Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2017 r., sygn. II OSK 706/17
Wykładnia przepisów u.p.z.p. odnośnie wymogów stawianych miejscowym planom zagospodarowania przestrzennego nie może być nazbyt rygorystyczna i nie może prowadzić do naruszenia zasady samodzielności gminy w zakresie przeznaczania i określania warunków zagospodarowania terenów leżących na obszarze gminy.
Teza od Redakcji
Dnia 21 czerwca 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Sędziowie sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Anna Dziosa-Płudowska po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 2005/16 w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...]2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] 2016 r. nr [...] Wojewoda [...] stwierdził nieważność uchwały nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...] 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...]w zakresie części tekstowej oraz graficznej w odniesieniu do terenów oznaczonych symbolami: 1MN, 2MN, 2MW, 3MW, 4MW i 1U uzasadniając, że przy sporządzaniu ww. planu miejscowego doszło do naruszenia, w sposób istotny, zasad sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Wojewoda [...] stwierdził, że podejmując uchwałę Rada Miasta [...] naruszyła zasady sporządzania planu miejscowego określone w art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r. poz. 778 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 7 i § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. Nr 164 poz. 1587). Ustalenia § 10 uchwały w zakresie parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, które według Wojewody [...] określają różne wskaźniki maksymalnej zabudowy, powierzchni biologicznie czynnej oraz wskaźniki intensywności zabudowy w odniesieniu do różnych typów zabudowy występujących na danym terenie, powinny być wydzielone liniami rozgraniczającymi i odrębnymi symbolami terenów o odmiennych wskaźnikach zagospodarowania (tereny oznaczone symbolami: 1MN, 2MN, 2MW, 3MW, 4MW, 1U). Przeznaczenie ww. terenów zostało określone w planie w sposób niejednoznaczny, alternatywny oraz wzajemnie się wykluczający.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
