Wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2022 r., sygn. II OSK 149/19
Dnia 11 stycznia 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Broda po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych S. B., M. Z. oraz M. Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 13 marca 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 1722/16 w sprawie ze skarg M. Z. i S. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] października 2016 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala skargi kasacyjne.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 marca 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 1722/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, zwanego dalej "SKO", w T. i decyzję Wójta Gminy P. z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy. Stan faktyczny i prawny sprawy przedstawia się następująco.
W administracyjnym toku instancji (po wydaniu przez SKO decyzji kasatoryjnej z dnia [...] sierpnia 2015 r.) Wójt Gminy P. wydał ww. decyzję z [...] sierpnia 2016 r., którą, po rozpatrzeniu wniosku Stanisława B., ustalił warunki zabudowy dla inwestycji: budowa stacji paliw wraz z budynkiem usługowym i myjnią bezdotykową na działkach nr ewid. [...] i [...] położonych w miejscowości P., gmina P..
Organ I instancji stwierdził, że wokół terenu inwestycji został wyznaczony obszar analizowany oraz sporządzono analizę warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, która wykazała zgodność planowanego zamierzenia z warunkami określonymi w art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r. poz. 788 ze zm.), zwanej dalej "u.p.z.p.".
Odwołania od powyższej decyzji złożyli S. B. oraz M. Z..
Zaskarżoną decyzją SKO w T., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymało w mocy ww. decyzję organu I instancji.
Organ odwoławczy stwierdził, że teren analizowany wokół terenu inwestycji został wyznaczony stosownie do § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588); zaś realizacja wnioskowanej inwestycji nie naruszy warunku dobrego sąsiedztwa w zakresie kontynuacji funkcji oraz cech zabudowy oraz zagospodarowania terenu. Istnieje możliwość zapewnienia wystarczającej infrastruktury technicznej, teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne. Decyzja jest zgoda z przepisami odrębnymi, zabezpiecza interesy osób trzecich. Jej wydanie nie spowoduje zmian w sferze praw rzeczowych tak w stosunku do inwestora, jak i osób trzecich. Podkreślono, że na etapie ustalania warunków zabudowy nie stosuje się przepisów regulujących warunki techniczne. Dopiero na etapie wydawania pozwolenia na budowę będą rozstrzygane kwestie, czy lokalizacja inwestycji utrudni korzystanie z nieruchomości, czy zwiększy zagrożenie bezpieczeństwa przy korzystaniu ze zjazdu, czy spowoduje inne uciążliwości związane z charakterem inwestycji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
