Wyrok NSA z dnia 30 listopada 2021 r., sygn. III FSK 184/21
Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Anna Dalkowska, Sędzia WSA (del.) Jacek Pruszyński (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 1358/17 w sprawie ze skargi A. M. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 31 lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpoznania 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Uzasadnienie
1. Wyrok sądu pierwszej instancji.
Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2018 r., sygn. I SA/Gd 1358/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 31 lipca 2017 r., nr [...] wydane wobec A. M. (dalej: Skarżąca) w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia odwołania. Jako podstawę prawną powołano art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Wyrok (podobnie, jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia) jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl.
W uzasadnieniu wyroku wskazano, że w kontrolowanej sprawie Naczelnik Urzędu Skarbowego w M. wydając decyzję (z dnia 15 maja 2017 r.), jako organ I instancji, odmówił Skarżącej umorzenia zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę. Skarżąca z powyższym rozstrzygnięciem się nie zgodziła i złożyła odwołanie, w którym opisując swoją sytuację rodzinną i finansową oraz sposób powstania zaległości wniosła o umorzenie w całości zadłużenia. W ocenie Sądu określenie takiego żądania w sposób konkludentny wskazuje, że Skarżąca wniosła, aby organ orzekł co do istoty sprawy. Zatem w tym zakresie odwołanie nie zawiera braku formalnego. Mimo, iż Skarżąca w piśmie procesowym wskazała, że "nie ma zarzutów" przeciwko decyzji organu I instancji, to stwierdzenie to w sposób oczywisty jest sprzeczne z intencją odwołującej, skoro w dalszej części odnosi się do istoty sprawy - trudnej sytuacji osobistej. Mimo częściowej niespójności pisma Skarżącej, należy przyjąć, że brak profesjonalnego sformułowania żądania (przez stronę działającą bez profesjonalnego pełnomocnika), nie może stanowić przeszkody do rozpoznania odwołania. Niezręczny sposób formułowania zarzutów odwołania, nie może być traktowany jako brak formalny skutkujący pozostawieniem odwołania bez rozpatrzenia, skoro z jego treści wynika, że strona kwestionuje ocenę materiału zgromadzonego przez organ i nie zgadza się z wydanym rozstrzygnięciem. Wymagań z art. 222 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm., dalej: o.p.) nie należy traktować w sposób zanadto formalistyczny, skoro z treści odwołania oraz pisma Skarżącej w sposób wystarczający wynika, że jej intencją jest ponowne przeanalizowanie zgromadzonej przez organ dokumentacji i zaprezentowanej przez nią argumentacji dotyczącej sytuacji materialnej strony. Faktem jest, że Skarżąca wprost nie wskazała jakich uchybień dopuścił się organ I instancji, jednak mając na uwadze, przedstawione przez nią okoliczności należało przyjąć, że wnosi o ponowne przeanalizowanie jej sytuacji rodzinnej i finansowej. Takie rozumienie treści odwołania mieści się w zarzucie naruszenia przepisów art. 122, art. 187 § 1, art. 191 o.p. polegającym na niewłaściwej ocenie materiału dowodowego. Zdaniem Skarżącej wada decyzji tkwi w nietrafności merytorycznego rozstrzygnięcia - zatem zarzut konkretyzuje się w dokonaniu oceny, w oparciu o przesłanki opisane w art. 67a o.p. tj. (interes podatnika i interes publiczny). W ocenie Sądu interpretacja art. 222 o.p. zaprezentowana przez organ odwoławczy narusza art. 220 o.p. oraz godzi w prawa jednostki określone w art. 78 zdanie pierwsze Konstytucji RP. Tym samym Sąd uznał, że organ naruszył art. 169 w zw. z art. 228 § 1 pkt 3 o.p. w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, w sytuacji gdy zobowiązany był przyjąć, że odwołanie spełnia wymogi przewidziane w art. 222 o.p. i dokonać merytorycznej jego oceny.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
