Naczelny Sąd Administracyjny zasadnie oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając zasadność zastosowania art. 161 § 1 k.p.a. do zmiany decyzji ostatecznej, uznając istnienie realnego zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego oraz brak alternatywnych środków prawnych na jego usunięcie.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że regulacje ustawowe nie zobowiązują organów do zapewnienia pełnego finansowania szkół niepublicznych na równi ze szkołami publicznymi, a odmowa zwiększenia dotacji oświatowej nie narusza konstytucyjnych gwarancji dostępu do edukacji.

NSA potwierdził, że w postępowaniu o ustalenie opłaty planistycznej głównym dowodem jest operat szacunkowy rzeczoznawcy majątkowego, a jego ocena przez sąd i organ administracyjny ogranicza się do badania formalnej zgodności z prawem oraz logiczności, bez wkraczania w specjalistyczne kwestie merytoryczne.

W przypadku ustalania warunków zabudowy dla inwestycji, zasada dobrego sąsiedztwa wymaga, aby nowa zabudowa była zgodna z istniejącymi w danym obszarze parametrami. Wprowadzenie nowej dominanty wysokościowej bez funkcjonalnej potrzeby narusza ład przestrzenny; wnioski o rozszerzenie obszaru analizowanego muszą być szczegółowo uzasadnione.

Podatnik nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur, które nie dokumentują rzeczywistych czynności gospodarczych, nawet jeśli faktury te formalnie spełniają wymogi ustawy o VAT.

Art. 115a ustawy o Policji stosuje się w brzmieniu po nowelizacji do określenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop sprzed wyroku TK z 2018 r. Wynika to z zasad ustalania jego wysokości, nie dotyczących samego przelicznika.

Niewykonanie obowiązku przedłożenia dokumentów w procedurze legalizacji samowoli budowlanej skutkuje obligatoryjnym nakazem rozbiórki na podstawie art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego, niezależnie od toczących się postępowań administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody do stosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu wobec stanów faktycznych zaistniałych przed 1 października 2020 r., podtrzymując wyrok sądu I instancji.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej należy stosować zgodnie z konstytucyjnymi zasadami, mimo że związany jest z przepisem ustawy o Policji uznanym za niekonstytucyjny. Decyzja odmowy stosowania niekonstytucyjnych norm przeliczeniowych ekwiwalentu była prawidłowa, pomimo odwrotnego uzasadnienia.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uniemożliwia stosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu za stany faktyczne sprzed jego wprowadzenia. Zaskarżony wyrok, mimo częściowo błędnego uzasadnienia, pozostaje zgodny z prawem.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody dla stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu z 2020 r., do stanów faktycznych przed tym dniem; skarga kasacyjna Komendanta Wojewódzkiego Policji została oddalona.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stoi w sprzeczności z Konstytucją w zakresie zasad przyznawania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, a skarga kasacyjna dotycząca przywrócenia poprzednich niekonstytucyjnych przeliczników ekwiwalentu jest nieuzasadniona.

NSA uznał, że uchwała Rady Miasta Gdyni, umożliwiająca kontrolującym sporządzanie kopii dokumentów, była zgodna z art. 38 ust. 1 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych, i błędnie interpretowana przez WSA.

Budowla ziemna, w tym strzelnica powstała z ziemi, stanowi obiekt budowlany wymagający pozwolenia na budowę; organy nadzoru budowlanego prawidłowo zastosowały przepisy art. 48 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego, co nie narusza zasady zaufania do władzy publicznej.

Zrzeczenie się prawa do odwołania przez jedną ze stron nie pozbawia prawa do wniesienia odwołania przez inne strony postępowania administracyjnego. Decyzja staje się ostateczna dopiero po zrzeczeniu się tego prawa przez wszystkie strony.

W przypadku niewypełnienia przez stronę braków zgłoszenia budowy określonych przez organ administracyjny, sprzeciw może być utrzymany na skutek obligatoryjnej przesłanki wynikającej z art. 30 ust. 6 pkt 2 Prawa budowlanego, bez wpływu na skuteczność wyrażonego sprzeciwu.

Oddalenie skargi kasacyjnej wobec braku naruszenia przepisów materialnoprawnych przez organ, przy pełnej zgodności sposobu wyliczenia dotacji oświatowej z przepisami ustawy o finansowaniu zadań oświatowych oraz z uzasadnioną praktyką sądową w analogicznych stanach faktycznych.

Naczelny Sąd Administracyjny, zważywszy na brak naruszenia przepisów proceduralnych i materialnych, zgodnie z art. 184 p.p.s.a., oddala skargę kasacyjną, uznając wyznaczenie wysokości dotacji oświatowej jako zgodne z obowiązującym prawem i potwierdzając równowagę finansową między szkołami publicznymi a niepublicznymi.

Naczelny Sąd Administracyjny, opierając się na art. 184 p.p.s.a., utrzymał wyrok WSA w mocy, uznając, że sąd I instancji zasadnie oddalił sprzeciw wobec decyzji kasatoryjnej organu odwoławczego na podstawie art. 138 § 2 k.p.a., stwierdzając konieczność ponownego rozpatrzenia sprawy przez organ I instancji.

W sytuacji wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego, zarzuty dotyczące nieprawidłowych nominacji sędziowskich nie mogą stanowić podstawy do wznowienia sprawy, jeżeli Prezydent RP sam uznał nominację za zgodną z prawem.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając za zgodne z prawem stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego kwestionujące stosowanie niekonstytucyjnych norm prawnych dotyczących ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop oraz redefiniując zasady ustalania tego ekwiwalentu zgodnie z obowiązującymi przepisami.

NSA uznał, że przepisy ustawy nowelizującej dotyczące ustalania zasad ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, w odniesieniu do przepisów dotychczas niekonstytucyjnych, wymagają zastosowania norm wprowadzonych od 1 października 2020 r.

W sytuacji przyjęcia wtórnej niekonstytucyjności art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, przeliczenie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop winno uwzględniać nowe brzmienie art. 115a ustawy o Policji z przelicznikiem 1/21, spełniające wymogi konstytucyjne.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż posadowienie kontenera izotermy bez zgłoszenia lub pozwolenia na budowę i przekroczenie okresu 180 dni skutkuje samowolą budowlaną, uzasadniającą nakaz rozbiórki zgodnie z art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego.