Jeżeli automaty służą do urządzania gier z elementem losowości, prowadzenie takich gier poza kasynem bez koncesji stanowi naruszenie ustawy o grach hazardowych, uzasadniające nałożenie kary pieniężnej.

W granicach określonych skargą kasacyjną sąd stwierdził, że urządzanie gier na automatach przez spółkę "T." Sp. z o.o. bez wymaganego zezwolenia narusza ustawę o grach hazardowych, a losowy charakter gier uzasadniał nałożenie kary pieniężnej bez stosowania instytucji odstąpienia od jej nakładania.

Organ administracyjny obowiązany jest do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w zakresie statusu nieruchomości podlegającej przekształceniu, w szczególności w przypadku nieruchomości częściowo uznanych za drogi publiczne, celem ustalenia ich przynależności i zgodności z faktycznym stanem prawnym.

Posiadacz zależny lokalu, w którym znajdują się niezarejestrowane automaty do gier, podlega karze pieniężnej na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o grach hazardowych, niezależnie od częściowej dzierżawy lokalu innemu podmiotowi. Zarzuty proceduralne skargi kasacyjnej muszą być precyzyjnie sformułowane.

Sąd uznał, że organizowanie gier hazardowych bez wymaganych zezwoleń, traktowanych jako gry zawierające element losowości, podlega sankcjom zgodnie z ustawą o grach hazardowych, a przeprowadzony eksperyment jest zgodny z wymogami dowodowymi.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza stanowisko o rażącej bezczynności Prezydium NRA w rozpoznaniu zażalenia oraz przyznanie rekompensaty finansowej, uznając, że niepodjęcie działań przez ponad 6 lat stanowiło awersję do obowiązków administracyjnych.

Bezczynność organu w rozpatrywaniu zażalenia przez okres przekraczający sześć lat, w sytuacji gdy wszystkie niezbędne do jego dokonania materiały były dostępne, stanowi rażące naruszenie zasady szybkości postępowania administracyjnego, prowadząc do oddalenia skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Dla nałożenia kary pieniężnej za brak opłaty elektronicznej konieczne jest pełne wyjaśnienie faktycznych okoliczności sporu i ich zgodność z zasadą proporcjonalności, przy jednoczesnym dopełnieniu przez użytkownika obowiązku uiszczenia opłaty przed przejazdem.

Udział organizacji społecznych w postępowaniach administracyjnych, nawet w przypadku działalności konkurencyjnej, jest uzasadniony interesem społecznym, zwłaszcza kiedy ich celem jest doskonalenie standardów świadczenia usług publicznych i ochrona konsumentów.

Fakt nominacji sędziego przez Prezydenta na wniosek KRS, ukształtowanej ustawowo, nie wystarcza do podważenia niezawisłości i bezstronności składu orzekającego, jeśli brak innych szczególnych okoliczności kwestionujących te wartości.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 23 października 2025 r. (sygn. II GZ 608/24) oddalił skargę Prezydium NRA o wznowienie postępowania. Samo powołanie sędziego przez KRS, ukształtowaną w 2017 r., nie stanowi podstawy do wznowienia, bez wskazania dodatkowych okoliczności podważających jego niezawisłość.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż decyzja o nałożeniu kary pieniężnej na "A." Sp. z o.o. za urządzanie gier na automatach bez koncesji jest zgodna z przepisami ustawy o grach hazardowych, a kontrola celno-skarbowa nie naruszała terminu proceduralnego.

NSA przyjmuje, iż automaty umożliwiające uczestniczenie w grach o charakterze losowym, zgodnie z ustawą o grach hazardowych, wymagają spełnienia formalnych wymogów koncesyjnych, niezależnie od poglądów zarządcy co do charakteru gry. W konsekwencji, brak spełnienia tych wymogów uzasadnia nałożenie kary finansowej.

Udział organizacji społecznej w postępowaniu administracyjnym jest uzasadniony interesem społecznym, co potwierdza zasadność jej przyznanego statusu strony, niezależnie od celów indywidualnych członków; skarga kasacyjna oddalona.

Samo powołanie sędziego na wniosek zmienionej ustawowo Krajowej Rady Sądownictwa nie stanowi wystarczającej podstawy do wznowienia postępowania, o ile brak dodatkowych przesłanek naruszających niezawisłość i bezstronność orzekania.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że uznanie działalności organizacji społecznej za działanie w interesie społecznym nie narusza przepisów prawa, a skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw, co skutkowało jej oddaleniem.

Klasyfikacja taryfowa towaru musi być zgodna z wynikami badań potwierdzającymi jego faktyczny skład, co uzasadnia oparcie się na wiarygodnych i jednoznacznych badaniach laboratoryjnych przeprowadzonych przez organy celne.

Urządzenia importowane przez skarżącego nie spełniają kryteriów klasyfikacji taryfowej jako maszyny do automatycznego przetwarzania danych. Ich podstawową funkcją jest funkcja czytnika książek elektronicznych. Skarga kasacyjna została oddalona z uwagi na brak podstaw prawnych do jej uwzględnienia.

Zgoda Naczelnego Sądu Administracyjnego na utrzymanie w mocy decyzji klasyfikującej towar jako preparat do karmienia zwierząt (kod CN 2309). Badania laboratoryjne potwierdziły brak drożdży, co uzasadnia zmianę klasyfikacji celnej.

Sąd kasacyjny oddala skargę kasacyjną, uznając prawidłowość klasyfikacji taryfowej towarów według kodu TARIC 8543 70 05 00 z przypisaną stawką cła. Skarżący nie wykazał uchybień interpretacyjnych ani proceduralnych po stronie sądu I instancji, ani organów podatkowych.

NSA potwierdza, że urządzenia zawierające dodatkowe funkcje, takie jak przeglądanie internetowe czy odtwarzanie filmów, lecz za których zasadniczą funkcję uznaje się czytanie książek elektronicznych, powinny być klasyfikowane w kodzie TARIC 8543 70 05 00.

Środki finansowe otrzymane przez podatnika w ramach umowy dofinansowania na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią przychód podatkowy, jeśli przynoszą podatnikowi wymierne korzyści poprzez uniknięcie wydatków, które musiałby ponieść.

Usługi public relations świadczone przez podatnika, sklasyfikowane w PKWiU 70.21.10.0, które polegają na budowaniu relacji z otoczeniem firmy, a nie na bezpośredniej promocji, mogą być opodatkowane stawką zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 8,5%.

Unieważnienie egzaminu praktycznego na prawo jazdy kategorii C było uzasadnione, ze względu na spowodowanie kolizji i niezachowanie wymogów egzaminacyjnych, co stwarzało bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego. Decyzje organów administracyjnych i wyroki sądów były zgodne z prawem materialnym i proceduralnym.