Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2020 r., sygn. II GSK 3268/17
Własność przemysłowa
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia del. WSA Urszula Wilk Protokolant Magdalena Chewińska po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2020 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. S., I. R., J. K., T. H., T. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2017 r. sygn. akt VI SA/Wa 2205/16 w sprawie ze skargi A. S., I. R., J. K., T. H., T. S. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia patentu na wynalazek oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 7 marca 2017 r., oddalił skargi A. S., I.R., J. K., T. H. i T. S. na decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia [...] sierpnia 2016 r., w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia patentu na wynalazek.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
objętą skargą decyzją Urząd Patentowy utrzymał w mocy swoją decyzję z [...] kwietnia 2016 r., stwierdzającą wygaśnięcie z dniem 18 czerwca 2015 r. patentu na wynalazek nr [...] z powodu nieuiszczenia w przewidzianym terminie opłaty za 7 rok ochrony. Organ wskazał w motywach, że ostatnim dniem szóstego roku ochrony wynalazku był dzień 18 czerwca 2015 r. Podstawowy termin do uiszczenia opłaty okresowej za kolejny siódmy rok ochrony wynalazku upływał w tymże dniu. Wobec nieuiszczenia przez uprawnionych opłaty za dalszy rok ochrony wynalazku ani w powołanym terminie podstawowym ani w dodatkowym sześciomiesięcznym terminie do 18 grudnia 2015 r. Urząd Patentowy uznał, że spełnione zostały ustawowe warunki wymagane do stwierdzenia wygaśnięcia patentu określone w art. 90 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410 ze zm., dalej: p.w.p.).
Organ wskazał również, że opłata za siódmy rok ochrony patentu została uiszczona dopiero 10 czerwca 2016 r., a więc niemal rok po ustawowym terminie. Sformułowane przez pełnomocnika uprawnionych żądanie przywrócenia uchybionego terminu, zdaniem Urzędu Patentowego, nie było możliwe ze względu na brzmienie art. 224 ust. 4 zd. 2 p.w.p. Podnoszona przez uprawnionych okoliczność "braku ich winy" w niedochowaniu terminu płatności, w ocenie organu, nie miała znaczenia dla rozpatrywanej sprawy, albowiem kwestia braku winy po stronie uprawnionych nie jest wystarczającą przesłanką uchylenia decyzji wydanej w oparciu o art. 90 ust. 1 pkt 3 p.w.p. Organ wskazał w tym zakresie, że brak winy w uchybieniu terminu odgrywa rolę jedynie w przypadku nieuiszczenia opłaty za pierwszy okres ochrony prawa wyłącznego (art. 225 p.w.p.), co się zaś tyczy lat kolejnych ustawa wymaga od uprawnionego wykazania (udowodnienia) wystąpienia okoliczności o charakterze siły wyższej, które uniemożliwiły dokonanie wymaganej czynności w ustawowym terminie. Zdaniem Urzędu Patentowego, nie było podstaw do rozpatrywania przedmiotowego wniosku pod kątem ewentualnego zastosowania art. 243 ust. 6 ustawy p.w.p., gdyż uprawnieni nie wystąpili ze stosownym żądaniem w tym zakresie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
