Nałożenie grzywny w celu przymuszenia jest zasadne, gdy obowiązek wynikający z decyzji ostatecznej nie został wykonany, a postępowanie administracyjne i środki egzekucyjne były prowadzone w zgodzie z przepisami u.p.e.a.

NSA uznał za zasadne zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące niewyciągnięcia pełnych wniosków z dowodów w sprawie odmowy umorzenia składek ZUS, wskutek czego uchylił wyrok WSA i decyzję ZUS w całości.

Odpowiedzialność za brak wymaganych dokumentów przewozowych przez kierowcę spoczywa na zarządzającym transportem w przedsiębiorstwie, nawet jeśli kierowca nie jest zatrudniony na podstawie stosunku pracy. Obowiązek wyposażenia kierowców w wymagane dokumenty leży po stronie przedsiębiorcy lub zarządzającego transportem.

Skarga kasacyjna zasługiwała na uwzględnienie z uwagi na naruszenie zasady trwałości decyzji ostatecznej oraz pominięcie prawomocnego wyroku. Sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania celem uwzględnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że odmowa wydania zaświadczenia o pokrewieństwie przez organy stanu cywilnego jest prawidłowa, gdyż prawo nie przewiduje takiej możliwości w drodze czynności materialno-technicznej jaką jest wydanie zaświadczenia.

Decyzja o odmowie stwierdzenia nabycia użytkowania wieczystego przez Polskie Koleje Państwowe z mocy prawa jest zgodna z obowiązującymi przepisami, gdyż materiał dowodowy nie potwierdził posiadania zarządu nieruchomością w dniu 5 grudnia 1990 r.

Obowiązek przedłożenia dokumentacji geodezyjnej, w tym mapy z projektem podziału, spoczywa na wnioskodawcy składającym wniosek o uwłaszczenie, w celu precyzyjnego wskazania przedmiotu postępowania administracyjnego.

Kwoty przyznane tytułem renty mogą być wliczane jako dochód w rozumieniu art. 8 ustawy o pomocy społecznej, co uzasadnia decyzję o zmianie wysokości opłat za pobyt w DPS; pojęcie "dochód" w kontekście u.p.s. jest autonomiczne od innych ustaw.

Decyzje Ministra i Marszałka o klasyfikacji turbin gazowych oraz wprowadzeniu ściślejszych norm emisji NOx zgodnie z BAT są zgodne z wymogami prawa ochrony środowiska i nie naruszają przepisów proceduralnych ani materialnych.

Decyzja administracyjna nie zostaje wydana "w oparciu" o późniejszą zmienną decyzję, która została uchylona; autonomiczność decyzji zmienianej wyklucza przyczynę wznowienia postępowania z art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a.

Nienależnie pobrane płatności w systemach wsparcia bezpośredniego podlegają zwrotowi, jeżeli beneficjent mógł wykryć pomyłkę organu w zwykłych okolicznościach; rozporządzenie nr 1306/2013 dotyczy jedynie relacji między UE a państwami członkowskimi.

NSA stwierdził naruszenie przepisów postępowania przez WSA, które w istotny sposób wpłynęły na rozstrzygnięcie sprawy o świadczenie kompensacyjne, uchylając zaskarżone orzeczenia i decyzję RPP, zlecając ponowne rozpatrzenie z uwzględnieniem pełnej dokumentacji.

Odmawiając przyznania płatności dobrostanowej, organy administracyjne muszą zapewnić pełne informacje i pouczenia stronom co do wymagań formalnych i prawnych. Brak takich informacji stanowi podstawę do uchylenia decyzji administracyjnej.

Nieterminowe płatności trzech kolejnych rat skutkują wygaśnięciem decyzji o rozłożeniu zaległości na raty z mocy prawa, czyniąc należności wymagalnymi i podlegającymi egzekucji.

NSA uchyla zaskarżony wyrok i decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, wskazując na nieprawidłowe zastosowanie przepisów k.p.a. podczas postępowania, co wymaga ponownego jego przeprowadzenia z uwzględnieniem zasad dwuinstancyjności i pełnej oceny dowodów.

Członek zarządu spółki z o.o. odpowiada solidarnie za zaległości podatkowe spółki, jeżeli w czasie pełnienia funkcji nie zostały złożone wnioski o upadłość, a brak działania nie wynikał z przyczyn niezależnych od niego.

Podmiot, który świadomie uczestniczy w oszustwie podatkowym polegającym na zorganizowanym łańcuchu transakcji pozbawionych rzeczywistego celu gospodarczego, nie jest uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż w postępowaniu dotyczącym umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne ciężar dowodu wykazującego spełnienie przesłanek umorzenia spoczywa na wnioskodawcy, a niekompletność materiału dowodowego skutkuje oddaleniem skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna musi być precyzyjna co do podstaw prawnych, a brak szczegółowego wskazania naruszonych przepisów powoduje niemożność jej uwzględnienia; w konsekwencji skarga Zakładu Ubezpieczeń Społecznych została oddalona.

Skarga kasacyjna dotycząca odmowy umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek, zarzucająca naruszenie przepisów prawa materialnego i procesowego, jest bezzasadna, jeżeli nie wykazano istotnego wpływu naruszeń na wynik sprawy.

W przypadku oświadczenia woli prokuratora co do wniesienia aktu oskarżenia wystarczające jest przesłanie go do sądu z pismem przewodnim. Szczególna forma zatwierdzenia nie jest wymagana, jeżeli okoliczności wskazują na zgodność z treścią aktu oskarżenia.

Decyzja administracyjna określająca dopuszczalne emisje zanieczyszczeń, w sytuacji gdy obowiązują ustalone standardy emisyjne, musi być wyrażona w jednostkach zgodnych z tymi standardami; niewłaściwe jednostki mogą stanowić rażące naruszenie prawa i przesłankę do stwierdzenia nieważności decyzji.

Organizacja społeczna, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym I instancji i gdy brak jest wymogu udziału społeczności, nie ma legitymacji do wniesienia odwołania od decyzji administracyjnej, co powoduje stwierdzenie niedopuszczalności odwołania na podstawie art. 134 k.p.a.

Zgodność lokalizacji przedsięwzięcia z planem miejscowym to kluczowe kryterium, a jego brak uzasadnia odmowę wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.