W przypadku skutecznego cofnięcia skargi kasacyjnej, które nie zmierza do obejścia prawa ani utrzymania w mocy aktu dotkniętego nieważnością, Naczelny Sąd Administracyjny umarza postępowanie kasacyjne oraz zarządza zwrot wpisu sądowego.

Cofnięcie skargi kasacyjnej jest dopuszczalne, jeżeli nie zmierza do obejścia prawa ani nie narusza interesu publicznego, a postępowanie kasacyjne podlega umorzeniu (art. 60 i 161 p.p.s.a.).

NSA, oddalając skargę kasacyjną, potwierdził, że ocena prawna zawarta w wyroku WSA, uznająca przedawnienie podatku dochodowego za niezasadne, była słuszna i wiążąca. Skarga nie wykazała błędów sądu pierwszej instancji.

Klasyfikacja gruntów w ewidencji gruntów i budynków, a nie ich faktyczne przeznaczenie czy stan, decyduje o wysokości stawki podatku od nieruchomości, nawet w przypadku obecności wód powierzchniowych. Grunty sklasyfikowane jako związane z działalnością gospodarczą podlegają wyższej stawce opodatkowania (art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.).

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że kontrola prawidłowości decyzji Ministra Rodziny i Polityki Społecznej w zakresie wykorzystania środków ZFRON była zgodna z przepisami Ordynacji podatkowej, a skarga kasacyjna O. sp. z o.o. jest bezzasadna.

Oddalenie skargi kasacyjnej na wyrok w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej członka zarządu spółki za zaległości podatkowe, w związku z brakiem usprawiedliwionych podstaw prawnych w skardze kasacyjnej.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ponosi solidarną odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki powstałe w okresie pełnienia funkcji zarządczej, niezależnie od liczby wierzycieli spółki, a zwolnienie z tej odpowiedzialności może nastąpić wyłącznie, gdy członek zarządu wykaże, że we właściwym czasie zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości lub że niezłożenie wniosku nie wynika

Plac manewrowy do nauki jazdy stanowi budowlę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, a wcześniejsze wyroki WSA obligują do konsekwentnego stosowania wykładni przepisów dotyczących zwolnień podatkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że bez przedstawienia wiarygodnych okoliczności uprawdopodobniających niewykonanie zobowiązania podatkowego, organ podatkowy nie może nadać decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 239b § 2 o.p.

Ponowne powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 6 ust. 4 u.p.s.d., stwierdzone notarialnym aktem poświadczenia dziedziczenia, nie powoduje konieczności składania zeznania podatkowego. Termin przedawnienia w związku z tym wynosi 3 lata.

Skarga kasacyjna, jako formalny środek zaskarżenia, musi być precyzyjnie uzasadniona; brak takiego uzasadnienia prowadzi do jej oddalenia. Naczelny Sąd Administracyjny nie może przekroczyć granic skargi, a skuteczne zarzuty muszą odnosić się do błędnej interpretacji lub zastosowania przepisów prawa materialnego i postępowania.

Dla powstania odpowiedzialności członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej wystarczające jest ustalenie, że pełnił on funkcję w dacie powstania zobowiązania podatkowego lub zaległości podatkowej.

Nie ma przeszkód, aby po upływie terminu, o którym mowa w art. 68 O.p. wydać decyzję obniżającą wysokość podatku ukształtowanego decyzją konstytutywną w postępowaniu zwyczajnym. Decyzja obniżająca nie kreuje nowego zobowiązania, lecz jedynie koryguje wysokość zobowiązania już istniejącego.

Decyzja ostateczna, której wydanie zrodziło się z nieistnienia zobowiązania podatkowego, może być uchylona po wznowieniu postępowania, mimo upływu terminu przedawnienia, jeżeli od samego początku była bezprzedmiotowa.

W przypadku, gdy wznowienie postępowania wykazuje bezprzedmiotowość wcześniejszej decyzji podatkowej z uwagi na błędne opodatkowanie, a decyzja była niewłaściwa formalnie już w momencie wydania, termin przedawnienia nie może być barierą do uchylenia takiej decyzji.

Uchybienie terminu przedawnienia z art. 68 O.p. nie uniemożliwia uchylenia decyzji ostatecznej, która była bezprzedmiotowa z przyczyn formalnych. Decyzja w przedmiocie podatku od nieruchomości nie powinna była być wydana, gdyż grunt nie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem.

W sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji podatkowej rażące naruszenie prawa materialnego zachodzi, gdy przesłanki z art. 258 § 1 pkt 1) O.p. są stosowane do decyzji od początku wadliwej, a nie stającej się później bezprzedmiotową.

Upływ terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 68 Ordynacji podatkowej, nie stoi na przeszkodzie uchyleniu bezprzedmiotowej decyzji ostatecznej, która została wydana wskutek błędnej kwalifikacji podatkowej gruntu. Rozstrzyganie w postępowaniu wznowieniowym ogranicza się wyłącznie do zakresu sprawy zakończonej decyzją ostateczną.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż skarżący nie udowodnił istnienia przesłanek egzoneracyjnych zwalniających z odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania podatkowe spółki, a więc skarga kasacyjna jest bezzasadna.