Prawidłowe zróżnicowanie stawek opłat za pobór wód zależy od celu poboru, a nie od odbiorcy finalnego, w myśl zasady użytkownik płaci. Przepisy Prawa wodnego oraz rozporządzenia jasno rozgraniczają cele zaopatrzenia na ludność od innych celów użytkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że nałożenie grzywny w celu przymuszenia było prawidłowe oraz zgodne z wymogami prawnymi, a podnoszone zarzuty skarżących były niewłaściwie sformułowane i nieuzasadnione w ramach postępowania kasacyjnego.

W przypadku braku zmiany stanu prawnego lub faktycznego, organy administracji związane są wcześniejszymi wyrokami sądowymi, co oznacza, że decyzje muszą być zgodne z uprzednio wydanymi orzeczeniami oraz obowiązującymi przepisami materialnym i proceduralnym.

Uchwała o wygaśnięciu mandatu radnego wymaga spełnienia wymogu zapewnienia radnemu możliwości złożenia wyjaśnień zgodnie z art. 383 § 3 Kodeksu wyborczego; niewypełnienie tego obowiązku uzasadnia unieważnienie uchwały jako sprzecznej z prawem.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając, iż bezczynność Starosty Powiatu Ciechanowskiego w rozpatrzeniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej narusza ustawę o dostępie do informacji publicznej, a organ zobowiązany jest do udostępnienia żądanej informacji.

Oddalenie skargi kasacyjnej I.S.-D. potwierdza słuszność decyzji Głównego Inspektora Farmaceutycznego o nałożeniu kary z tytułu prowadzenia apteki bez zezwolenia. Organ administracyjny działał zgodnie z prawem i zasadami postępowania dowodowego.

Sąd podtrzymał cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki, wskazując na bezwzględny obowiązek organów farmaceutycznych do cofnięcia zezwolenia w przypadku naruszenia Prawa farmaceutycznego, co podważa rękojmię należytego prowadzenia apteki.

Uchwała Rady Miejskiej w Mrozach o zbyciu nieruchomości gruntowej w trybie bezprzetargowym zgodna z prawem, gdy zbycie poprawia warunki zagospodarowania nieruchomości przyległej i nie była możliwa odrębna jej gospodarka.

Brak uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi przez profesjonalnego pełnomocnika nie stanowi podstawy do jego przywrócenia. Wymagana jest szczególna staranność w organizacji pracy kancelarii, co nie było wykazane.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne uwzględnienie skargi kasacyjnej, stwierdzając, że rzeczywisty zakres sprawowanej opieki nad niepełnosprawną osobą może stanowić przeszkodę w podjęciu zatrudnienia, uzasadniając prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

Opłaty za pobór wód podziemnych powinny zostać zróżnicowane, zgodnie z celami wykorzystania wody, co uzasadnia różne stawki za poszczególne grupy odbiorców, a sam pobór wody powinien wynikać jednoznacznie z celów określonych w pozwoleniu wodnoprawnym.

Odpowiednie naliczanie opłat zmiennych za pobór wód podziemnych przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne winno odzwierciedlać zróżnicowane cele ich poboru, zgodnie z art. 272 i 274 Prawa wodnego, a metoda obliczeń oparta na oświadczeniach i kontrolach organów jest prawidłowa.

Różne cele poboru wód uzasadniają zróżnicowanie stawek opłat zmiennych. Podmiot pobierający wodę na różne cele musi stosować oddzielne stawki opłat zgodnie z Prawem wodnym oraz przepisami wykonawczymi, niezależnie od sposobu wykorzystania wód przez odbiorców końcowych.

Decyzja kasacyjna wydana przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. jest zgodna z prawem, gdy organ I instancji nie udostępnił właściwego udziału stronom w postępowaniu, co uniemożliwia ostateczne rozstrzygnięcie sprawy na podstawie zebranego materiału dowodowego.

Wyrokując, Sąd Najwyższy uchylił częściowo wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Radomiu, uznając za zasadne zarzuty kasacji Prokuratora Generalnego dotyczące rażącego naruszenia art. 502 § 1 k.p.k. Przekazano sprawę do ponownego rozpoznania celem skorygowania wymiaru kary zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Automaty do gier, na których urządzano gry losowe bez koncesji lub zezwolenia, spełniają przesłanki gier hazardowych z art. 2 u.g.h., co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej z art. 89 ust. 1 pkt 1 u.g.h.

Opłaty egzekucyjne wynikające z ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji powinny być naliczane zgodnie z zasadą proporcjonalności, uwzględniając wyrok TK sygn. SK 31/14, co wymaga od organów skarbowych interpretacji przepisów w zgodności z Konstytucją.

Zastosowanie przepisu art. 69 § 1 k.k. w sytuacji uprzedniego skazania na karę pozbawienia wolności, nawet z warunkowym zawieszeniem, stanowi rażące naruszenie prawa materialnego, skutkujące uchyleniem wyroku w zakresie orzeczenia o karze pozbawienia wolności.

Dwukrotne skazanie za ten sam czyn stanowi naruszenie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w.; uchylono zaskarżony wyrok i umorzono postępowanie.

1. W razie wątpliwości postanowienie umowy deweloperskiej, zastrzegające na rzecz konsumenta karę umowną za każdy dzień zwłoki w zawarciu umowy przeniesienia prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego, które nie przewiduje uprawnienia konsumenta do żądania odszkodowania przenoszącego wysokość zastrzeżonej kary umownej (art. 484 § 1 zdanie drugie k.c.), uważa się za niedozwolone postanowienie umowne

Nie ma przeszkód, aby po upływie terminu, o którym mowa w art. 68 O.p. wydać decyzję obniżającą wysokość podatku ukształtowanego decyzją konstytutywną w postępowaniu zwyczajnym. Decyzja obniżająca nie kreuje nowego zobowiązania, lecz jedynie koryguje wysokość zobowiązania już istniejącego.

Decyzja ostateczna, której wydanie zrodziło się z nieistnienia zobowiązania podatkowego, może być uchylona po wznowieniu postępowania, mimo upływu terminu przedawnienia, jeżeli od samego początku była bezprzedmiotowa.

W przypadku uchylenia decyzji pierwszoinstancyjnej z uwagi na niezdobycie stosownego uzgodnienia z konserwatorem zabytków przez organ I instancji, organ odwoławczy ma obowiązek podjęcia działań w celu uzyskania wymaganego pozwolenia konserwatorskiego, a brak takich działań stanowi naruszenie przepisów K.p.a. i zasad proceduralnych postępowania administracyjnego.

Brak uzasadnienia uchwały Rady Gminy o charakterze uznaniowym, jak ta dotycząca zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, stanowi istotne naruszenie prawa, skutkujące stwierdzeniem jej nieważności.