W przypadku sprzeczności przepisów krajowych z dyrektywą 112 TSUE, sąd krajowy zobowiązany jest do pominięcia warunku przewidzianego w art. 89a ust. 2 pkt 5 u.p.t.u., dotyczącym dwuletniego terminu na korektę podatku należnego, by umożliwić realizację prawa do ulgi na złe długi.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r., cofnięcie koncesji w zakresie obrotu materiałami niekontrolowanymi jest obowiązkowe w przypadku wystąpienia zagrożenia porządku publicznego, oceny takiej należy dokonywać według przepisów obowiązujących w dniu wszczęcia postępowania.

Dobrowolna wpłata zaległości z tytułu niezapłaconych zaliczek na podatek po zakończeniu roku podatkowego uzasadnia stosowanie obniżonej stawki odsetek za zwłokę, zgodnie z art. 56a § 1 O.p., nawet bez prawnie skutecznej korekty deklaracji.

Postępowanie w zakresie stwierdzenia nieważności decyzji podatkowej na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej nie jest przedłużeniem postępowania podatkowego, a skarga kasacyjna nie może służyć naprawie błędów dowodowych z postępowania rozpoznawczego.

W sprawie o odmowę wznowienia postępowania administracyjnego dotyczącego zwolnienia ze służby, samo uniewinnienie w postępowaniu karnym oraz późniejsze zaskarżenie decyzji nie stanowią podstawy do wznowienia postępowania ze względu na nowe okoliczności.

Propozycja przywrócenia do służby w Służbie Celno-Skarbowej nie jest decyzją administracyjną i nie może być zmieniana w trybie art. 155 k.p.a., co uzasadnia odmowę wszczęcia postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając obowiązek posiadacza odpadów do ich usunięcia z miejsca nieprzeznaczonego do składowania, utrzymując w mocy decyzję organu odwoławczego. Posiadacz odpadów nie obalił domniemania posiadania wynikającego z prawa o odpadach.

Zmiana pozwolenia zintegrowanego na prowadzenie instalacji znacząco zmieniającej warunki środowiskowe wymaga uprzedniego uzyskania nowej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (NSA II FSK/8/09).

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że przyznanie świadczeń na ochronę miejsc pracy musi uwzględniać odpowiednie przepisy unijne, a odmowa wsparcia dla przedsiębiorstw w trudnej sytuacji finansowej jest zgodna z prawem.

W przypadku kiedy sąd ma istotne wątpliwości dotyczące przeprowadzonego postępowania dowodowego, ma prawo dopuścić dowody na etapie sądowym, a ich odmowa może stanowić naruszenie przepisów postępowania uzasadniające uchylenie wyroku.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że przewóz okazjonalny musi spełniać określone wymagania konstrukcyjne i dokumentacyjne, a brak spełnienia tych wymogów uzasadnia nałożenie kary pieniężnej. Skarga kasacyjna R.B. zostaje oddalona.

Nieuzyskanie wymaganej licencji na przewóz okazjonalny i niespełnienie przewidzianych prawem wymogów formalnych, skutkuje zgodnym z prawem nałożeniem kary pieniężnej na przedsiębiorcę świadczącego usługi transportowe za pomocą aplikacji mobilnej.

Podwójna karalność administracyjna jest wyłączona tylko w przypadku tożsamych znamion deliktów w załącznikach nr 3 i 4 u.t.d.; brak tego wyłączenia przy odmiennych znamionach deliktów uzasadnia nałożenie odrębnych kar.

Zlecenie przewozu okazjonalnego pojazdem osobowym, nieprzystosowanym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 osób, bez wymaganej licencji, skutkuje nałożeniem kary pieniężnej zgodnie z ustawą o transporcie drogowym.

NSA uznał, że dopuszczenie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji uprzednio kontrolowanej przez sądy administracyjne, która nie wykazała wad kwalifikowanych, jest niedopuszczalne. Prawomocność wyroków sądów administracyjnych zamyka możliwość wydania odmiennego wyroku w tej samej sprawie.

Umowa polegająca na sporządzeniu pisemnej oceny technicznej konkretnego pojazdu stanowi umowę o dzieło i nie powoduje powstania obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego. Brak staranności w działaniu nie pociąga za sobą rezultatów właściwych dla umowy o świadczenie usług.

Istnienie jednego wierzyciela spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie stanowi przesłanki egzoneracyjnej zwalniającej członka zarządu z odpowiedzialności za zaległości składkowe na podstawie art. 116 § 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej w związku z art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, gdyż takie rozumienie prowadziłoby do uprzywilejowania niektórych członków zarządu i mogłoby zachęcać

Zwolnienie pracownika odwołanego ze stanowiska (art. 70 § 2 k.p.) z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia nie zwalnia go z obowiązku stosowania się do poleceń służbowych pracodawcy (art. 100 § 1 k.p.). Stosunek pracy trwa nadal, a pracownik pozostaje podporządkowany pracodawcy, który zachowuje prawo wydawania poleceń dotyczących pracy. Odmowa wykonania polecenia służbowego przez odwołanego

Sama okoliczność, że kontrahenci transakcji pozostają w związku małżeńskim, nie może stanowić podstawy do kwestionowania prawa do odliczenia podatku naliczonego; decydujące znaczenie ma to, czy świadczenie dokumentowane fakturą rzeczywiście zostało wykonane.

Okoliczność pozostawania w związku małżeńskim przez strony transakcji nie stanowi samoistnej podstawy do kwestionowania prawa do odliczenia VAT; decydujące znaczenie ma rzeczywiste wykonanie świadczenia dokumentowanego fakturą.

Udział w składzie sądu sędziego powołanego przez Krajową Radę Sądownictwa ukształtowaną w trybie określonym ustawą z 8 grudnia 2017 r. stanowi przyczynę nieważności postępowania w rozumieniu art. 379 pkt 4 k.p.c., gdy wadliwość procesu powołania prowadzi do naruszenia standardu niezawisłości i bezstronności sądu, co wymaga indywidualnej oceny uwzględniającej w szczególności: brak poparcia ze strony

W przypadku rozdziału środków z opłat abonamentowych na rzecz jednostek publicznej radiofonii i telewizji, terminy i wysokości wypłat muszą być określone przez KRRiT, a nie przez Przewodniczącego, co warunkuje możliwość przypisania mu bezczynności.

Określenie uchybienia terminu do wniesienia środka zaskarżenia podejmuje się niezależnie od przywrócenia terminu; stwierdzenie uchybienia opiera się na dacie doręczenia rozstrzygnięcia oraz dacie złożenia środka zaskarżenia.

Art. 11 ust. 1 u.p.d.o.p. nie stanowi podstawy do recharakteryzacji transakcji przed jego nowelizacją w 2019 r. Organy podatkowe nie mogą samodzielnie "przedefiniować" transakcji na podstawie wytycznych OECD ani rozporządzeń wykonywanych przed tą datą.