Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2017 r., sygn. II GSK 666/15
Transport
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędzia NSA Andrzej Kuba (spr.) Sędzia del. WSA Cezary Kosterna Protokolant Magdalena Sagan po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Z. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 27 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Ke 417/14 w sprawie ze skargi Z. C. na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy w Kielcach z dnia [...] marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Z. C. na rzecz Okręgowego Inspektora Pracy w Kielcach 1200 (tysiąc dwieście) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
I
Wyrokiem z dnia 27 listopada 2014 r. (sygn. akt II SA/Ke 417/14) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), oddalił skargę Z. C. na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy w Kielcach z dnia [...] marca 2014 r. (nr [...]), którą organ ten utrzymał w mocy decyzję inspektora pracy z dnia [...] grudnia 2013 r. (nr [...]) o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej w łącznej wysokości 15.000 zł za naruszenie przepisów dotyczących czasu pracy kierowców.
Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko organów administracji orzekających w sprawie. Organy te ustaliły, że w dniach [...] i [...] listopada oraz [...], [...] i [...] grudnia 2013 r. inspektor pracy przeprowadził kontrolę w należącym do skarżącego Przedsiębiorstwie [...] - w celu sprawdzenia czy pracodawca przestrzega m.in. przepisów regulujących czas pracy kierowców zawartych w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1155), a także obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia Rady nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z dnia 31 grudnia 1985 r., s. 21; dalej powoływanego jako "rozporządzenie nr 3821/85"). Na podstawie wyników tej kontroli inspektor pracy - działając na podstawie art. 92a ust. 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 ze zm.) - nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości 15.000 zł za przekroczenie maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu przy wykonywaniu przewozu drogowego oraz skrócenie dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego (w obu przypadkach w odniesieniu do kierowcy K. K.), a także za nieokazanie podczas kontroli w przedsiębiorstwie 37 wykresówek (z czego 14 wykresówek dotyczyło kierowcy R. J., a pozostałe dotyczyły kierowców: K. K., K. K. i A. W.). Utrzymując w mocy tę decyzję, Okręgowy Inspektor Pracy nie podzielił stanowiska zawartego w odwołaniu, że skarżący nie miał wpływu na zaistnienie naruszeń przepisów skutkujących koniecznością nałożenia kar pieniężnych. Organ odwoławczy za niewiarygodne uznał wyjaśnienia skarżącego, że powodem niemożności przedstawienia wykresówek był fakt ich zniszczenia w trakcie wypadku, jaki miał spowodować kierowca R. J. W tym zakresie organ powołał się na zeznania złożone przez wspomnianego kierowcę (uprzedzonego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania), w których świadek ten twierdził w szczególności, że wykresówki istniały i zwrócił je pracodawcy (tj. skarżącemu). Okręgowy Inspektor Pracy nie uwzględnił również wyjaśnień strony, że brak w ewidencji kilometrów wynikał z faktu zawarcia przez skarżącego z M. F. i A. G. umów użyczenia samochodów o nr rej. [...] i [...]. Organ zauważył, że umowy te (przedłożone kontrolującemu w dniu 20 grudnia 2013 r.) zostały zawarte na okres, którego dotyczy kontrola i stwierdzone braki wykresówek trzech kierowców. Zdaniem organu, opierając się na brzmieniu tych umów nie można uznać, że były rzeczywiście realizowane i to w takim zakresie kilometrów, jakiego dotyczą stwierdzone w czasie kontroli braki wykresówek. Oświadczenia stron tych umów (z których wynika, że w okresie sierpnia do września 2013 r. korzystały ze wspomnianych pojazdów skarżącego) organ potraktował jako dokumenty prywatne podlegające ocenie co do wiarygodności dowodowej, przyjmując jednocześnie, że żadnego skutku prawnego nie mają umieszczone w tych oświadczeniach klauzule o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
