Naczelny Sąd Administracyjny nie stwierdził naruszenia art. 24 ust. 5b u.s.u.s. jako niekonstytucyjnego, oddalając skargę kasacyjną z powodu braku podstaw prawnych oraz procesowych dla zmiany wyroku Sądu I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną W.B., potwierdził prawidłowość procedury scaleniowej przeprowadzonej przez Wojewodę Małopolskiego, uznając że brak złożenia zastrzeżeń w terminie nie daje podstaw do uchylenia decyzji zatwierdzającej projekt scalenia.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie opiekującej się bliskim, jeśli ten pozostaje w związku małżeńskim z osobą nielegitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności; negatywna przesłanka w art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych jest decydująca.

W przypadku braku urzędowego potwierdzenia opuszczenia towaru obszaru celnego UE, dokumenty alternatywne muszą jednoznacznie identyfikować wywieziony towar i być wiarygodne, aby uznać je za dowody potwierdzające wywóz towaru.

Oddalenie skargi kasacyjnej ze względu na brak uzasadnionych podstaw, stwierdzając że decyzja wydana w postępowaniu zwykłym była bez podstawy prawnej, nie wpływając na końcowe rozstrzygnięcie w postępowaniu nadzorczym. Uznano, że organ działał zgodnie z przesłankami rażącego naruszenia prawa.

Opłata abonamentowa, będąca obowiązkiem administracyjnym, podlega przedawnieniu według art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, jednak zarzuty przedawnienia nieskutecznie podniesione przez skarżącego nie podważają poprawności działań sądów administracyjnych.

Skarga kasacyjna A.O.K.T. Sp. z o.o. dotycząca nieprawidłowości egzekucji administracyjnej w związku z nadpłatą składek i umową ratalną jest niezasadna. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość postanowień organów z obu instancji.

Pracodawca starający się o dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych musi zapewnić spełnienie ustawowych wymogów, w tym w zakresie formy wypłaty wynagrodzenia. Brak dowodów na spełnienie tych wymagań uzasadnia odmowę dofinansowania.

NSA uznał, że w przypadku braku komunikatu IE 599 jako potwierdzenia wywozu towaru poza UE, obowiązek udokumentowania wywózu spoczywa na eksporterze, a przedstawione dowody muszą być jednoznaczne i wiarygodne pod względem formalnym oraz merytorycznym.

W przypadku niewykazania przez zgłaszającego, że towar opuścił obszar celny UE, organy celne mogą unieważnić zgłoszenie celne. Wiarygodne dowody wywozu muszą zapewniać jednoznaczną identyfikację towaru i posiadać urzędowe potwierdzenie.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargi kasacyjne, potwierdzając prawidłowość decyzji Wojewody Lubelskiego w zakresie przyznania odszkodowania za nieruchomość, uznając, że wycena nieruchomości została prawidłowo przeprowadzona przez rzeczoznawcę majątkowego zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Składki na polisy OC zarządu i księgowych nie stanowią kosztu uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., ponieważ nie przyczyniają się do powstania przychodu, jego zachowania ani zabezpieczenia źródła. Wydatki te związane są z odpowiedzialnością osób fizycznych, nie działalnością spółki.

Nieruchomości będące w posiadaniu przedsiębiorcy w upadłości, ujęte w ewidencji środków trwałych, zachowują związek z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., co uzasadnia stosowanie wyższych stawek opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Umowa depozytu nieprawidłowego, pozwalająca na rozporządzanie przechowywanymi środkami, podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Odmienna kwalifikacja takiej umowy wymagałaby jasno zanegowanej możliwości rozporządzania środkami przez przechowawcę.

Umowa depozytu nieprawidłowego podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdy ocena faktów i okoliczności sprawy wskazuje na czynności charakterystyczne dla tej formy umowy, w szczególności możliwość użytkowania środków na koncie przez beneficjenta.

Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalające skargę kasacyjną dotyczącą zwolnienia funkcjonariusza Policji za zachowanie narażające dobro formacji, potwierdzające ważny interes służby jako przesłankę do zwolnienia w ramach uznania administracyjnego.

Przedsiębiorca odbierający odpady komunalne jest zobowiązany do indywidualnego osiągnięcia ustawowych poziomów recyklingu. Nieosiągnięcie tych poziomów skutkuje nałożeniem kary pieniężnej, niezależnie od danych dostarczanych przez instalacje przetwórcze.

Wyjaśnienie podstawy prawnej działań organu nie stanowi informacji publicznej, ponieważ odnosi się do kwestii prawnych, a nie do sfery faktów, zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej.

NSA, oddalając skargi kasacyjne, utrzymał w mocy wyrok WSA, uznając, że Prezes UODO nieprawidłowo ustalił stan faktyczny sprawy, co uzasadnia uchylenie zaskarżonej decyzji. Przetwarzanie danych osobowych musi być oceniane na tle szczegółowego kontekstu ich ujawnienia.

Podmiot odbierający odpady komunalne, który nie osiągnął wymaganych poziomów recyklingu, podlega obowiązkowej karze pieniężnej, opartej na obiektywnym kryterium nieosiągnięcia norm, bez uwzględnienia elementu zawinienia.

Spółka odbierająca odpady komunalne, która nie osiąga wymaganych poziomów recyklingu, podlega karze pieniężnej na podstawie art. 9x ust. 2 u.c.p.g., niezależnie od stopnia zawinienia. Dane w sprawozdaniu rocznym są kluczowe dla oceny realizacji obowiązku recyklingu. Karę ustalono prawidłowo, na podstawie brakującego poziomu recyclingowego.

Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach, uznając, że niezasadnie zinterpretowano tożsamość zdarzenia historycznego czynów przypisanych oskarżonemu, naruszając art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k., co skutkowało koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Skarga zasługuje na uwzględnienie; wadliwa ocena dowodów i potrzeba ich uzupełnienia nie uzasadniają uchylenia wyroku w trybie art. 437 § 2 k.p.k.; sąd odwoławczy powinien samodzielnie przeprowadzić wymagane czynności dowodowe.

W postępowaniu dotyczącym opodatkowania przychodów z nieujawnionych źródeł podatnik obowiązany jest wykazać rzeczywiste źródła finansowania poniesionych wydatków oraz ich uprzednie opodatkowanie; samo przedstawienie dokumentu cywilnoprawnego, w szczególności umowy pożyczki, nie stanowi dowodu pokrycia wydatku, jeżeli brak jest dowodów faktycznego otrzymania środków.