Wyrok SN z dnia 18 kwietnia 2023 r., sygn. I PSKP 37/22
Pracodawca nie wywiązuje się z obowiązku wynikającego z art. 30 § 4 k.p. wówczas, gdy albo w ogóle nie wskazuje przyczyny wypowiedzenia, albo kiedy wskazanie przyczyny jest pozorne w tym znaczeniu, że jest ona niedostatecznie jasna, konkretna, a w rezultacie niezrozumiała dla pracownika i niepoddająca się weryfikacji w postępowaniu sądowym. Natomiast wtedy, gdy postawiony zarzut jest nieprawdziwy (czyli nieuzasadniony) czy niewystarczający do rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem, to w grę wchodzi ocena zasadności decyzji pracodawcy dokonywana z punktu widzenia art. 45 § 1 k.p.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dawid Miąsik (przewodniczący)
SSN Krzysztof Rączka
SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa L. P. przeciwko D. w R. o odszkodowanie za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 18 kwietnia 2023 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Płocku z dnia 21 grudnia 2020 r., sygn. akt VI Pa 59/20,
1. oddala skargę kasacyjną,
2. zasądza od D. w R. na rzecz L.P. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powódka L.P. wniosła o zasądzenie od pozwanego D. w R. kwoty 31.500 zł tytułem odszkodowania za naruszające przepisy i nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.
Wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2020 r. Sąd Rejonowy w Żyrardowie oddalił powództwo i orzekł o kosztach postępowania.
Sąd Okręgowy w Płocku, w wyniku apelacji powódki, wyrokiem z dnia 21 grudnia 2020 r., zmienił wyrok Sądu Rejonowego i zasądził od pozwanego D. w R. na rzecz powódki L.P. kwotę 31.500 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 30 listopada 2019 r. do dnia zapłaty; oddalił powództwo w pozostałej części i rozstrzygnął o kosztach postępowania.
W sprawie ustalono, że L.P. była zatrudniona u poprzednika prawnego pozwanego (D. w R.) od 4 maja 1992 r. na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony na stanowisku głównej księgowej w pełnym wymiarze czasu pracy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
