Wyrok NSA z dnia 5 maja 2022 r., sygn. II OSK 1364/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) sędzia del. WSA Grzegorz Antas po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 października 2018 r., sygn. akt II SA/Gd 170/18 w sprawie ze skargi E. W. i M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie nieważności decyzji w sprawie warunków zabudowy 1. uchyla punkt 1 i 3 zaskarżonego wyroku i oddala skargę, 2. zasądza od E. W. na rzecz K. O. kwotę 477 (czterysta siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 23 października 2018 r., sygn. akt II SA/Gd 170/18, po rozpoznaniu skargi E. W. i M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 7 grudnia 2017 r., nr SKO Gd/2831/17, w przedmiocie nieważności decyzji w sprawie warunków zabudowy: 1. uchylił zaskarżoną decyzję, 2. odrzucił skargę M. W., 3. zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz skarżącej E. W. kwotę 680 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, 4. zwrócił skarżącej M. W. ze Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku kwotę 200 złotych tytułem uiszczonego w sprawie wpisu sądowego.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.
Wójt Gminy [...] decyzją z dnia 12 lipca 2016 r., nr RSB.6730.13.7.2016.WL, ustalił sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie sali bankietowej wraz z urządzeniami budowlanymi na działce nr [...], obręb [...], gmina [...].
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku decyzją z dnia 22 maja 2017 r., nr SKO Gd/4933/16, na podstawie art. 156, art. 157 § 1 i art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 23 ze zm., zwana dalej: "k.p.a.") oraz art. 59, art. 60 i art. 61 ust. 1-5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2016 r. poz. 778 ze zm., zwana dalej: "u.p.z.p."), po rozpatrzeniu wniosku E. W., odmówiło stwierdzenia nieważności ww. decyzji Wójta z dnia 12 lipca 2016 r.
Kolegium wskazało, że decyzja Wójta wydana została na podstawie art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1, art. 61 ust. 1 i art. 64 ust. 1 u.p.z.p. i przepisy te stanowiły właściwą podstawę do wydania przedmiotowej decyzji. W odniesieniu do wymogu określonego w art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p. Kolegium zauważyło, że w dołączonej do akt sprawy analizie funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu wskazano, że obszar analizowany wyznaczony został wokół terenu inwestycji na kopii mapy zasadniczej i uznano go jako wystarczający z uwagi na występowanie w nieco dalszym sąsiedztwie planowanej inwestycji m.in. zabudowy usługowej. Z akt sprawy wynika, że front działki objętej wnioskiem to odcinek przylegający do drogi gminnej zlokalizowanej na działce nr [...], oznaczony literami H-G-D-C. Z przedłożonego załącznika graficznego jak i uzasadnienia kwestionowanej decyzji nie wynika dlaczego analizie poddany został obszar, którego odległości wokół terenu planowanego zamierzenia inwestycyjnego nie wypełniają dyspozycji przepisu § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. nr 164, poz. 1588, zwane dalej: "rozporządzeniem"). Przyjęcie granic obszaru analizowanego w wymiarze innym, niż normy minimalne wymaga stosownego wyjaśnienia i uzasadnienia potrzeby ich zastosowania okolicznościami architektoniczno-urbanistycznymi danej jednostki terenowej, a brak takiego wyjaśnienia narusza przepis § 3 ust. 2 powołanego rozporządzenia, jednakże naruszenie to nie ma charakteru rażącego. Obszar analizowany obejmuje m.in. zabudowę usługową zlokalizowaną w odległości 3,5 m do ok 28,00 m od dróg. Natomiast licznie występująca zabudowa znajdująca się w analizowanym terenie umożliwiła ustalenie parametrów dla planowanej inwestycji. W odniesieniu do wymogu określonego w art. 61 ust. 1 pkt 2 u.p.z.p. Kolegium wskazało, że z decyzji Wójta wynika, że teren planowanej inwestycji zlokalizowany jest bezpośrednio przy drodze gminnej stanowiącej działkę nr [...], a tym samym teren ten ma dostęp do drogi publicznej w rozumieniu art. 2 pkt 14 u.p.z.p. Brak dokumentu o nadaniu drodze statusu drogi publicznej nie może zaś przesądzać o rażącym naruszeniu przepisów u.p.z.p. W odniesieniu do wymogu z art. 61 ust. 1 pkt 3 u.p.z.p. Kolegium wyjaśniło, że nieokreślenie takich elementów jak: wielkość sali bankietowej, liczba miejsc konsumpcyjnych, sposób przygotowania potraw i maksymalna liczba miejsc hotelowych, nie przesądza o konieczności stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy w trybie przepisu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. W oparciu bowiem o ustalenia analizy, z których wynikało, że inwestor planuje budowę przyłącza wodociągowego i kanalizacyjnego oraz elektroenergetycznego, załączając do wniosku stosowne zapewnienia dotyczące możliwości przyłączenia inwestycji do wodociągu gminnego oraz odbioru ścieków i podłączenia do sieci energetycznej, organ I instancji w pkt 4 a-g określił warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych w zakresie obsługi odnośnie infrastruktury technicznej planowanej inwestycji i jej komunikacji. W odniesieniu natomiast do wymogu określonego w art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p. Kolegium wskazało, że w oparciu o stanowisko organu uzgadniającego - Starosty [...], Wydziału Rolnictwa i Ochrony Środowiska w zakresie ochrony gruntów rolnych z dnia 8 czerwca 2016 r., jak i wyniki przeprowadzonej analizy, prawidłowo przyjęto, że warunek wynikający z przepisu art. 61 ust 1 pkt 4 został zachowany, ponieważ na podstawie rejestru gruntów ustalono, że przedmiotowa działka o nr [...], obręb [...], stanowi tereny rolne RIVb i RV, co w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oznacza, że teren planowanej inwestycji nie wymagał zgody na zmianę przeznaczenia. Z kolei w odniesieniu do wymogu wynikającego z art. 61 ust. 1 pkt 5 u.p.z.p. Kolegium wyjaśniło, że w decyzji organu I instancji wskazano, że planowane zamierzenie inwestycyjne należy zaprojektować i zrealizować stosownie do potrzeb ochrony środowiska i zgodnie z przepisami szczególnymi, wymieniając jakie przepisy prawa należy respektować i uwzględnić przy projektowaniu i realizacji planowanej inwestycji. Mając na względzie położenie terenu inwestycji w granicach [...] Obszaru Chronionego Krajobrazu wskazano na potrzebę respektowania przepisów uchwały Sejmiku Województwa [...] z dnia 28 kwietnia 2010 r. w sprawie obszarów chronionego krajobrazu w województwie [...]. Kolegium podkreśliło przy tym, że z wyników przeprowadzonej analizy wynika, że nie stwierdzono sprzeczności planowanego przedsięwzięcia z przepisami odrębnymi. Mając powyższe na uwadze, Kolegium stwierdziło, że decyzja Wójta rozstrzyga o wykazaniu przesłanek określonych przepisem art. 61 ust. 1 pkt 1-5 u.p.z.p. w sposób stanowiący podstawę do wydania pozytywnej decyzji w przedmiocie warunków zabudowy. W ocenie Kolegium, mimo że sposób wyznaczenia obszaru analizowanego dla planowanej inwestycji nie został jasno wyjaśniony w uzasadnieniu tej decyzji, przez co organ naruszył obowiązujące w tym zakresie przepisy rozporządzenia, to okoliczność ta nie stanowi wystarczającej podstawy do stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy. Sam bowiem fakt błędnego wyznaczenia obszaru analizowanego, czy też błędnych ocen przeprowadzonej analizy przyjętych w decyzji, nie uzasadnia stwierdzenia nieważności tej decyzji. Jednocześnie Kolegium stwierdziło, że również okoliczność, że w decyzji popełniono liczne błędy i uchybienia odnośnie oceny wniosku inwestora, załączonej błędnej skali mapy czy niepełnej charakterystyki wniosku inwestora odnośnie liczby miejsc konsumpcyjnych, wielkości zaplecza kuchennego itp. oraz przyjęcia zbyt dużego obszaru analizowanego w rozumieniu funkcjonującej zasady dobrego sąsiedztwa, nie powoduje, że zakwestionowana decyzja ustalająca warunki zabudowy w sposób rażący narusza przepis art. 61 ust. 1 u.p.z.p. Ustalone w decyzji Wójta parametry i wskaźniki, tj. linia zabudowy, wskaźnik powierzchni zabudowy, szerokość elewacji frontowej, wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej czy geometria dachu są wynikiem średnich wielkości tych parametrów zabudowy występującej w obszarze analizowanym zgodnie z przepisami rozporządzenia. Ponadto, w ocenie Kolegium, całokształt materiał dowodowego wskazuje, że w sąsiedztwie planowanej inwestycji znajduje się zabudowa podobna, do której można odnieść zasadę dobrego sąsiedztwa, a ustalone w decyzji parametry dla nowej inwestycji nie odbiegają w znaczny (rażący) sposób od parametrów zabudowy istniejącej. Przedmiotowa inwestycja nie zakłóca ładu przestrzennego analizowanego terenu i stanowi kontynuację funkcji zastanej. Dlatego też Kolegium uznało, że decyzja Wójta nie stoi w jawnej i jaskrawej sprzeczności z przepisami prawa stanowiącymi podstawę jej wydania, nie narusza w sposób rażący przepisów prawa, nie zawiera wad tkwiących w samej decyzji, nie została wydana wbrew nakazowi ustanowionemu w powołanych przepisach prawa i nie pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią tych przepisów prawa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
