Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 9 lipca 1992 r., sygn. I PZP 20/92

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości w sprawie z powództwa Marty K. przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Remontowo-Budowlanemu w R. o ekwiwalent za urlop wypoczynkowy po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez skład trzech sędziów Sądu Najwyższego postanowieniem z dnia 19 marca 1992 r. I PZP 11/92:

„1. Czy w razie skrócenia przez zakład pracy okresu wypowiedzenia na podstawie art. 36¹ § 1 k.p. rozwiązanie umowy o pracę następuje: a) z upływem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia; czy też b) z upływem skróconego okresu?

2. W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1a, czy w rozumieniu art. 36¹ § 2 k.p. jest pozostawaniem bez pracy po upływie skróconego okresu wypowiedzenia podjęcie przez pracownika działalności gospodarczej na własny rachunek?”

podjął następującą uchwałę:

Skrócenie przez zakład pracy okresu wypowiedzenia umowy o pracą na podstawie art. 36¹ § 1 k.p. powoduje rozwiązanie tej umowy z upływem skróconego okresu.

Uzasadnienie

Powódka Marta K. była pracownikiem strony pozwanej Miejskiego Przedsiębiorstwa Remontowo-Budowlanego w R. Pismem z 1.X.1990 r. z uwagi na likwidację zajmowanego przez powódkę stanowiska, dokonano jej wypowiedzenia umowy o pracę zaznaczając, że rozwiązanie stosunku pracy nastąpi 30.XI.1990 r., a więc z zachowaniem okresu wypowiedzenia skróconego na podstawie art. 36¹ § 1 kodeksu pracy do jednego miesiąca. W wydanym powódce świadectwie potwierdzono, że umowa o pracę trwała do 31.I.1991 r., tj. do daty, w której upłynąłby ustawowy, trzymiesięczny okres wypowiedzenia. Przedmiotem sporu stał się ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy z roku 1991 r. Powódka wnosiła o jego wypłatę twierdząc, że 1.I.1991 r. była jeszcze pracownikiem strony pozwanej, a więc nabyła prawo do urlopu wypoczynkowego, którego w naturze nie wykorzystała. Strona pozwana nie kwestionując, że w dniu 1.I.1991 r. powódka była jeszcze jej pracownikiem, zarzucała, iż ekwiwalent za nie wykorzystany urlop powódce nie przysługuje, gdyż w okresie, o jaki skrócono okres wypowiedzenia, podjęła prowadzenie działalności gospodarczej.

Wyrokiem z 3.VI.1991 r. Sąd Rejonowy – Sąd Pracy w Radomiu, w uwzględnieniu powództwa, zasądził na rzecz powódki kwotę 1.157.255 zł. Sąd Rejonowy ustalił, że powódka w okresie od 1.I.1991 r. przez 10 dni prowadziła działalność usługową w zakładzie krawieckim. Uznał jednak, że nie pozbawiało to jej statusu pracownika strony pozwanej. Ocenił bowiem, że podjęcie działalności gospodarczej nie jest równoznaczne z podjęciem pracy w rozumieniu przepisów kodeksu pracy i dlatego także okres prowadzenia takiej działalności może podlegać zaliczeniu do pracowniczego stażu pracy. Sąd Rejonowy za uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 23.IV.1990 r. III PZP 3/90, uznał, że skoro powódka w okresie, o który skrócono wypowiedzenie, nie była pracownikiem innego zakładu pracy, to pozostawała nadal pracownikiem strony pozwanej, nabyła prawo do urlopu wypoczynkowego za 1991 r. i w konsekwencji, wobec niewykorzystania go w naturze, do ekwiwalentu pieniężnego za ten urlop.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się