Nie jest wystarczająca dla przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia nieznajomość prawa lub trudności z opracowaniem środka odwoławczego; skarżący musi uprawdopodobnić brak winy w uchybieniu terminu.

Skarżący nie posiada interesu prawnego w zaskarżeniu postanowienia dotyczacego uchybienia terminu przez innego podmiotu, wobec czego skarga kasacyjna M. P. podlega oddaleniu.

Dopuszczalne jest stwierdzenie uchybienia terminu do wniesienia zażalenia po wydaniu postanowienia o odmowie przywrócenia terminu, które nie wymaga uprzedniego prawomocnego wyroku sądu administracyjnego w tej kwestii.

Konsekwencje naruszenia terminów procesowych obciążają stronę, jeżeli powstają z wnętrza jej organizacji, nawet gdy wynikają z działań pełnomocnika; profesjonalny uczestnik obrotu prawnego musi zapewnić odpowiedni przepływ korespondencji.

Podatnik, który uczestniczy nieświadomie w oszustwie podatkowym, może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego jedynie wtedy, gdy okoliczności zawarcia transakcji były takie, że nie mógł on podejrzewać, iż uczestniczy w procederze mającym na celu obejście prawa podatkowego.

Skarga kasacyjna dotycząca prowadzenia postępowania egzekucyjnego wobec zarzutów sfałszowania faktur jako bezzasadna oddalona. Decyzja egzekucyjna zachowuje swoją ważność, niezależnie od toczącego się postępowania karnego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że w przypadku incydentu naruszenia ochrony danych osobowych wymagane jest przeprowadzenie jednego postępowania przez PUODO, które obejmie wszystkie aspekty naruszenia oraz zapewni skuteczne dochodzenie odpowiedzialności administracyjnej wobec administratora.

NSA orzekł o konieczności ujednolicenia postępowania dotyczącego naruszenia ochrony danych, uznając za niezgodne z prawem rozproszone postępowania przez Prezesa UODO. Niezbędne jest połączenie postępowań i zapewnienie jednolitej oceny odpowiedzialności administracyjnej.

Sąd administracyjny uznaje, że organ administracyjny pozostawał w bezczynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej dopiero w momencie prowadzenia postępowania administracyjnego, bez wykazania rażącego naruszenia prawa, co nie niweczyła zarzutu bezczynności złożonego w dniu skargi.

Zapłata podatku od osób fizycznych przez podmiot inny niż podatnik, za kwoty przekraczające 1000 zł, narusza art. 62b Ordynacji podatkowej, gdyż zapłata musi być dokonywana z majątku podatnika lub z wykorzystaniem ustawowych wyjątków.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził zasadność wcześniejszych orzeczeń sądów administracyjnych dotyczących tytułu wykonawczego, odsetek oraz zasad prowadzenia postępowania egzekucyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za niezasadne pozostawienie wniosku o interpretację podatkową bez rozpatrzenia z powodu rzekomego braku precyzji opisu zdarzenia przyszłego. Przepisy Kodeksu spółek handlowych wskazano jako wystarczające do merytorycznego rozpoznania wniosku o interpretację.

Skarga kasacyjna oddalona z powodu braku interesu prawnego skarżącego w kwestionowaniu postanowienia dot. odmowy przywrócenia terminu dla innego podmiotu.

Stwierdzenie przez organ uchybienia terminu do wniesienia zażalenia jest zasadne, gdy termin ten nie został skutecznie przywrócony, a postanowienie o jego odmowie pozostaje w mocy. Zarzuty proceduralne dotyczące przywrócenia terminu są wówczas bezzasadne.

Zaskarżenie postanowienia dotyczącego uchybienia terminowi złożonego przez inny podmiot możliwe jest jedynie przy wykazaniu bezpośredniego interesu prawnego skarżącego, co w niniejszej sprawie nie zostało uznane.

Postępowanie karnoskarbowe nie może być wszczynane wyłącznie w celu zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych; musi istnieć rzeczywistą intencję realizacji celów karno-skarbowych. Brak aktywności organów może potwierdzać instrumentalność działania.

Utrzymanie w mocy uchwały nr XI/48/11 jako zgodnej z ustaleniami studium planistycznego oraz dotychczasowym planem zagospodarowania, realizującym interes publiczny w zakresie ochrony środowiska, nie narusza prawa własności skarżącego ani granic władztwa planistycznego.

W razie braku spójnej linii zabudowy dla sąsiadujących działek oraz zróżnicowanej funkcjonalności zabudowy, ustalenie linii nowej zabudowy według § 4 ust. 4 rozporządzenia planistycznego, oparte na analizie architektoniczno-urbanistycznej, jest uzasadnione i mieści się w granicach prawa przestrzennego oraz ochrony ładu przestrzennego.

Odmowa prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT wymaga nie tylko ustalenia, że usługi nie zostały wykonane, ale także stwierdzenia udziału podatnika w oszustwie podatkowym lub jego świadomej akceptacji tego procederu.

Niedopuszczalne jest stwierdzenie niedopuszczalności odwołania w trybie art. 134 k.p.a., gdy brak legitymacji jest nieoczywisty i wymaga merytorycznego badania interesu prawnego skarżącego.

W sprawach związanych z jednym naruszeniem ochrony danych osobowych organ nadzoru nie powinien prowadzić wielu odrębnych postępowań z indywidualnymi skargami; konieczne jest prowadzenie wspólnego postępowania celem jednoczesnego ustalenia odpowiedzialności oraz zabezpieczenia praw wszystkich poszkodowanych.

Prowadzenie jednego postępowania administracyjnego dotyczącego naruszenia ochrony danych osobowych jest niezbędne dla prawidłowego ustalenia odpowiedzialności administracyjnej, a jego zaniechanie stanowi naruszenie przepisów prawa proceduralnego.

NSA orzekł, że w sytuacji naruszenia ochrony danych osobowych, konieczne jest przeprowadzenie jednego kompleksowego postępowania uwzględniającego wszystkie skargi na incydent, co zapobiega nieuzasadnionemu mnożeniu postępowań i zapewnia skuteczność sankcji administracyjnych.

Dla skutecznego powołania się przez członka zarządu na przesłankę egzoneracyjną z art. 116 § 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej, organ podatkowy obowiązany jest do jednoznacznego ustalenia daty powstania niewypłacalności spółki; brak takich ustaleń stanowi naruszenie prawa materialnego i zasady prawdy obiektywnej.