Oddalając skargę kasacyjną, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że określenie 14 dni jako terminu na usunięcie nieprawidłowości w oznakowaniu było zgodne z prawem, gdyż obowiązek prawidłowego oznakowania spoczywa na producentach od samego początku produkcji, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Przedstawiciel ustawowy, działając w imieniu dziecka w zakresie wniosku o świadczenia społeczne, nie nabywa odrębnego statusu strony postępowania administracyjnego, co ogranicza jego interes prawny do reprezentacji dziecka.

Punkt VIII ppkt 2 lit. e oraz ppkt 11 i 12 załącznika do uchwały nr XLIX/867/2022 Rady Miejskiej [...] naruszają przepisy art. 5a ust. 4 pkt 11 oraz art. 15 ust. 2a ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie w zakresie przyznania komisji konkursowej uprawnień wykraczających poza opiniowanie.

W ramach zapobiegawczego nadzoru sanitarnego, koszty obejmują wszelkie czynności związane z wydaniem decyzji administracyjnej, niezależnie od ich rodzaju, co uzasadnia naliczanie opłat na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Posiadanie faktyczne gruntów rolnych, rozumiane jako ich użytkowanie, może uprawniać do przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, niezależnie od formalnego tytułu prawnego, o ile korzystanie z działki jest realne i efektywne.

Określenie wartości odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości pod inwestycje drogowe winno uwzględniać zasadę korzyści, co oznacza, że wartość nieruchomości musi być określona w kontekście jej wzrostu wartości spowodowanego przeznaczeniem na cel publiczny, zgodnie z art. 134 ust. 4 u.g.n.

Umowa zawarta przez uczelnię z osobą wykonującą pracę miała charakter umowy o świadczenie usług, podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Obowiązek szczepień ochronnych małoletnich dzieci wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o zapobieganiu zakażeń, a brak przeciwwskazań medycznych uzasadnia wymagalność tego obowiązku, mimo zmiany stanu prawnego i wcześniejszych uchybień proceduralnych.

Izba Administracji Skarbowej stanowi prawidłowo wskazany podmiot jako dłużnik zajętej wierzytelności w zakresie postępowania egzekucyjnego; dyrektor jednostki nie odpowiada jako dłużnik. Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na poprawność materialnego uzasadnienia wyroku sądów niższej instancji.

W sprawie egzekucji administracyjnej dłużnikiem zajętej wierzytelności jest jednostka organizacyjna sektora finansów publicznych (Izba Administracji Skarbowej), a nie jej dyrektor jako dysponent środków budżetowych. Skarga kasacyjna wobec braku należytego uzasadnienia zarzutów podlega oddaleniu.

Decyzja ustalająca osobom fizycznym zobowiązanie w podatku od nieruchomości ma charakter decyzji konstytutywnej, co oznacza, że dopiero jej wydanie i doręczenie kreuje zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości.

Egzekucja administracyjna może być wszczęta na podstawie ostatecznej decyzji określającej wymagalne zobowiązanie bez wcześniejszego doręczenia upomnienia, jeśli decyzja została prawidłowo doręczona, co potwierdza jej ostateczność i wykonalność.

Naklejka informacyjna na pojemnikach nie jest wystarczającą formą zawiadomienia o niesegregacji odpadów zgodnie z art. 6ka ust. 1 ustawy o czystości i porządku. Brak właściwego powiadomienia uniemożliwia nałożenie podwyższonej opłaty.

Członek zarządu spółki z o.o. jest zobowiązany do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości nawet wtedy, gdy spółka posiada jednego wierzyciela, a niewykonanie tego obowiązku nie zwalnia go z odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki.

Brak podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej wobec prawidłowości nałożonej kary pieniężnej za wprowadzenie na rynek produktu niespełniającego wymagań bezpieczeństwa; decyzja organu zgodna z ustawą o ogólnym bezpieczeństwie produktów.

NSA orzekł, że zarzuty skargi kasacyjnej Wspólnoty Mieszkaniowej były bezzasadne, a decyzja o oddaleniu skargi przez WSA była prawidłowa, ponieważ nie stwierdzono naruszeń prawnych wpływających na wynik sprawy.

NSA uchylił wyrok WSA, stwierdzając wadliwość uzasadnienia względem ustaleń faktycznych i prawnych, co uniemożliwia kontrolę orzeczenia. Sprawa przekazana do ponownego rozpoznania celem ustalenia prawidłowego stanu faktycznego.

Opłatami za czynności w ramach zapobiegawczego nadzoru sanitarnego mogą być objęte wszystkie koszty związane z wydaniem orzeczeń administracyjnych, w tym procesowe, techniczne i wyjaśniające, o ile wykazują one związek z przeprowadzaniem nadzoru.

Naczelny Sąd Administracyjny ustalił, że wydawanie postanowień w ramach nadzoru sanitarnego uzasadnia naliczanie opłat za wszystkie czynności podejmowane w tym trybie, niezależnie od ich standardowego charakteru, chyba że prawo przewiduje wyraźnie inne regulacje.

Opłaty za czynności zapobiegawczego nadzoru sanitarnego, określone w art. 36 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, obejmują wszystkie związane czynności, bez potrzeby odróżniania ich jako standardowe czy ponadstandardowe. Ustalenie wysokości opłat opiera się na przepisach szczególnych, a nie kodeksowych zasadach kosztów postępowania.

Skarga kasacyjna CPK na wyrok WSA została oddalona. Sąd potwierdził, że bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej, poprzez wymijające odpowiedzi, stanowi rażące naruszenie prawa, uprawniając do wymierzenia sankcji i nakładając obowiązek pełnego rozpatrzenia wniosku Stowarzyszenia.

Organ nie popada w bezczynność, gdy odpowiednio poinformuje wnioskującego o braku posiadania żądanej informacji publicznej, spełniając tym samym warunki art. 13 ust. 1 u.d.i.p.

Decyzja Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego o nałożeniu opłaty za czynności nadzoru sanitarnego jest zgodna z prawem, gdy podczas kontroli w zakładzie stwierdzono naruszenie wymagań higienicznych i zdrowotnych.

Pracodawca, zgodnie z art. 227 k.p., jest zobowiązany do przeprowadzania badań czynników szkodliwych w środowisku pracy, niezależnie od spełnienia norm emisji pojazdów. Wniesiona przez K. Sp. z o.o. skarga kasacyjna nie zawierała podstaw do podważenia decyzji inspektora sanitarnego oraz wyroku WSA.