Wyrok NSA z dnia 24 marca 2006 r., sygn. II FSK 545/05
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, skarżący nie spełnił wymogów stawianych przez art. 26 ust. 1 pkt. 8 u.p.d.o.f., tj. budynek mieszkalny nie stanowił własności lub współwłasności podatnika, który był również właścicielem lub współwłaścicielem albo użytkownikiem lub współużytkownikiem wieczystym gruntu, na którym wzniesiono budynek. Nie można bowiem przypisywać umowie zawartej przez podatnika w dniu 13 listopada 1998 r. ze spółką z o.o. P w S charakteru umowy przedwstępnej. Była to umowa w zwykłej formie na zakup działki o powierzchni 1.203 m2, w terminie do 30 grudnia 1999 r. Dopiero w dniu 8 października 1999 r. na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego Jaromir Z nabył udział we własności zabudowanej działki. Podatnik, finansując w 1998 r. budowę budynku, mającego w myśl postanowień umowy o roboty budowlane stanowić w przyszłości współwłasność, nie dysponował umową przedwstępną zobowiązującą wykonawcę do przeniesienia własności działki gruntu, na której wybudowany zostanie budynek mieszkalny. Podatnik bowiem finansował budowę budynków, które w przyszłości mogły ale nie musiały stanowić przedmiot jego własności.
Tym samym Podatnik niemógł skutecznie twierdzić, że poniósł wydatki na budowę własnego budynku. Bez znaczenia pozostał w tej okoliczności fakt, że Podatnik nabył nieruchomość w późniejszym okresie.
Wyrokiem z dnia 13 stycznia 2005 r. o sygn. akt SA/Sz 2227/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Jaromira Z na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 17 października 2003 r. o nr PB 3.35- 4117/823-44/2003 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1998, uchylającą decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Szczecinie z dnia 30 czerwca 2003 r. i określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. w kwocie 158.760,80 zł.
Uznając trafność ustaleń i ocen organu l instancji Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej zastosował skalę podatkową z 1997 r. co spowodowało niesłuszne zawyżenie podatku. Określając należny podatek organ odwoławczy zastosował więc skalę podatkową określoną na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 listopada 1997 r. w sprawie skali podatku dochodowego oraz wysokości kwot przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanemu (Dz. U. Nr 134, poz. 955) oraz uwzględnił kwoty podlegające odliczeniu z tytułu wydatków na odpłatne kształcenie dzieci.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
