Wniesienie kolejnego zażalenia na postanowienie o zatwierdzeniu tymczasowego zajęcia ruchomości nie jest dopuszczalne, jeśli postanowienie to było już przedmiotem ostatecznego rozstrzygnięcia, nawet w sytuacji braku wcześniejszego doręczenia protokołu tymczasowego zajęcia.

Postanowienie o przedstawieniu zarzutów w postępowaniu karnoskarbowym spełnia przesłanki skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zgodnie z art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Podatkowi od dochodów z dywidend zagranicznych przysługuje odliczenie w Polsce w wysokości zapłaconego podatku za granicą, zgodnie z granicą określoną w art. 30a ust. 9 ustawy PIT, tj. do 19%, niezależnie od przepisów umowy międzynarodowej.

Dwuletnie ograniczenie terminu na korektę podatku od towarów i usług, w świetle wyroku TSUE C-335/19, nie może ograniczać realizacji prawa do ulgi na złe długi, jeśli krajowe regulacje okazały się sprzeczne z prawem Unii.

Nieuprawdopodobnienie braku winy przez pełnomocnika w niedochowaniu terminu do wniesienia odwołania skutkuje odmową przywrócenia tego terminu, a obowiązkiem pełnomocnika jest regularne logowanie się na platformę ePUAP i przeglądanie dokumentów, co stanowi przejaw należytej staranności.

Doręczenie decyzji podatkowej za pomocą platformy ePUAP jest skuteczne, jeśli spełnione są wymogi art. 152a O.p., a upływ terminu na wniesienie odwołania w takich okolicznościach stanowi przesłankę obiektywną.

W przypadku samowolnej rozbudowy obiektu budowlanego, niezakończonej przed 1 stycznia 1995 r., stosuje się przepisy Prawa budowlanego z 1994 r., które przewidują obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę, w tym przypadku art. 48 P.b. odnosi się do wstrzymania robót i legalizacji inwestycji.

Decyzja o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego była prawidłowa ze względu na jej zgodność z wymogami planu miejscowego i niekompletność dokumentacji. Wymóg uzgodnienia z organami ochrony środowiska jest obligatoryjny.

Oddalenie skargi kasacyjnej Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej od wyroku WSA stwierdzającego bezczynność z rażącym naruszeniem prawa w rozpoznaniu wniosku G.K. o stwierdzenie nieważności uchwały.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że obowiązek zgłoszenia przewozów wrażliwych towarów do systemu SENT istnieje obiektywnie, a sankcje za jego naruszenie są uzasadnione interesem publicznym, niezależnie od subiektywnej winy podmiotu. Odstąpienie od kary pieniężnej wymagałoby wykazania szczególnych okoliczności wagi interesu publicznego lub prywatnego.

Zbieranie lub przetwarzanie odpadów bez wymaganego zezwolenia stanowi naruszenie przepisów o odpadach, skutkując obiektywną odpowiedzialnością administracyjną podmiotu prowadzącego działalność, bez względu na zawinienie w uzyskaniu niezbędnych zezwoleń.

Oddalenie skargi kasacyjnej w zakresie zarzutu braku wymagalności egzekucyjnego zobowiązania podatkowego, na podstawie art. 33 § 2 pkt 6 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, wobec braku przesłanek braku wymagalności obowiązku.

Zarząd na postępowanie egzekucyjne, dotyczący braku wymagalności zobowiązania, nie może być oparty na argumentach niezwiązanych z podstawami wymienionymi w art. 33 § 2 u.p.e.a., a powoływanie się na prawo unijne nie wpływa na krajowe regulacje art. 33 u.p.e.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że decyzja Starosty o zmianie pozwolenia na wytwarzanie i przetwarzanie odpadów, wydana z naruszeniem przepisów o właściwości, jest nieważna, ponieważ właściwym organem był marszałek województwa. Skarga J.Z. została oddalona.

Zezwolenie na przetwarzanie odpadów wydane bez właściwej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach stanowi rażące naruszenie prawa, a brak tożsamości podmiotowej pomiędzy decyzją środowiskową a zezwoleniem administracyjnym obliguje organ do jego unieważnienia.

Decyzje o lokalizacji zjazdu z drogi publicznej mają charakter uznaniowy, a odmowa udzielenia zgody może być uzasadniona względami bezpieczeństwa ruchu, zgodnie z art. 29 u.d.p. Skarga kasacyjna, jeśli nie zawiera uzasadnionych podstaw, podlega oddaleniu.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że samowolna zmiana użytkowania budynku mieszkalnego na zamieszkanie zbiorowe, bez uzyskania wymaganych zezwoleń, uzasadnia zastosowanie art. 71a ust. 4 Prawa budowlanego i nakazanie przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania.

Przesłanka wznowienia postępowania z art. 240 § 1 pkt 4 O.p. zostaje spełniona jedynie wówczas, gdy strona nie brała udziału w postępowaniu oraz brak jest jej winy w tym zaniechaniu; obejmuje to zarówno winę umyślną, jak i nieumyślną.

Faktura, która nie odzwierciedla rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, nie może stanowić podstawy do uznania wykazanej w niej kwoty za przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, musi wynikać z rzeczywistej transakcji gospodarczej i być prawidłowo udokumentowany. Faktura nierzetelna, nieodzwierciedlająca faktycznej operacji, nie stanowi dowodu poniesienia kosztu podatkowego.

Oddalenie skargi kasacyjnej przez NSA z powodu niespełnienia przez skarżącą przesłanek dotyczących kondycji finansowej wymaganych dla wypłaty świadczeń na ochronę miejsc pracy, zgodnie z ustawą COVID-19 i regulacjami unijnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że regulacje krajowe odnoszące się do pomocy publicznej muszą być zgodne z unijnymi zasadami pomocy publicznej, co uzasadnia odmowę przyznania świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy w sytuacji przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej w świetle przepisów unijnych.

Oddalenie skargi kasacyjnej w zakresie unieważnienia zgłoszenia celnego z powodu braku wykazania naruszenia przepisów materialnych i proceduralnych oraz brak udowodnienia istotnego wpływu na wynik sprawy.

Wojewódzki inspektor farmaceutyczny jest uprawniony do przeprowadzania planowej kontroli apteki, jeśli zakres i podstawa kontroli różnią się od uprzednio zakończonej kontroli. Skarga kasacyjna dotycząca naruszenia przepisów materialnych została oddalona.