Decyzja o rejestracji pojazdu marki Mercedes-Benz została prawidłowo uznana za nieważną z powodu rażącego naruszenia, gdyż brakowało oświadczenia producenta, co skutkowało naruszeniem przepisów dotyczących wymogów homologacyjnych pojazdów.

Decyzja rejestracyjna pojazdu marki Mercedes-Benz, po dokonanych zmianach konstrukcyjnych, została unieważniona z powodu rażącego naruszenia przepisów. Brak oświadczenia producenta dyskwalifikował rejestrację jako dokonaną zgodnie z literą prawa. Wyrok sądu pierwszej instancji, potwierdzony przez Naczelny Sąd Administracyjny, był zgodny z prawem.

Decyzja administracyjna o rejestracji pojazdu z rażącym naruszeniem §18 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia ws. rejestracji pojazdów, bez wymaganego oświadczenia producenta, jest nieważna.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż decyzja o stwierdzeniu nieważności rejestracji pojazdu, podjęta z urzędu z uwagi na rażące naruszenie prawa, jest zgodna z zasadami prawa administracyjnego, gdyż zmiany konstrukcyjne nie były poparte wymaganymi dokumentami homologacyjnymi.

Stwierdzenie nieważności decyzji rejestracji pojazdu jest zasadne, gdyż została wydana z rażącym naruszeniem prawa, a brak właściwych dokumentów homologacyjnych skutkuje niezgodnością z obowiązującymi przepisami.

Decyzja Starosty Powiatu Piotrkowskiego o rejestracji zmodyfikowanego pojazdu marki (...) została prawomocnie uznana za wydaną z rażącym naruszeniem prawa i stwierdzona za nieważną, zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 kpa oraz § 14 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury.

Skarga kasacyjna na decyzję stwierdzającą nieważność rejestracji pojazdu została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja rejestracyjna była obarczona rażącym naruszeniem prawa.

Decyzja o rejestracji pojazdu, której dokonano z rażącym naruszeniem § 18 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 2017 r., podlega unieważnieniu. Wprowadzanie zmian konstrukcyjnych w pojeździe bez odpowiedniego oświadczenia producenta lub jego przedstawiciela potwierdzającego homologację uniemożliwiło uznanie rejestracji za zgodną z prawem.

Decyzja Starosty Powiatu Piotrkowskiego o rejestracji pojazdu marki Mercedes-Benz z rażącym naruszeniem § 18 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 2017 r. jest nieważna. Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, utrzymując tym samym moc przedmiotowego rozstrzygnięcia.

Brak dokumentu homologacji przy rejestracji pojazdu z kraju pozaunijnego jest uchybieniem oczywistym, uzasadniającym uchylenie decyzji rejestracyjnej, jednak nie każdorazowo stanowi rażące naruszenie prawa prowadzące do stwierdzenia nieważności decyzji.

Uchybienie polegające na rejestracji pojazdu bez dokumentów homologacyjnych, mimo że jest oczywiste, nie stanowi rażącego naruszenia prawa, jeśli nie wywołuje nieodwracalnych skutków społeczno-gospodarczych. Dokument homologacji jest obligatoryjny przy rejestracji nowych pojazdów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja o rejestracji pojazdu bez wymaganych dokumentów homologacji stanowiła oczywiste naruszenie prawa, ale nie rażące, z uwagi na brak zamierzonego skutku społeczno-gospodarczego, co wykluczało stwierdzenie jej nieważności.

Sąd uznał, że oczywiste naruszenie przepisów prawa materialnego przez organ rejestrujący pojazd, polegające na braku wymaganych dokumentów, samo w sobie nie wystarcza do stwierdzenia nieważności decyzji. Zasadność takiego stwierdzenia wymaga wystąpienia skutków, które naruszają zasadnicze normy praworządności.

Sąd stwierdził, że nie każde oczywiste naruszenie prawa jest rażące; uchybienie musi wywoływać skutki nieakceptowalne w państwie prawa, aby je uznać za rażące naruszenie w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Skarga kasacyjna oddalona.

Skarżący naruszył art. 4 pkt 1 i 11 u.t.d., wykonując przewóz okazjonalny bez licencji. Skarga kasacyjna była bezzasadna. NSA potwierdził prawidłowość decyzji organu o nałożeniu kary pieniężnej.

Decyzja wydana z naruszeniem art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d. nie zawsze stanowi rażące naruszenie prawa. Rażące uchybienie musi być ewidentne, dotyczyć przepisu jednoznacznego oraz wywoływać niemożliwe do zaakceptowania skutki społeczno-gospodarcze.

NSA uchyla wyrok WSA w Warszawie w zakresie błędnej interpretacji art. 494 § 2 k.s.h. Uwzględniając sukcesję z mocy prawa, orzeka o konieczności weryfikacji możliwości uzyskania zmiany świadectwa bezpieczeństwa codex karny.

Skarga kasacyjna na decyzję GITD o nałożeniu kary za przewóz drogowy naruszający przepisy ustawy o transporcie drogowym została oddalona. NSA uznał legalność kwalifikacji czynności skarżącego jako przewozu okazjonalnego oraz zgodność z prawem nałożonej sankcji.

Sąd odmówił uwzględnienia skargi kasacyjnej skarżącego, potwierdzając zasadność nałożonej kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym, z uwagi na wyczerpanie przez skarżącego znamion przewozu okazjonalnego bez wymaganych licencji.

NSA uchylając wyrok WSA stwierdził, że decyzje organów administracji w zakresie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym nie zostały wystarczająco uzasadnione i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, uwzględniając potrzebę pełnej analizy zgodności z prawem użytych przyrządów metrologicznych.

Cofnięcie skargi kasacyjnej przez stronę jest skuteczne i dopuszczalne na mocy art. 60 w zw. z art. 193 p.p.s.a., co uzasadnia umorzenie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oraz zwrot wpisu sądowego.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA w Opolu z powodu błędnego kwestionowania legalności urządzeń pomiarowych i niewłaściwej oceny dowodów, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania.

Decyzja WSA uchylająca nałożenie kary pieniężnej jest wadliwa; NSA nakazuje ponowne rozpoznanie sprawy, wskazując, iż brak zezwolenia kategorycznie wyklucza egzonerację.

Uchylono wyrok WSA w Opolu z dnia 11 maja 2023 r., przekazując sprawę do ponownego rozpoznania. Stwierdzono, że decyzja GITD została wydana zgodnie z prawem, a zapewnienia urzędników nie zwalniają z obowiązku posiadania zezwolenia.