnych wynikających z przepisów prawa warunkujących dopuszczenie do wykonywania pracy na określonym stanowisku, wymagających urzędowego certyfikatu, a nie do uprawnień które są niezbędne jedynie z punktu widzenia interesów pracodawcy

Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł usprawiedliwionych podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej w sprawie ograniczenia prawa własności przy wpisie nieruchomości do gminnej ewidencji zabytków, podtrzymując wcześniejszy wyrok sądu administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak odpowiedniego uzasadnienia decyzji Ministra, z powołaniem się na niejawne informacje, naruszał prawa skarżącej. Odmowa zgody na nabycie nieruchomości, oparta na niewystarczających dowodach, była bezzasadna.

Zaskarżony wyrok WSA oraz decyzja SKO zostały uchylone z uwagi na błędną kwalifikację inwestycji narciarskiej jako celu publicznego liniowego, co czyniła uzasadnienie decyzji proceduralnie wadliwym.

Decyzja o rozłożeniu zaległości podatkowych na raty wygasa z mocy prawa w razie niedotrzymania terminu płatności trzech kolejnych rat, co uzasadnia możliwość wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Skarga kasacyjna zostaje oddalona z uwagi na brak podstaw do uchylenia wyroku pierwszej instancji.

Nieprzedłożenie ważnego certyfikatu pojazdu w trakcie kontroli drogowej równoznaczne jest z jego brakiem; odpowiedzialność za to ciąży na przewoźniku, niezależnie od barier językowych kierowcy w trakcie kontroli.

Skarżący kasacyjnie nie posiadają legitymacji prawnej do udziału w postępowaniu administracyjnym dotyczącym zezwolenia na usunięcie drzew, albowiem nie są właścicielami ani posiadaczami całej nieruchomości, co wyklucza ich status jako strony w niniejszym postępowaniu.

W sprawie ustalenia zaległości opłaty produktowej, masa odpadów opakowaniowych poddanych recyklingowi musi zostać potwierdzona wyłącznie dokumentem DPR lub DPO, co determinuje spełnienie obowiązku prawnego. Brak takich dokumentów skutkuje koniecznością wniesienia opłaty produktowej.