Doręczenie decyzji administracyjnej na adres działalności gospodarczej nie jest skuteczne, jeśli przesyłkę odbiera osoba nieupoważniona; brak skutecznego doręczenia wstrzymuje bieg terminu do wniesienia odwołania.

Stwierdzenie nieważności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przez sąd administracyjny może stanowić podstawę do wzruszenia decyzji administracyjnej o rozbiórce, mimo iż art. 145a § 1 k.p.a. nie obejmuje takich wyroków, co skutkuje koniecznością ponownego rozpatrzenia sprawy przez organy nadzoru.

Nie przysługuje preferencyjna stawka celna, gdy sprowadzona odzież używana nie jest przeznaczona do odzysku, co warunkuje jej pochodzenie w rozumieniu Protokółu 4 do umowy EOG. Przedstawiciel pośredni odpowiada solidarnie za dług celny.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop przed 6 listopada 2018 r. winien być wyliczany z zastosowaniem mnożnika 1/21, według zmienionego art. 115a ustawy o Policji, z wyłączeniem niekonstytucyjnego mnożnika 1/30.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za niewłaściwe stosowanie niekonstytucyjnych przepisów ustawy o Policji dotyczących ekwiwalentu za niewykorzystany urlop i odrzuca skargę kasacyjną, podtrzymując wyrok WSA w Szczecinie. Organom poleca stosowanie nowych regulacji zgodnych z wyrokiem TK.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2022 r., sygn. akt I SA/Lu 193/22, został uchylony, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania; organy podatkowe nie dokonały pełnej oceny dowodowej, skutkując błędnym ustaleniem zaniżenia przychodu w podatku dochodowym.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za zgodne z prawem, a zarzuty proceduralne i materialne podnoszone przez skarżącego za niezasadne (art. 184 P.p.s.a.).

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że projekt budowlany jest zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i dopuszczalna jest realizacja zabudowy pierzejowej, mimo braku takowej na sąsiednich działkach.

Oddalenie skargi kasacyjnej wobec braku wykazania naruszenia przepisów postępowania oraz potwierdzenie prawidłowości ustaleń o warunkach zabudowy i ich zgodności z wymogami prawnymi, w tym analiza urbanistyczna spełniająca wymogi planistyczne.

Spółka komandytowa nie jest zobowiązana do pobierania zaliczek na zryczałtowany podatek dochodowy przy wypłacie komplementariuszom zaliczek na poczet zysku w trakcie roku podatkowego, jeżeli nie jest znana kwota zobowiązania podatkowego. Pobór podatku jest obowiązujący jedynie od faktycznie osiągniętego zysku na koniec roku.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość odmowy wszczęcia postępowania o zwrot nieruchomości z powodu uchybienia terminowi przewidzianemu w art. 136 ust. 7 u.g.n., uznając brak podstaw prawnych jako uzasadnioną przyczynę odmowy.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok sądu I instancji i decyzję administracyjną, uznając brak wykazania formalnych i materialnych przesłanek tajemnicy przedsiębiorcy w związku z wnioskowanymi informacjami.

Wystawca faktury VAT wykazującej nieistniejące transakcje, działający w złej wierze, nie może uniknąć obowiązku zapłaty podatku na jej podstawie, mimo późniejszej korekty, jeśli została dokonana w wyniku działań kontrolnych organów podatkowych.

Nadpłaty podatku naliczonego podlegają zaliczeniu na poczet istniejących zaległości podatkowych zgodnie z art. 76 § 1 o.p.; zarzuty odnośnie do bezzasadności tego zaliczenia nie zostały skutecznie podniesione przez syndyka masy upadłości, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Obowiązek gminy zapewnienia bezpłatnego transportu dla dziecka niepełnosprawnego dotyczy najbliższej placówki zdolnej realizować potrzeby edukacyjne orzeczone w postaci quasi-opinii biegłych, bez uwzględnienia medycznych procedur jak rehabilitacja, co podlega ochronie zdrowia.

Ustalenie dotacji oświatowej na poziomie poniżej 3 zł nie narusza prawa, gdyż szkoły niepubliczne nie mają roszczenia do równego finansowania publicznego. Zarzuty kasacyjne nie uzasadniają naruszenia przepisów p.p.s.a. oraz Konstytucji RP.

Podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego wspólnika jednoosobowej spółki z o.o. wynika z posiadania tego statusu, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności lub osiągania przychodów.

Przedawnienie administracyjnej kary pieniężnej obejmuje 3-letni okres liczony od końca roku, w którym powstał obowiązek uiszczenia. W razie przedawnienia zobowiązania za dany okres, organy powinny wymierzyć karę tylko za okres nieprzedawniony.

NSA stwierdza nieważność uchwały Rady Miasta Poznania w zakresie przewidującym dostęp do drogi publicznej KD-Z dla terenu 6MW poprzez drogi 1KDWxs-5KDWxs, jako nieproporcjonalnie ingerujące w prawa własności wspólnot mieszkaniowych. Utrzymuje w mocy dostęp dla tego terenu przez 6KDWxs.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym ma zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, uprawniając do wstrzymania biegu terminów na załatwienie spraw związanych z udzieleniem zezwolenia na pobyt czasowy, co wyklucza możliwość stwierdzenia bezczynności organu.

Skarga kasacyjna Komendanta Wojewódzkiego Policji na wyrok WSA została oddalona. NSA uznał, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uniemożliwia stosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu, podtrzymując decyzję o przyznaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop na podstawie zasad sprzed zmian wprowadzonych w 2018 r.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody dla stosowania art. 115a ustawy o Policji w obowiązującym brzmieniu do stanów faktycznych sprzed 6 listopada 2018 r., co zasądza oddalenie skargi kasacyjnej.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyłącza obowiązku stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą do stanów faktycznych przed 1 października 2020 r. NSA potwierdza prawo do wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop.

W sprawie dotyczącej ekwiwalentu za niewykorzystany urlop dla policjantów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie zakazuje stosowania art. 115a ustawy o Policji w obecnym brzmieniu dla stanów faktycznych sprzed tej nowelizacji, przez co wyrok WSA, mimo częściowo błędnego uzasadnienia, jest zgodny z prawem.